Over Herbert

In november 1952 werd ik geboren in het Centraal Ziekenhuis van Alkmaar. Tot mijn achttiende heb ik met mijn ouders en oudere broer Ernst vlakbij de grens met Alkmaar gewoond en wel aan de Westerweg in Heiloo. Tot mijn zesendertigste heb ik in Amsterdam gewoond en daar heb ik tijdens mijn eerdere huwelijk twee kinderen gekregen: David en Laura. Nu woon ik al weer heel lang in de Zuiderpolder in Haarlem. Ik ben getrouwd met Inge Teunissen en heb nogmaals twee kinderen gekregen: Kim en Jesse.

In 1970 ging ik natuur-, wis- en sterrenkunde studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Ik hoopte het geheim van de kosmos te leren kennen. Maar al snel hield ik mij ook bezig met de Jungiaanse psychologie. Ik begreep dat je ook langs een innerlijke weg via dromen en visioenen naar het geheim van de kosmos gevoerd kon worden. Dat bracht mij in een spagaat. Moest ik de weg van de natuurkunde of die van de dieptepsychologie volgen? Dankzij Zahl und Zeit van dieptepsychologe Marie-Louise von Franz werd mij een oplossing aangereikt. Getallen speelden in beide wetenschappen een belangrijke rol die onder meer met het raadsel van de tijd samenhing. Ik ging mij naast de natuurkunde met de psychologische betekenis van getallen bezighouden.

Na mijn promotie in mei 1984 verliet ik de theoretische fysica en ging ik mij wijden aan de relatie tussen moderne natuurkunde en dieptepsychologie. Op aanraden van Von Franz begon ik in 1989 de schriftelijke nalatenschap van theoretisch fysicus Wolfgang Pauli te bestuderen. Al snel bleek dat Pauli net zoals ik in zijn dromen te maken had met een gestalte die in de alchemie de geest er materie genoemd werd. Eindelijk kon ik onderzoeken hoe mijn eigen belevingswereld met de kwantumfysica samenhing. Pauli voerde in oktober 1953 een gesprek met een Chinese dame, een personificatie van het onbewuste die aan hem als pianolerares was verschenen. Voor haar was de wereld muziek. Ze vond het absurd dat natuurkundigen de wereld wiskundig probeerden te begrijpen zonder naar de muziek te luisteren.

De Koningin van de Nacht. Door Peter Birkhäuser.

In 1993 ontmoette ik experimenteel fysicus en Nobelprijswinnaar K. Alex Müller die op een symposium bij Ascona een verhaal hield over het getal vijf als archetype. Achter hem hing een krijttekening van Peter Birkhäuser uit Bazel. Daarop was de Koningin van de Nacht zichtbaar. Op haar voorhoofd droeg deze godin met het gezicht van een kat een diadeem met de symmetrie van vijf. Zij verbeeldde voor mij de weg naar de vijfde dimensie, een bewustzijnsniveau voorbij de dieptepsychologie van Jung en Von Franz. Deze dimensie werd van belang voor mij, toen ik de universitaire wereld verlaten had en interesse kreeg voor graancirkels en andere tekens van buitenaardse betrokkenheid bij onze planeet.

In het voorjaar van 2001 adopteerde ik de Koningin van de Nacht als mijn nieuwe gids in het leven en ging ik op zoek naar wat de vijfde dimensie voor de mensheid zou kunnen betekenen. In 2002 vond ik in een boek met openbaringen van Jezus, Maria en Maria Magdalena. Daarin vond ik de omschrijving: ‘De vijfde dimensie is de dimensie van mededogen, onvoorwaardelijke liefde en acceptatie van alles als deel uitmakend van het Goddelijk plan, als zijnde een Goddelijk spel.’

In 2006 voltooide ik mijn boek De dertien tonen van de scheppingdat een poging is om de vijfde dimensie en nog hogere bewustzijnsniveaus te beschrijven. Ik onderzocht daartoe de psychologische betekenis van de eerste dertien getallen. Ik had aan de tijdrekening van de Maya’s gezien dat je dertien niveaus van bewustzijn nodig had om kosmische tijd te kunnen beschrijven. Ik had mij het wereldbeeld en de wiskunde van de Maya’s eigen gemaakt en kon op die manier beter de voorspellingen van de Maya’s over het aanbreken van een Nieuwe Tijd volgen. Volgens de sjamaan Zwervende Wolf uit Guatamala was de Periode van Ontwaken in april 1993 begonnen en zou in december 2012 de Nieuwe Wereld van Vrede geboren worden.

In mei 2007 leerde ik het werk van Johan Keijser en Judith Moore rond graancirkels kennen. Dat was een openbaring voor mij. Ik leerde vooral veel wat nieuw voor mij was over de Heilige Graal. De beker van de Graal is volgens De Taal van Graancirkels een huwelijksgeschenk van Jozef van Arimathea aan Maria Magdalena bij haar huwelijk met Jezus. In feite zijn er twaalf bekers die met de twaalf stammen van Israël uit het Huis van David verbonden zijn. De dertiende beker is de Graalbeker die de overige twaalf verenigt. Pas wanneer de openbaringen van de Heilige Graal ontvangen worden, zullen alle bekers opnieuw één beker zijn. Dan zullen de dertien verloren stammen van Israël nogmaals bijeenkomen voor de zaak van vrede op aarde.

In juli 2010 besloot ik op zoek te gaan naar de Heilige Graal en kwam toen inderdaad bij Maria Magdalena terecht. In november 2012 was ik 60 geworden en ging ik in cranio-sacraal therapie om mijn beide hersenhelften met elkaar in balans te brengen. Ik was al enige jaren in de werking van hersenen geïnteresseerd in verband met autisme. Door de manuele therapie kwam het onbewuste in beweging op een manier die ik al eens eerder had ervaren. De anima, de vrouwelijke personificatie van het onbewuste, kwam tevoorschijn en ik was gedwongen mijn werkzaamheden te herzien.  Ik moest aandacht gaan besteden aan wat in mijzelf aan fantasieën bovenkwam.

In juni 2013 raadde mijn dochter Laura mij aan om een sprookje te schrijven. Ik besloot mijn eigen ervaringen met het onbewuste te combineren met wat ik via Judith Moore over Maria Magdalena en haar dochter Sara had geleerd. Zo kwam ‘Joël en de verloren Graalprinses’ tot stand. In mijn sprookje slaapt Sara bijna tweeduizend jaar lang totdat zij in onze tijd wakker wordt in de tuin van de Witte Roos. Laura heeft haar het uiterlijk gegeven van Miss Israël 2013.

Sara, de verloren Graalprinses. door Laura van Erkelens.

Na de publicatie van het sprookje ben ik bijlessen wis- en natuurkunde gaan geven, ook om terug te keren naar mijn jeugddroom die eruit bestond de kosmos te willen leren kennen. Via Maureen B. Roberts uit Australië weet ik dat de kosmos anders in elkaar zit dan wat je langs natuurkundige weg te weten kunt komen. Er is een nieuwe wetenschap nodig gebaseerd op liefde. De graancirkelmakers werken eraan mee om de zin en betekenis van wetenschap op één lijn te brengen met wat Jung synchroniciteit noemde. Dit principe vormt de grondslag van alle zinvolle heelheid, coïncidentie en gemeenschappelijkheid binnenin ons en tussen alle wezens van de kosmos.

Nu ik de leeftijd van 66 gepasseerd ben, merk ik dat ik nog niet op mijn lauweren kan gaan rusten. Ik ben begonnen een vrouwelijke zonnekracht te bestuderen die in de mensheid is ontwaakt en op den duur de wereld als geheel gaat beïnvloeden. In het werk van Judith Moore wordt deze lichtkracht de solaire Sophia genoemd. In feite gaat het hierbij om de vrouwelijke Christus die uit het christendom is verbannen, maar in het tijdperk van de Waterman als de scheppingskracht van mededogen in het maatschappelijk leven terugkeert. Nu zucht de wereld nog onder een pandemie en onder machthebbers die van geen wijken weten. Maar de opstanding van de wereld is nabij.

Bibliografie

Einstein, Jung en de relativiteit van God. Kampen: Kok-Agora, 1988.

Het spel van de wijsheid. Kampen: Kok-Agora, 1995.

Wolfgang Pauli und der Geist der Materie. Würzburg: Königshausen & Neumann, 2002.

Jezus en de broederschap der Essenen. Baarn: Ten Have, 2002.

De dertien tonen van de schepping. Amstelveen: Symbolon, 2006.

Een cirkel doorbroken. Barchem: Petiet, 2007. (Hoofdauteur: Thea Terlouw)

Modern Alchemy. Number Archetypes, the Feminine and the Mayan Calendar. Todtmoos-Rütte: Johanna Nordländer Verlag, 2007.

Moderne Alchemie. Zahlenarchetypen, das Weibliche und der Maya-Kalender. Todtmoos-Rütte: Johanna Nordländer Verlag, 2008.

De spiegel van Magdala. Haarlem: Dolphins & Whales, 2013. (Co-auteur: Judith K. Moore)

Maria Magdalena. Profetes van het Levende Verbond. Haarlem: Dolphins & Whales, 2013. (Co-auteur: Judith K. Moore)

Joël en de verloren Graalprinses. Amsterdam: Frontier, 2015.