Twee werkelijkheden

In Israël komt er vermoedelijk niet snel een oplossing voor de oorlog met Hamas als het land verdeeld blijft tussen links liberaal en rechts extremistisch. Die verdeeldheid is trouwens universeel. In de ontwikkeling van menselijk bewustzijn hebben we een punt bereikt met twee werkelijkheden. Volgens een bericht dat begin oktober via het medium Judith Moore binnenkwam zou de Aarde op een kantelpunt zijn aangekomen. Naast de wereld waarin betrokkenheid bij een ander normaal wordt gevonden, zou er een parallelle wereld zijn ontstaan, bevolkt met mensen die zich niet hadden overgegeven aan de liefde en nog steeds chaos en conflict ervoeren:

‘Ze kunnen dingen niet waarnemen, zien of voelen op de manier waarop de geëvolueerde mens dat ervaart door de vibratie van liefde. Liefde is de brug. Liefde overbrugt alle verschillen en alle scheiding. Het evenwicht is nu fragiel, omdat er in die dichte realiteit destructieve krachten aan het werk zijn die de architectuur van de duurzame realiteit verwoesten en apocalyptische scenario’s en gebeurtenissen creëren.’

Het is niet moeilijk om een dergelijk apocalyptisch scenario in de regio rond Israël waar te nemen. Daar zou ook volgens de bijbel in Armageddon de eindstrijd plaatsvinden. Het enige verheugende hieraan is dat het de eindstrijd betreft. Daarna zou oorlog afgelopen moeten zijn. Maar dat klinkt weinig realistisch. Wel bestaat er inmiddels een werkelijkheid waarin oorlog vanwege hoger bewustzijn geen optie meer is en er een tijdbesef bestaat die door synchroniciteit wordt bepaald:

‘Je hart wijst je de weg, terwijl je geleid wordt door goddelijke synchroniciteit. Je bent je bewust van dingen waarvan je je voorheen nooit bewust kon zijn, waaronder dingen die je in jezelf moest helen. Je bent je ervan bewust dat alles wat gebeurt, voor het hoogste goed is. Je bent niet geschapen om pijn te lijden of om kwaad te doen. Je bent geschapen om lief te hebben en bemind te worden. Dit is de Wet van Eén.’

Elie Wiesel in 1996. Bron: Wikipedia

Dat het kantelpunt ook op Israël van toepassing is, gaat mij persoonlijk aan. Al vanaf mijn studententijd bestudeer ik de joodse traditie. Dat is begonnen met Vuur in de duisternis (1972) van Elie Wiesel die als jongen de vernietigings-kampen heeft overleefd. De Franse schrijver François Mauriac heeft hem ervan overtuigd dat hij moest gaan schrijven over de verschrikkingen die hij had meegemaakt. Zo werd hij een belangrijke stem vanuit de joodse wereld.  

Aan Wiesel moest ik denken toen de oorlog zich in de Gazastrook voortsleepte en er meer dan 20.000 kinderen waren omgekomen. Ik kon dat niet rijmen met wat Wiesel na de Jom Kippoer-oorlog van 1973 had geschreven: ‘De uitdrukking gadol hasjalom (groot is de vrede) komt vaak in de literatuur voor. Overal neemt de vrede de eerste plaats in: gadol hasjalom ki hou ha’ikar (het belangrijkste in alles is de vrede). Sjalom betekent sjalem, heel; de vrede maakt dat dingen en mensen één zijn. De vrede verbreken betekent mensen en dingen beroven van de andere dimensie, de hogere, eeuwige dimensie die eigen is aan de schepping.’ Verder was Wiesel van mening geweest dat als mensen oorlog voeren, God hun eerste slachtoffer was. Daarom zouden profeten altijd weer te keer gaan tegen de oorlogspolitiek van bepaalde koningen.

Maar er waren geen koningen in Israël. Er was een premier die er belang bij had dat de oorlog zo lang mogelijk zou voortduren. Hij verbleef in een van die werkelijkheden waarin geen geëvolueerde mensen waren. En zodoende werd hij vanuit een andere werkelijkheid, die van het Internationale Strafhof, beschuldigd van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid. Daar was hij zelf natuurlijk enorm verontwaardigd over.

Inmiddels ben ik mijzelf de vraag gaan stellen of de joodse traditie nog is te redden en daarbij ben ik te rade gegaan bij de kosmische intelligentie Kryon. Die heeft in oktober 2000 in Tel Aviv een menigte toegesproken en daarbij het thema van de Tempel van Salomo aangeroerd. Twee keer was die Tempel verwoest en nu was het tijd geworden voor de opbouw van de Derde Tempel:

‘De Derde Tempel wordt nu al gebouwd. Het is een interdimensionale tempel, niet gebouwd van metselspecie en stenen – niet met de stenen van de regio zoals vroeger, maar met de intentie van de lichtwerkers in deze ruimte en rondom deze regio. Het mag jullie schokken en verrassen dat er lichtwerkers aan deze tempel in henzelf bouwen – zelfs aan de andere kant van de grenslijnen die een onderdeel van de (moeizame) situatie vormen… De tempel wordt in metaforische zin herbouwd en het is de derde die de wijsheid vertegenwoordigt in de harten van hen die dit land bezetten. Het is een diepgaande stap en sterk in zijn potentieel. De tempel heeft een prachtige fundering en gloeit van goud en hoop en vormt onderdeel van jullie afstamming. Hiernaar heeft de Schrift verwezen en dat was ook altijd bedoeld.’

In oktober 2015 was Kryon van mening dat Joden een verborgen licht hebben. Dit zou voor mensen die van duisternis leefden een reden voor antisemitisme vormen. Het Joodse volk had niet alleen de opdracht om de wereld de Ene God te brengen, maar ook de ene vrede: ‘Het behoort bij jullie afstamming en zo lang als jullie bestonden zou niemand jullie kunnen stoppen. Duisternis is altijd tegen jullie geweest. Tegen velen die dit horen zullen zij [jullie tegenstanders] Kryon vervloeken en “Onzin!” roepen. Maar in jullie werkzaamheden ligt mededogen voor iedereen binnen al die grenzen hier. Ik heb jullie zojuist de uitleg van eeuwen van vervolging gegeven vanuit een esoterisch niveau.’ (The New Human, p. 216)

Blijkbaar ligt het in de handen van Joden om voor vrede op aarde te zorgen. Maar dan kan die vrede onmogelijk komen, zolang er in en rond Israël gevochten wordt. Vermoedelijk dient eerst premier Netanyahu gestopt te worden, wat gezien de verhoudingen in Israël zelf tot nu toe onmogelijk is gebleken. De internationale gemeenschap dient deze taak op zich te nemen, zoals onlangs door het kosmisch kanaal Berry Vincenta is voorspeld. Pas wanneer premier Netanyahu het veld heeft geruimd zou volgens haar ook de joodse traditie weer kunnen opleven. Dat heeft zij in het internettijdschrift WantToKnow uiteengezet:

‘Er zal een moment zijn waarop de wereld in dient te grijpen. Er komt een moment waarop de wereld de grenzen zal stellen aan al dit lijden en alles wat daar plaatsvindt. Dat is het moment waarop de wereld onbewust de energetische kosmische oproep gaat voelen dat de grens is bereikt. Dan zal er een kering zijn. Maar deze kering zal vooral betekenen een enorme bewustzijnsverschuiving in het collectief. Daar zal uiteindelijk heel anders naar gekeken worden. Daarnaast heeft het ook te maken met het jodendom.’

Het jodendom zou vergiftigd zijn door de schaduwkant aan het zionisme dat zich in het streven naar een eigen staat had afgewend van het ware jodendom: ‘Vanuit de binnenwereld in het joodse veld is er zoveel gaande, dat men voelt dat men de weg dient te gaan die vanuit het hart verbonden is in het Christusbewustzijn, in het christendom. Dat vanuit die energie wordt geleid. Deze geleiding, die vanuit dat veld ook het gedrag van deze mensen kennelijk lijkt te bepalen, is dátgene wat nu juist niet naar voren kan komen. Men voelt dat het een volgende opdracht is om het zo te doen. Om de weg zo te vervolgen.

Om daardoor steeds dieper in de verbondenheid van het volk te geraken. Dat daardoor het krachtveld van dit volk een steeds groter krachtveld zal blijken te zijn, waarin men uiteindelijk zeker zal leren opstaan. Men kan in die gezamenlijke krachtvelden de energie voelen van ondersteuning, maar men gaat niet staan vanuit één mens, maar vanuit een heel, heel grote groep! Dan zal zichtbaar worden waartoe deze mensen in staat zijn. Dat zal doen breken, wat vervalsing bleek, dat zal breken als glas!’

Deze woorden hebben mij weer verzoend met de joodse traditie. Blijkbaar is het Joodse volk nog in staat om zich op te richten, niet via individuele stemmen, maar vanuit een heel grote groep. En dat betekent dat ik rustig door kan gaan met de promotie van De spiegel van Magdala waarin via visioenen van Judith Moore wordt stil gestaan bij de spanningen tussen jodendom, christendom en islam. Die spanningen hebben te maken met een vals godsbegrip dat aan verschillende kanten aanzet tot polarisatie en geweld. Tegelijkertijd is in de joodse traditie veel aanwezig dat als basis kan dienen voor verzoening. Daarbij denk ik zelf aan de figuur van de aartsvader Jakob die met zijn twaalf zonen symbool staat voor de eenheid van de twaalf stammen van Israël. Jakob stamde via zijn vader Isaak af van Abraham en Sara. Maar de eerstgeborene van Abraham was verwekt bij de donkere Hagar die hem zijn zoon Ismaël schonk. En deze Ismaël speelt een centrale rol in de islam.

Jakob heeft ook mijn aandacht, omdat ik diens erfenis in mijn DNA draag. Dat heb ik in maart 2011 via Judith vernomen. Zodoende kijk ik met een kritische blik naar Nederlandse politici die pro Israël zijn, maar in hun opstelling niet pro Jakob blijken te zijn. Oorspronkelijk is Israël de naam die Jakob verwierf na een nacht vol strijd met een engel. Dat was op de plek waar hij eerder de Jakobsladder had gezien. Daarover zou ik veel kunnen vertellen. Maar in de visioenen van Judith komt ook de Pilaar van Jakob voor die vanaf de fundering van de Tempel van Salomo gaat verrijzen om de Aarde met de hemelen te verenigen.

Over deze Pilaar heeft Judith in maart 2010 een profetie ontvangen die buitengewoon krachtig is. Daarin word gesproken over apostelen die zich bewust zijn geworden van het mysterie van de schepping. Zij zouden zich openen als een pilaar vanaf de kruin via de voeten naar de Aarde. Over hen werd gezegd: ‘Voor deze apostelen is de Pilaar van Jakob als de Vader van de twaalf stammen van Israël. En wat zijn de twaalf stammen van Israël? Het is de familie van kosmische oorsprong, de familie vanuit een kosmische bron. Ismaël en Isaak zijn de grootvaders van deze fa­milie van oorsprong, de staf en de wortel van deze Boom van het Huis van David.

Zij zijn niet van elkaar gescheiden want zij zijn geboren uit één en dezelfde lijn en die afstamming was een belofte om scheiding te overstijgen en de hemelen te openen opdat het Licht van God door alle zielen ontvangen zou worden, niet alleen door een elite van wei­nigen. De Pilaar van Jakob zal verrijzen als een onmiskenbare kracht, een onmiskenbare kracht van inspiratie gesproken door de profeten, de visionairen en de boodschappers via het eeuwige hart van vrede.’

Het ging om een levende Pilaar van de Aarde die van binnenuit gevoeld kon worden: ‘Mensen over de hele Aarde zullen zich op die manier gedreven voelen als reactie op de activering van de Pilaar van Jakob, omdat het de Pilaar is die de hele mensenfamilie verenigt en datgene naar het centrum van vrede terugroept wat ooit als leven was gegeven, ooit als onsterfelijke Eenheid was gegeven, het leven en de bron van leven, geheiligd om nooit meer veronachtzaamd te worden.’ (Maria Magdalena. Profetes van het levende verbond, pp. 81-82)

Eigenlijk ziet de toekomst er rooskleurig uit. Wat het zicht op de toekomst belemmert zijn de twee werkelijkheden die elkaar niet meer begrijpen. Het is te verwachten dat een van die werkelijkheden de grondslag voor onze toekomst gaat vormen, terwijl de andere werkelijkheid langzaam ten onder zal gaan, omdat die energetisch niet meer vanuit de kosmos wordt ondersteund. Vandaar dat ik de chaos in de wereld niet als maatstaf neem voor wat ons in de toekomst staat te wachten. Nu lijkt het erop alsof we niet in staat zijn onszelf of de Aarde van de ondergang te redden. Maar zolang we in hoger bewustzijn en innerlijke vrede blijven investeren, kan de Derde Tempel van Salomo vanuit de Pilaar van Jakob verder verrijzen opdat het Nieuwe Jeruzalem vanuit de hemel op ons neerdaalt en vrede op aarde verwezenlijkt.

Herbert van Erkelens