Je winkelwagen is momenteel leeg!
Mijn vorige artikel eindigde met woorden die Maria Magdalena in oktober 2019 via Judith Moore had doorgegeven: ‘Open je hart en ontvang de essentie van de vibratie van mededogen in de diepste bron van je wezen, wek de parel van wijsheid in je ziel, open je hart en geef die vibratie naar het hart van de wereld door. Opdat door deze krachtige scheppingskracht mededogen zal resoneren vanuit het hart van de wereld in elke vibratie, in elk deeltje van energie in de geliefde Aarde. Dat zal de Eden-blauwdruk in de levende essentie van de Aarde doen ontwaken en een wonderbaarlijke kracht voortbrengen die de menselijke ziel van het lijden van eeuwen zal genezen.’
Inmiddels heb ik mij verdiept in een boekje dat Het geheim van Jezus van Nazaret heet. In het boekje stelt godsdienstleraar Martin Freytag vragen die bij zijn leerlingen uit de bovenbouw van VWO waren opgekomen naar aanleiding van twee lezingen van bijbeluitlegger en psychotherapeut Eugen Drewermann. De eerste lezing had onder meer als thema gehad ‘Jezus van Nazaret als bevrijding tot vrede.’ Maar de vragen van de leerlingen betroffen ook theologische kwesties zoals de vraag wat het symbool van het kruis had te betekenen.
De antwoorden die Drewermann op de vragen van Freytag geeft zijn curieus van aard als het om het geloof in de opstanding gaat. In alle vier de evangeliën in het Nieuwe Testament wordt het lege graf genoemd. Het is het graf dat Josef van Arimatea ter beschikking had gesteld om de gestorven Jezus ter ruste te kunnen leggen. Drewermann ziet dit verhaal als een latere toevoeging en is van mening dat de opstanding van Jezus niet afhankelijk is van een leeg graf. De reden is dat bij hem opstanding betekent dat God de macht heeft de dood te overwinnen bij alle mensen en die hebben in de regel geen graf waaruit zij op wonderbaarlijke wijze verdwenen zijn: ‘God wil dat wij zijn. Daarmee is ons aardse leven begonnen en dat zet zich voort in Gods eeuwigheid.’
Op dit punt had Maria Magdalena hem duidelijk kunnen maken dat het voor haar van essentieel belang was geweest dat Jezus de dood ook lichamelijk had overwonnen. Zo heeft zij rond Kerstmis 2010 over de opstanding gesteld: ‘Jullie zijn de boodschappers. Gaat voort de wereld in om dit wonder te verkondigen. Want als mijn Meester naar mij toe was gekomen met één wond op zijn lichaam, dan zou zijn boodschap naar jullie toe en naar de mensheid toe vandaag heel anders zijn geweest. Maar hij kwam naar mij toe gevuld met licht en heel. En jullie zijn de boodschappers van dit geschenk. Ik was de getuige en werd heengezonden en ik ben nu heengezonden. Terwijl ik met hem in de tuin [van vrede] stond, zette hij het licht luister bij en in de tuin verhelderde hij de boodschap van het licht die ik naar de apostelen en nu naar jullie overbreng.
Wanneer jullie deze reis [van dood en opstanding] begrijpen, zullen jullie weten dat het jullie reis is. Mijn Meester leeft. Ik ben onsterfelijk. Ik ben alomtegenwoordigheid ingegaan. Ik ben alomtegenwoordig. Ik ben niet beperkt door tijd of ruimte, lichaam of geest. Zie naar mij uit en ik kom naar je toe. Ik ben de getuige van jouw heelheid. Ik ben de getuige van jouw leven. Ik leef in jou. Jij bent de boodschapper. De tijd is gekomen.’
De verschijning van de opgestane Jezus aan Maria Magdalena. Fra Angelico.
Om beter te begrijpen wat er in en rondom het leven van Jezus was gebeurd, heb ik ruim twintig jaar terug een boek over diens leven geschreven. Ik wist toen dat ik Jezus samen met Johannes de Doper had gekend. Volgens het medium Thea Terlouw was ik de pottenbakker van Qumran aan de Dode Zee geweest waar beide jongens van hun twaalfde tot hun veertiende in opleiding waren. Bovendien had theologe Joanne Klink mij bekend gemaakt met een enorme hoeveelheid geschriften over Jezus waaronder Herinneringen van Essenen van Daniel Meurois en Anne Givaudan. Aan de hand daarvan probeerde ik te achterhalen wat Griekse termen zoals Kristos, Logos en Anthropos zouden kunnen betekenen. Maar uiteindelijk ging het mij om de vraag wat Jezus voor de huidige tijd had te betekenen. Daartoe verdiepte ik mij in New Teachings for an Awakening Humanity. In dit boek ging de Christus via Virginia Essene in op de toestand in de wereld zoals die rond 1994/1995 en acht jaar daarvoor was. En die was niet best. Maar datzelfde had gegolden voor de tijd waarin Jezus had geleefd. Heel verhelderend vond ik wat hij over zijn komst naar de Aarde vertelde:
‘Mijn boodschap aan de mensheid was ongeveer 2000 jaar geleden eenvoudig deze: je werd geschapen door een kracht of macht die jouw begrip te boven gaat, waarvan een vonk in je aanwezig is, te allen tijde ter beschikking om je steeds hoger te leiden naar waar je vandaan bent gekomen – naar je thuisland in licht, liefde en vrede. Deze reis van de Geest, ontwakend in het vlees, was op een dieptepunt en in de hemel was er zorg dat dit hele project om op deze planeet mensen te scheppen met liefde en wijsheid, mislukt zou zijn. Begrijp wel dat mijn verschijning als Jezus chronologisch was “getimed” om de mensheid een voorbeeld te geven van liefde en vergeving die hier zo hoog nodig waren.’
Via Thea Terlouw was ik eveneens te weten gekomen dat ik tijdens levens in het oude Egypte ervan op de hoogte was dat er ooit op Atlantis geknoeid was met het menselijk DNA. Leviahnarah, een Pleiadenziel, had mij verteld: ‘U wist dat er oorspronkelijk 12 strengen waren en dat er slechts twee over waren. U heeft gezocht naar oplossingen hiervoor, maar vond hen niet.’ Dit geknoei aan DNA door wezens van buiten de Aarde werd in New Teachings for an Awakening Humanity bevestigd. Bovendien was Jezus van mening dat we nu wel oplossingen hadden weten te vinden:
‘De mensheid heeft een grotere kennis van de cellulaire compositie van de DNA-codes en hoe die fysiek veranderd of bewerkt kunnen worden. Ook heeft zij enige kennis over hoe jullie enkelvoudige, gemuteerde DNA helix-paar terug begint te veranderen naar de zes helix-paren die jullie ooit hadden en nu nodig hebben. Jullie hebben deze kennis en verandering nodig om te leven in het volle 12-helix spirituele bewustzijn of de conditie die verlichting wordt genoemd.’
Hier wil ik benadrukken dat een godsdienstleraar moeilijk in de klas kan gaan spreken over de verminking van menselijk DNA. Want officieel is er niets bekend over wat ons duizenden jaren terug is aangedaan. Toch vormt die ingreep, bedoeld om ons tot slaven van overheersende energieën te maken, de achtergrond van de conditie waarin de mensheid ten tijde van het leven van Jezus verkeerde. Zonder zijn komst zou het leven op aarde vermoedelijk ten gronde zijn gegaan. Want nu wij wel zijn voorbeeld kennen en de Bergrede duidelijke aanwijzingen bevat voor een zinvol leven, is het toch een chaos op aarde. Het is zelfs geheel onduidelijk hoe er ooit een einde kan komen aan oorlog, onderdrukking en geweld. Maar Jezus zelf was 25 jaar terug optimistisch gestemd, ook al had onze planeet in het heelal een slechte reputatie gekregen vanwege het lage bewustzijn dat hier op het aardoppervlak heerste. Maar het was niet de bedoeling dat dat zo bleef: ‘Ik zeg jullie dat het mijn intentie is om de Aarde voorwaarts te leiden naar haar oorspronkelijke doel en betekenis voor God. De Aarde zal verrijzen tot haar vroegere glorie en van alle zielen zal worden gevraagd om hun pad te kiezen als onderdeel van deze ascensie nu.’
Dit is een planeet van vrije keuze en zodoende kun je uit verschillende paden kiezen. Maar dat geldt niet voor de Aarde. Haar ascensie naar een stralende toestand van verlichting staat vast. Om dit voor elkaar te krijgen stond er in de laatste twee decennia van de vorige eeuw een heel legioen van vrijwilligers klaar om te helpen bij de wedergeboorte van de Aarde en het ontwaken van de mensheid. Deze vrijwilligers, ook wel de brengers van de dageraad genoemd, dienden niet toe te geven aan gevoelens van twijfel. Dit zou in spiritueel opzicht fataal zijn. Indien we zouden weigeren met een open houding naar de toekomst te kijken, zou iedereen te gronde gaan: ‘De ziel wordt gehinderd. Het leven wordt verspild. Als jullie zouden weten hoeveel mensen op aarde in de huidige tijd alles in twijfel trekken, zouden jullie weten waarom de Aarde een donkere planeet wordt genoemd.’
Het lijkt mij dat een godsdienstleraar zijn leerlingen wel zou kunnen boeien met een verhaal over de ascensie van de Aarde. Want hoe kun je op een andere wijze de toestand op aarde hoopvol duiden? Toen ik zelf voortgezet onderwijs volgde, waren de jaren zestig aangebroken en er was bij mij geen enkele twijfel over onze koers naar een liefdevolle Aarde. Hierbij hielp de popmuziek uit die tijd enorm, maar ook het gebrek aan informatie over hoe het werkelijk op aarde toeging. Nu heeft de jeugd volop toegang tot nieuwsbronnen en zelden hebben die iets positiefs te melden. Vooral als het om de klimaatverandering gaat lijkt het alsof we op een catastrofe afstevenen die we zelf veroorzaakt hebben. Hoe moet dit vooruitzicht doorwerken bij de jeugd? Ik weet tenminste nog dat de Aarde aan haar ascensie begonnen is en dat hieraan gepaard ons bewustzijn verhoogd wordt zodat we straks toegang krijgen tot bronnen van energie waarvan we ons nu nog geen voorstelling kunnen maken.
Het punt is dat we het simpelweg niet verdienen met andere bronnen van energie in contact te komen, zolang we iedere vorm van energie benutten voor het ontwikkelen van steeds geavanceerder wapentuig. We dienen ons eerst te ontwikkelen tot rentmeesters van de Aarde en het leven op aarde. En daartoe is het nodig om te kiezen voor vrede boven oorlog. Dit is ook precies het centrale gegeven in het leven van Eugen Drewermann. Toen hij 15 jaar oud was, verklaarde paus Pius XII in zijn kerstboodschap dat geen katholiek het recht had om met een beroep op zijn geweten de dienstplicht te weigeren. Acht jaar later werd in 1963, tijdens het Tweede Vaticaans Concilie, vastgesteld dat er ook een vredesdienst zonder wapens mogelijk was. Maar daarmee houd je denk ik het Russische leger niet tegen.
Inmiddels hebben we een punt bereikt met zoveel gewapende conflicten over de hele wereld dat we onze naam van donkere planeet ruimschoots waar hebben gemaakt. Vooral burgerbevolkingen zijn opnieuw het slachtoffer en gezien vanuit de kosmische ruimte is het duidelijk dat we als soort aan een zeer ernstige ziekte lijden. Hoe kunnen wezens die geschapen zijn naar het beeld van God voortdurend bezig zijn om de Aarde als de parel in het heelal steeds verder in de vernieling te helpen? Als we ons in de tijd van Jezus op een dieptepunt bevonden, hoe moeten we dan de huidige toestand in de wereld omschrijven? Ik zou het niet weten.
Het boek van Virginia Essene verscheen vóór het nieuwe millennium. Het eerste jaar van dat millennium was 2001 en toen waren we getuige van een aanval op de VS en het instorten van de Twin Towers. De toenmalige premier Wim Kok begreep de wereld niet meer. Zelf kwam ik op mijn zoektocht naar een uitweg uit die crisis bij Moeder Maria uit die enkele jaren daarvoor erop had gewezen dat ons enige hoop bij het vrouwelijke gezicht van God lag. Dit gezicht was verbonden met de energie van mededogen en vrede. Een andere benaming was de vrouwelijke Christus. Dat had ze allemaal verteld aan vredestroubadour James Twyman.
In januari 2008 ontdekte ik dat Maria Magdalena de vrouwelijke Christus is. We hebben tweeduizend jaar enkel met Jezus als de mannelijke Christus geleefd. Er is dus nog hoop. Bovendien staan we aan de vooravond van het tijdperk van de Waterman. Mogelijk wordt dit het tijdperk waarin de mannelijke en de vrouwelijke scheppingsenergie met elkaar in balans zijn gebracht. Maar op dit moment zijn het mannen die overal naar de wapens grijpen in hun pogingen om steeds meer zinloze macht te verwerven. Zou Maria Magdalena in deze situatie enige verheldering kunnen brengen?
In ieder geval heeft zij de dood en opstanding van Jezus niet beleefd op de manier zoals Drewermann denkt dat het gegaan is. Jezus is met inbegrip van zijn lichaam opgestaan uit de dood. Dat is dermate onbegrijpelijk dat er in onze eigen situatie ook een wonder zou kunnen gebeuren. Op 22 juli was het de feestdag van Maria Magdalena en op die dag gaf zij via Judith een boodschap van hoop door. Daarin vergeleek zij de kruisiging van haar Geliefde met de huidige donkere tijden van lijden en pijn. De situatie lijkt hopeloos, maar die was toen ook hopeloos: ‘We hebben die reis gemaakt door geloof en geloof alleen, zoals jullie nu moeten doen. Ik zalf degenen die lijden met mijn tranen en met heilige oliën zoals ik de wonden van mijn Geliefde zalfde. Want de wonden van mijn Geliefde zijn de wonden van het Christuslichaam in de wereld. Alles leek hopeloos. Ik had slechts wanhoop en pijn in mijn hart en de grootste soort liefde die een ziel kan ervaren.
Ik smeek jullie, verliest het geloof niet. Kijkt naar het lijden in de wereld met mededogen, met geloof en met liefde. Want jullie moeten nu degenen die lijden omhelzen en hen zalven met jullie licht. Wanhoopt niet, want de kruisiging was niet het einde, maar het was het begin van onze reis naar de innerlijke rijken; om plaats te maken voor de wederopstanding, verlossing en hemelvaart van de mensheid.
De wreedheid die werd getoond aan mijn Geliefde is dezelfde wreedheid die nu wordt getoond door degenen die menselijk lijden veroorzaken en negeren. En ook dit zal genezen. Het is door geloof en geloof alleen dat dit wonder mogelijk is. Want in mijn baarmoeder droeg ik het leven terwijl ik door de vallei van duisternis en pijn reisde. Zoals nu jullie geliefde Moeder Aarde het leven in haar baarmoeder draagt. En het zal worden geboren en tot leven worden gebracht door de baarmoeder van vrouwen, door de harten van de mensen. Wanhoopt niet.’
Het is niet de bedoeling ons gezicht af te wenden van het lijden. We dienen mee te leven met degenen die lijden, maar niet zelf het lijden te worden: ‘De donkere schaduw die de Antichrist op de Aarde heeft geworpen, zal worden opgeheven en de stralen van de solaire Christus zullen de wereld vullen met liefde en harmonie. Jullie kunnen niet weten dat dit waar is omdat ik het jullie heb verteld. De enige plaats van weten wordt gevonden in jullie hart en de kracht van jullie geloof. Durft nu te geloven in dit wonder dat de wereld verlost en de schaduw van de duisternis uit de zielen van de mensheid verdrijft.’
Maria Magdalena beseft dat het verdriet dat zich over de wereld heeft verspreid enorm is. Het zijn opnieuw de onschuldigen die onderdrukking en wreedheid ondergaan. Er zijn mensen die profiteren van dit lijden en geneigd zullen zijn steeds meer pijn in de wereld brengen. Maar de ziel van de mensheid is niet gemaakt voor angst, maar voor de kracht van liefde: ‘Sta op voor gerechtigheid. Spreek woorden van liefde. Wees de acties van het Christus Zelf en wees getuige van de reis van geloof en de kracht van liefde. Keer je gezicht niet af van liefde. Schijn je licht op elke daad van liefde, want dit zijn echt de zaden van Gabriël die de Christus tot leven zullen wekken en de wereld zullen verlichten. IK BEN Magdala Mahada Jahwe. De profetieën onthullen de tijd van de komst van Grote Vrede en dat zal zo zijn. Mogen deze woorden voortleven in de vruchtbare leem van bewustzijn als zaden met de kracht van het mosterdzaad.’
Hieraan kunnen we toevoegen dat we geduld dienen op te brengen. Er is nu een kritieke massa van ontwaakte mensen die via de trilling van het heilig hart inwerken op het collectief, zodat ook het bewustzijn van de massa zal ontwaken. Dit ontwaken kan niet van het ene moment op het andere plaatsvinden. Het aanbreken van de wereld van liefde en vrede zal vergelijkbaar zijn met het aanbreken van de dag. Eerst zal het nog donker zijn zoals in de uren vóór de Paasochtend. Maar dan zal er licht gloren en geleidelijk aan zal de donkere planeet van aanzien veranderen, omdat het bewustzijn van velen zich niet langer laat verdragen met geweld. Dan zal de Eden-blauwdruk in de levende essentie van de Aarde ontwaken en kunnen de wonden in de ziel van de mensheid genezen.
Herbert van Erkelens
Reacties
Eén reactie op “Hoop voor een donkere planeet”
-
dank je wel Herbert ik vind het een heel mooie nieuwsbrief,
Ik zal ‘m zeker herlezen en ook doorsturen.Elizabeth Schenk-Lankamp