De heilige bloedlijn

Terwijl de coronacrisis vanwege het chaotische kabinetsbeleid steeds mijn aandacht vraagt, ben ik begonnen dieper in te zoomen op een nieuwe graalmythe. Daar ben ik al jaren mee bezig. In Jezus en de broederschap der Essenen heb ik onderzocht dat er een nauw verband met Jozef van Arimathea ligt. Tijdens een boottocht met 22 Essenen vaart hij over de Middellandse Zee richting Gallië. Hij heeft de Graalsbeker bij zich en merkt op: ‘De beker werkt op aarde waar hij vertoeft, net zoals hij in de mens werkt: hij brengt een verborgen en solide terrein tot stand, geschikt om de stroom te ontvangen van elke vloed van Geest.’ Dat had ik ontleend aan Herinneringen van Esseenen van Anne en Daniel Meurois-Givaudan.

Ook Maria Magdalena was aan boord en zij had een flesje zalfolie bij zich. Zij had Jezus gezalfd voorafgaande aan de gebeurtenissen die zouden leiden tot de kruisiging. Aan die zalving kon je zien dat zij de bruid van Jezus was. Het was de bedoeling dat de Gezalfde weer uit het dodenrijk zou verrijzen. Dat Maria Magdalena zwanger zou kunnen zijn, kwam niet in mij op. De boekpresentatie van Jezus en de broederschap der Essenen was op 21 september 2002. Kort daarop verscheen The Da Vinci Code van Dan Brown. Dat was in 2003. Daardoor kwam er ineens een nieuwe graalmythe onder de aandacht van miljoenen mensen. In die graalmythe is Maria Magdalena de bruid van de Christus, maar ook de moeder van in ieder geval één kind, Sarah of Sara. Ten tijde van de kruisiging zou Maria Magdalena zwanger zijn geweest en daarmee een heilige bloedlijn hebben voortgezet.

Voor mij was die heilige bloedlijn een groot raadsel. Wat kon daarvan de bedoeling zijn? Antwoorden op die vraag kwamen voor mij pas van de kant van Judith Moore, een boodschapper van Maria Magdalena die ik in 2007 leerde kennen. Het bleek uit haar publicaties dat de ware Graal in het DNA van die bloedlijn was te vinden. Ook bleek volgens De Taal van Graancirkels dat er dertien bekers van de Graal waren:

‘De sluier zal wor­den opgelicht en de Graal zal door de mens­heid worden ontvangen wanneer de openbaringen van de Heilige Graal ontvangen worden. Dan en alleen dan zullen alle bekers opnieuw één beker zijn en zullen de dertien verloren stammen van Israël nogmaals bijeenkomen voor de zaak van vrede op aarde. Dat wat in Babel gescheiden werd zal hersteld worden wanneer de Graal geopenbaard wordt.’

Met Driekoningen 2011 merkte Maria Magdalena daarover op: ‘Kijkt naar de Graal, want zij leeft nu in jullie. Jullie zijn de schoot van het zaad dat in de psyche van de mensheid is geplaatst door de geboorte van de zevende komst van de Christus op aarde. Dit is de tijd van afrekening die door kosmische intelligentie wordt geleid en de Weg wordt verlicht door genade en geloof. De tijd is nu, Geliefden. Stel je de heilige ruimte voor, de be­kers die werden heengezonden, niet één beker maar de twaalf bekers van het Huis van David die heengezonden waren, elk met leven schen­kende energie, elk een kracht waarmee tot nu toe op deze Aarde geen rekening is gehouden. Nu is de tijd van de Melchizedek-code om volledig geactiveerd te worden via deze twaalf bekers en de dertiende die de twaalf verenigt. Ik spreek in parabelen nu. Ik spreek in symbo­len die zo machtig en toch praktisch zijn.’

Nu we tien jaar verder zijn, zitten we nog steeds in de tijd van de afrekening en als die dertien bekers van de Graal werkelijk van betekenis zijn, dan zal dat binnenkort duidelijk worden. De Graal- of Melchizedek-code zit veilig opgeborgen in ons DNA, maar wel met een bedoeling. Judith heeft in november 2007 voorspeld dat Nederland is voorbestemd een heel nieuwe vibratie van licht op de planeet te brengen. Wat ons daarbij in de weg zit is dat we ooit in de samenleving een heleboel structuur hebben gebouwd zonder het hart, compassie en mildheid in acht te nemen: ‘Die mentaliteit heeft doelstellingen die georiënteerd zijn op de behoeften van een individu en op het bereiken van bezittingen en materiële goederen met veronachtzaming van het welzijn van het geheel.’ De Graalcode zou hierin verandering kunnen aanbrengen.

Er zijn niet alleen duistere complotten. De Broederschap van het Licht heeft een eigen complot gesmeed. Daarover berichtte Judith aan mij in maart 2013: ‘De Broederschap van het Licht combineerde twee DNA strengen via Maria Magdalena en Jezus en andere mensen uit die tijd tot een DNA-code die ultiem en onvernietigbaar was. Deze gedijde op compassie in plaats van op lijden.’ De oudste dochter Sara speelde hierbij een sleutelrol: ‘Via de geboorte van Sara werd een hele scheppingsenergie vanuit vereniging met de Bron geboren. Zij was de moeder van de nieuwe menselijke DNA-blauwdruk die een formule initieerde voorbestemd om de mensheid te bevrijden.’

Omdat DNA de drager van bewustzijn is, speelt DNA ook een rol bij verlaging van bewustzijn. De val uit genade vond plaats tijdens DNA-beperking en manipulatie door buitenaardse beschavingen. Dit wordt ook wel de Babylonische spraakverwarring genoemd. Door de verlaging van bewustzijn stonden we niet meer via onze geest in contact met elkaar en werd spraak belangrijk. Maar via spraak was het moeilijker de taal van het hart te laten spreken. Er trad verwarring op. De stammen van Israël verloren elkaar uit het oog en de dertien bekers van de Graal zijn bedoeld om de verbinding te herstellen.

Pas onlangs heb ik ontdekt dat er ook dertien fysieke bekers van de Graal zijn geweest. Die bekers waren allemaal aanwezig tijdens het Laatste Avondmaal, omdat er naast Jezus twaalf apostelen waren. Maria Magdalena heeft de bekers van de twaalf apostelen aan twaalf vrouwen gegeven die zij in de loop van drie jaar had uitgekozen. De dertiende beker was iets groter en dat is de beker waarin het bloed van Jezus werd opgevangen tijdens de kruisafname:

‘Keer nu terug, mijn gezegende kinderen, naar de nacht van het Laatste Avondmaal. Daar op de tafel voor de apostelen en mijn Geliefde stonden dertien bekers. Ik droeg de dertiende beker van de Heilige Graal. Toen hij het brood en de wijn ronddeelde, goot Jezus de wijn uit zijn beker in de twaalf bekers van de apostelen. Hij deelde de wijn uit die ene beker. Iedere apostel had eerder gebeden met deze bekers van de Graal en waren op die gebeurtenis voorbereid.’

Dit komt uit een lange transmissie van juni 2004. Judith merkte daarin op: ‘Nadat de apostelen en Jezus de kamer verlaten hadden, verzamelde Maria Magdalena de dertien bekers in de wetenschap dat deze dertien bekers de belofte waren van de eenheid van de dertien verloren stammen van Israël. Ze nam hen mee naar de twaalf vrouwen die elkaar in een tempel ontmoetten en ze baden op het hoogtepunt van de duisternis, tussen zonsondergang en zonsopgang in de nacht dat Jezus werd gearresteerd. Zij koos het laatste en donkerste moment om met deze vrouwen te bidden, omdat dit het punt was waarop de duisternis zich zou overgeven aan het licht.’

De boodschap die Maria Magdalena vervolgens doorgaf verhaalt wat er daarna gebeurde: ‘Wij zijn de duisternis, mijn geliefden, die zich heeft overgegeven aan het licht. Ieder van ons heeft gereisd door scheiding, angst, pijn, duisternis en verdriet. Ieder van ons van het Huis van David, van die wereldwijde familie, is gekruisigd door de inquisitie, door genocide, in die massa aan tijden waarin we voor de principes van gerechtigheid hebben gestaan. We werden ketters genoemd en ontkend. Het uur is gekomen dat we nu de tijd van verlichting hebben bereikt. We zijn aangekomen bij het toppunt van de duisternis en de dageraad nadert nu. Weet dat er die avond dertien vrouwen met dertien bekers baden. Ik had de beker bij mij die Jezus mij gaf, de ene die iets groter was dan de andere twaalf. Elk van deze gezegende vrouwen stemde ermee in om tweeduizend jaar lang gesluierd te worden. Ieder van ons droeg die waarheid in haar ziel. We spraken met elkaar af om gesluierd te zijn. Elk van deze twaalf vrouwen ging in afzondering en bad onophoudelijk met een van deze twaalf bekers tot het uur kwam dat Jezus van het kruis zou worden genomen.

Ik reikte op dat moment naar boven met mijn beker van de Graal en ik herinner het me goed, ik herinner het me alsof dit het (beslissende) moment was, want ik wist niet dat mijn Geliefde zou opstaan (uit de dood). Ik wist niet van het lot, van het lot van zijn leven of zijn dood. Wat wist ik? Ik wist dat de kracht van de Hand van God op mij was. Ik wist dat ik mij moest overgeven aan de kracht die me op dit moment bewoog.’

Daarna beschrijft Maria Magdalena hoe zij zich afvroeg waarom haar Geliefde zijn gewaad van goddelijke gaven had laten vallen om enkel het lichaam van een mens te belichamen. Toen wist zij het antwoord niet. Maar nu wel: ‘Wat voelde ik toen ik die beker optilde? Ik voelde de Belofte van het Verbond dat nu nabij is. We zijn die brug van duisternis overgestoken; we zijn voorbij het punt van diepste duisternis. Het licht en de dageraad van de nieuwe schepping verlichten ons. We bewogen ons door de duisternis naar dat dieptepunt. Nu gaan we, mijn geliefden, naar de dageraad en een nieuw tijdperk toe. We bevinden ons in de tijd van het Verbond, van het Tijdperk van Wonderen. Het licht doordringt het duister in elk deeltje, we moeten het echte wonder nog meemaken (maar dat komt eraan), want de belofte is glorie, de belofte is de ascensie van alle wezens.

Maar op dat moment dat ik die beker zou optillen en vullen met het bloed dat uit de zijde van mijn Geliefde stroomde, kende ik alleen de pijn van het vrouw-zijn. Ik had de waarheid van het wonder van het herstel van zijn lichaam nog niet gezien. We staan nu op het punt van de opstanding. Wekt die op in jullie lichaam, in jullie botten, in jullie cellen. Ik spreek nu tot jullie. Ik ben degene die die beker omhooghield voor zijn bloed. Die beker is de belofte want zijn bloed was het zuivere verbond van de Adam Kadmon blauwdruk. Die beker is de Heilige Graal die jullie in je aderen, in je DNA dragen…

Dit betekent voor ons dat de tijd van het Heilige der Heiligen voor de deur staat en dat wij instrumenten van de Allerhoogste zijn. Dit is van leven tot leven om lief te hebben. Het is onsterfelijkheid. Het is goddelijk bewustzijn, belichaamd door ons lichaam en bloed. Dat is de belofte die in jullie aderen zit. Het is de afrekening die nabij is. Wij zijn de bruggen van licht voor het ontwaken van zes miljard Christuswezens…

De mensheid moet de wonden van de mensheid voelen en op dat moment ervoor kiezen om die te verlichten met het licht van mededogen en liefde of om rond die wonden angst en afscheiding te blijven ervaren… Elke keer dat jullie het licht kiezen, elke keer dat jullie ervoor kiezen om lief te hebben in plaats van angst te koesteren, elke keer dat jullie kiezen voor eenheid in plaats van afscheiding, verlichten jullie de Graal. Jullie verlichten de Graal in jullie bloedlijn. Jullie verlichten de Graal in de mensheid. Jullie verlichten de dertien bekers van de Heilige Graal. Eén Beker, één Leven, één Verbond, één Hart; vrijheid, bevrijding, overvloed, welwillendheid, mededogen en de belofte van de Hemel op Aarde. Dat is de belofte.

Denken jullie dat ik die nacht, toen ik die beker optilde, de kracht van die beker zou kennen en de kracht van de Graal die nu ontwaakt? Naarmate de Graal wordt opgeheven, zal ook de sluier die wij belichaamden opgeheven worden. De tijd van de onthulling is nabij. Ik ben al meer dan tweeduizend jaar gesluierd, ongezien. Het gezicht van Maria Magdalena zal geopenbaard worden. Het gezicht van de Moeder Gods zal geopenbaard worden. Dit gezicht is jouw gezicht. Kijk ‘s morgens naar de spiegel; de sluier zal van je gezicht worden gelicht en de goddelijke eenheid, het evenwicht en de heelheid onthullen.

Maar in die tijd meer dan tweeduizend jaar geleden met dat drama dat wij stap voor stap moesten doorstaan, hielden we alleen vast aan het geloof van het mosterdzaadje. En zo moeten we ook nu de kracht en het geloof van dat mosterdzaadje zijn. Niets minder dan dat mosterdzaadje is de kracht en de genade die ons door deze tijden heen zal verlichten. Door deze tijden heen die vaak gevuld zijn met verdriet en twijfel, want we kunnen de weg niet om de hoek zien. Alleen ons geloof blijft ons op deze weg bewegen.

Zo was het in die tijd. Toen Moeder Maria eindelijk naar mij toekwam, was ik net terug van de twaalf vrouwen, ik had hun bekers, de bekers van de apostelen gevuld met zijn kostbare bloed en hen heengezonden om gesluierd te worden, om ontkend te worden. Je moet de zwaarte op mijn ziel kennen toen ik moest kiezen, wetende dat zij dit geschenk kozen dat deze vrouwen tweeduizend jaar lang de belofte van eenheid van de dertien bekers van de Heilige Graal zouden dragen. De eenheid van de verloren stammen van Israël. Ze zouden dit doen, ontkend worden. De illusie was en is krachtig, maar het was om hen te beschermen, zoals het was om mijzelf te beschermen. Ik weet dit nu, hoewel ik in die tijd veel had om rekening mee te houden als een vrouw, zoals jullie, mannen en vrouwen hier in deze cirkel van het leven. Jullie hebben veel om rekening mee te houden. Kies je voor geloof of kies je ervoor om een pad van lijden te bewandelen. Want niemand minder dan een totaal geloof zal jullie dienen in deze tijden.

Het was toen dat Moeder Maria naar me toe kwam toen ik terugkwam van het delen van die twaalf bekers met twaalf vrouwen. Ze zei dat we naar het graf moesten gaan en bidden. Ik was vervuld van vreugde. Ik zag die steen opzij schuiven en ik wist ergens in mijn ziel dat het onze liefde was die die steen optilde. Het was de Heerlijkheid van God die mijn man openbaarde die nauwelijks daar en nauwelijks hier was en tussen de werelden van leven en dood vertoefde. Als onsterfelijk wezen had hij voor sterfelijkheid gekozen. We tilden hem op en droegen hem naar het graf (van Lazarus). Dit is de reis, de reis van de belichaming van zijn wonden, de reis van onze liefde, de reis van de komst van de ziel. Een reis naar de thuiskomst van het lichaam en het bloed toen de adem van God hem vervulde met leven. Hij streelde me teder om hem lief te hebben daar in het graf. Hij reikte naar boven en ik ontving toen de zielen van onze kinderen Johannes en Sara in mijn schoot.’

Kort daarop zou Maria Magdalena per boot naar Gallië reizen, naar wat nu Zuid-Frankrijk heet. Daar werden Johannes en Sara geboren. Johannes kwam levenloos ter wereld, maar Sara levend. De eerste stap was gezet. Op vijftienjarige leeftijd werd Sara ingewijd in het licht van de Graal en eeuwenlang bleef het licht van de Graal stralen ondanks alle onderdrukking. Pas met de kruistocht tegen de Katharen verdween de kennis van de Graal uit de openbaarheid en leefde enkel nog voort in de traditie van de hoofse liefde en de Graallegenden die vanaf de twaalfde eeuw verteld werden. De ware Graal die zich in het DNA van de mensheid bevindt had zich toen al wijd verspreid. Inmiddels leven we in de tijd dat deze Graal ten volle ontwaakt is en in principe het tijdperk van verlichting zou kunnen inluiden.

Er zijn nu zeven miljard Christuswezens die erop wachten dat een kritisch aantal mensen op aarde naar hogere staten van bewustzijn is ontwaakt. Vermoedelijk zijn er ook groepen op aarde die dit collectief ontwaken tegen willen houden. Die dringen tegenwoordig hun eigen verhaal over de pandemie aan de rest van de mensheid op. Daardoor is er een schaduw over de wereld gevallen en de vraag is of de Graal het mogelijk maakt dat deze schaduw zich gaat oplossen in licht. Omdat de Graal daartoe dient om hogere energieën in ontvangst te nemen, in het bijzonder de energie van vrede en mededogen, komen er steeds meer voorspellingen dat er een grote vloed van licht en liefde over de aarde gaat spoelen. Dat zal het werkelijke einde van de pandemie inluiden, omdat ons hart daarbij opengaat en wij beter waarheid van leugen gaan onderscheiden.

Het is ons voorgespiegeld dat we alleen samen corona onder controle zouden krijgen. Maar wat er gebeurde is dat het coronavirus vrij spel bleef behouden en er meer en meer controle over onze levens werd uitgeoefend. Dit politieke spel kan niet eindeloos voortgezet worden. Als het Graal-DNA de kritieke massa heeft bereikt, zal het Christusbewustzijn gaan ontwaken en pogingen om de oude wereld van angst en controle te handhaven zullen definitief falen.

Herbert van Erkelens