Het Lemurische wiel van onderricht

Eindelijk heb ik een belangrijk element gevonden dat nieuw licht werpt op het werk van Marie-Louise von Franz aan getalarchetypen. Haar leermeester Carl Gustav Jung had haar vóór zijn overlijden een briefje gegeven waarop hij enkele eigenschappen van de eerste vijf getallen had opgeschreven. Op grond daarvan heeft zij in Zahl und Zeit laten zien dat getallen aan de basis staan van onze kijk op de wereld. Wanneer getallen voorkomen in godsbeelden, blijken ze voor verschillende niveaus van bewustzijn te staan. Jung had dat zelf uitgewerkt voor het godsbeeld van de christelijke drie-eenheid. Hij had daaraan zijn inzichten in het innerlijk godsbeeld van de viereenheid toegevoegd. Maar op het briefje stond bij het getal vier ook opgemerkt dat veeltermvergelijkingen van de vijfde graad niet oplosbaar zijn. De vraag doemt dan op of voor het oplossen van die vergelijkingen een hogere graad van bewustzijn nodig is geweest.

Von Franz is gestopt bij het getal vier. Daarom ben ik in 2001 gaan onderzoeken of er met vijf inderdaad een nieuw bewustzijnsniveau verbonden is. Maar toen ik mij nader in de wereld van het getal vijf ging verdiepen kwam ik geen godsbeeld tegen dat even machtig was als de christelijke drie-eenheid of de in vieren gedeelde cirkel bij Jung. Daarom besloot ik verder te tellen dan vijf en uiteindelijk kwam ik bij het getal dertien aan. Het beeld van twaalf elementen rondom het dertiende in het centrum is een archetypisch beeld dat aantoonbaar naar God verwijst. Dit is bijvoorbeeld het geval bij de roosvensters in Franse kathedralen.

Inmiddels heb ik toch een soort godsbeeld gevonden waarin de symmetrie van vijf centraal staat. Bovendien weet ik nu dat de taal van symmetrie in de wiskunde ontwikkeld is aan de hand van de vijfdegraadsvergelijking. Dat is vooral het werk van Evariste Galois geweest die op 30 mei 1832 in een duel werd gedood. Hij was toen nog maar 21 jaar oud. Het is niet eenvoudig om je in Galoistheorie te verdiepen. Maar Galois heeft de basis gelegd voor groepentheorie en die theorie blijkt zowel in de wetenschap als in de kunst de taal bij uitstek te zijn om symmetrieën te kunnen beschrijven. Een van die symmetrieën is rotatiesymmetrie. Een cirkel met daarin een pentagram getekend kent een vijfvoudige symmetrie. Je kunt die cirkel draaien over 72° en dan gaat het patroon in zichzelf over. Dat kun je vijf keer doen. Omdat 5 keer 72° gelijk is aan 360°, kom je dan weer in je uitgangspositie terug.

 

 

Een twaalfspakig wiel heeft een rotatiesymmetrie van twaalf en een vijfspakig wiel een rotatiesymmetrie van vijf. Tot voor kort kende ik alleen een spirituele leer die op een twaalfspakig wiel rond een driehoek was gebaseerd. Die leer is door vredestroubadour James Twyman gepubliceerd en als de geheime leer van Jezus gepresenteerd. En nu heb ik dan een leer gevonden gebaseerd op een vijfspakig wiel. Dat wiel wordt door de engel Kryon het Lemurische wiel van onderricht genoemd. De Pleiadische sterrenmoeders van Lemurië zouden dat wiel gebruikt hebben in hun onderricht aan kinderen en volwassenen van het continent Mu.

De informatie over het Lemurische wiel kwam via het medium Lee Carroll in december 2017 door toen hij op Hawaii tussen twee vrouwen zat die nauw met het hoofdeiland verbonden zijn, tussen Dr. Amber Wolf en Kahuna Kalei’iliahi. Hawaii is wat er is overgebleven van Mu. De herinneringen aan Lemurië als de wieg van onze beschaving bevonden zich in het DNA van de twee vrouwen en werden aangevuld door inzichten van Kryon op het gebied van de natuurkunde. Beter kon ik het eigenlijk niet treffen. Voorafgaande aan hun onderricht hadden de Pleiadische sterrenmoeders hun DNA gedeeld met mensen en daarbij een nieuwe mensensoort geschapen die Homo Sapiens zou worden genoemd. Dat proces was zo’n 200.000 jaar geleden begonnen en op den duur waren er mensen geboren die in principe zouden kunnen begrijpen dat God in henzelf zat.

Het Lemurische wiel van onderricht was bedoeld om bepaalde inzichten en bepaalde principes bij hen in te prenten die later bij nieuwe incarnaties een rol van betekenis zouden kunnen spelen. Maar pas vijf jaar na december 2012 werd het Lemurische wiel opnieuw onthuld, omdat de mensheid, die inmiddels enkel uit de Homo Sapiens bestaat, erin is geslaagd om een nucleaire catastrofe te vermijden. Als er een kernoorlog was uitgebroken en de atmosfeer van de Aarde vlam had gevat, dan waren we, net zoals de Dynosauriërs 65 miljoen jaar geleden, in één dag van de Aarde weggevaagd. Dan was het experiment met Pleiadisch DNA op een mislukking uitgelopen.

Dat scenario had ons in het huidige leven kunnen overkomen. Maar in plaats daarvan leef ik nog en verdiep ik mij in de rotatiesymmetrie van vijf. Op LinkedIn heb ik een transcriptie gevonden van de eerste boodschap van Kryon rond het Lemurische wiel en ik kijk ernaar, niet alleen met de ogen van een kind, maar ook vanuit mijn opleiding in de theoretische fysica en mijn vertrouwdheid met de psychologie van Jung. Kryon legt uit dat het Lemurische wiel vijf spaken kent rond een cirkel die het getal zes vertegenwoordigt. De naaf van het wiel is een cirkelvormige ruimte die naar de Grote Centrale Zon verwijst.

Uit Crop Circles Revealed van Judith Moore en Barbara Lamb weet ik dat de Grote Centrale Zon omcirkeld wordt door twaalf Zonnehuizen. Het gaat hierbij om uitgestrekte gebieden van licht en bewustzijn. Ik had mijn aandacht op dit centrum gericht en was om die reden op het getal dertien uitgekomen. Het kristallijne centrum van de Grote Centrale Zon is het dertiende Zonnehuis. Het was nooit in mij opgekomen om deze heilige geometrie te omringen met een vijfspakig wiel. Dit wiel heeft als naam ‘zoeken van balans.’ En balans is precies wat er numerologisch aan vijf ontbreekt. Vijf is het getal van verandering. Vijf roept erom naar balans te gaan zoeken.

Kryon merkt verder op dat de Pleiadische sterrenmoeders voor het getal vijf hadden gekozen om ons een beeld in te prenten van een patroon dat met magnetisme te maken heeft. De uitleg daarbij kan ik niet volgen. Maar ik weet wel dat magnetisme een machtige kracht is. Er is kinderspeelgoed dat bestaat uit twee magneten. Het kost veel kracht om die magneten uit elkaar te trekken. Waar komt die energie vandaan die vrijkomt als de twee magneten weer op elkaar klappen? Niet van een bron die op aarde aanwijsbaar is. Elektriciteit is afkomstig van elektrisch geladen deeltjes die elektronen worden genoemd. Maar er bestaan geen magnetische monopolen. Magnetisme is afkomstig van een kwantumfysische bron die niet-lineair van aard is en nauw verbonden met de creatieve bron van het universum.

Onze toegang tot die bron is versperd omdat op aarde op allerlei gebieden de balans ontbreekt. Pas wanneer we op onze planeet tekenen van balans gaan zien, is de tijd rijp om bepaalde grenzen in de fysica te doorbreken. We zouden via magnetisme de toegang tot vrije energie vinden. Maar we zouden ook de bron van eeuwigdurende jeugd vinden. Dat wilden de Pleiadische sterrenmoeders via geometrie bij ons inprenten via een spel waarbij kinderen vanaf hun zevende jaar samen met hun moeders betrokken waren.

Vanaf hun dertiende werden jongens en meisjes gescheiden, omdat zij bezig waren geslachtsrijp te worden. Dan begon het volwassenenonderwijs. Daarbij werden de meisjes verder ingewijd in de geheimen van het wiel dan de jongens. Het was voor jongens belangrijker om te leren vissen, terwijl meisjes werden voorbereid op moederschap. Moeders die tegelijk sjamanen waren werden geschikt geacht om kinderen op te voeden. Moeders stonden ook niet in de keuken. Want het waren de vaders die de vissen die ze gevangen hadden niet uit handen gaven. Ze wilden zelf het voedsel bereiden dat ze uit de oceaan hadden opgevist.

 

 

De tijden zijn inmiddels veranderd, want ik had een moeder met wiskundig talent en een vader die als marionettenspeler met sjamanisme verbonden was. Hij heeft zelfs een grote marionet gemaakt die de Sjamaan heet. De invloed van het huwelijk van mijn ouders heeft ertoe geleid dat ik de sjamaan in mijzelf met wis- en natuurkunde ben gaan verbinden. Maar ook heb ik perioden van depressie gekend. De laatste jaren had ik zelfs het gevoel dat het langzaam bergafwaarts met mij ging. Vandaar dat ik extra geïnteresseerd ben in wat de spaak die Child Life heet mij heeft mee te delen. Volgens deze spaak gaat het erom het innerlijke kind levend te houden. Levensvreugde is de sleutel tot een lang leven. Mijn vader wist dat en zodoende werd hij 96.

De bedoeling is dat wij, aangemoedigd door de woorden van Kryon, in onszelf op zoek gaan naar de inzichten die met het Lemurische wiel zijn verbonden. De andere vier spaken hebben met astrologie, reïncarnatie, de goddelijke natuur van de mens en de spiegel van eenheid te maken. Het is een programma dat op het niveau van kinderen al zes jaar omvat. En de kern ervan is de liefde en de welwillendheid van God. We leven in een welwillend universum met een energie die het ons via synchroniciteit naar de zin wil maken. Op het bewustzijnsniveau van vier verkondigde Jung nog dat we de duistere keerzijde van God dienden te vrezen. Daar was ook alle reden toe omdat de kernwapenwedloop als een zwaard van Damocles boven onze hoofden hing. Achteraf gezien was het niet God zelf die ons bedreigde. De neiging tot collectieve zelfmoord lag verborgen in de menselijke natuur en de uitdaging was om daar bovenuit te groeien.

De Pleiadische sterrenmoeders hebben onder meer in Mount Shasta in Noord-Californië rustig gewacht totdat we die mijlpaal hadden gepasseerd. En nu hebben we het Lemurische wiel van onderricht teruggekregen om de volgende stap in onze ontwikkeling naar hoger bewustzijn te zetten. Bij het getal vier was de uitkomst onzeker. Het getal vijf spoort ons aan op zoek te gaan naar de verbinding met zes. Balans kan worden gevonden via het centrum in het midden dat ik zelf al enigszins heb verkend in mijn poging één stap voorbij het werk van Jung en Von Franz te zetten. Ik zie nu beter dat het voor de mensheid om een reuzenstap gaat.

Er zou vrede op aarde komen en we zouden op natuurkundig gebied de uitvindingen gaan doen om de mondiale crisis op het gebied van klimaat en energie het hoofd te kunnen bieden. Vanwege deze uitdagingen is het van belang dat oude zielen met herinneringen aan Lemurië zo lang mogelijk in leven blijven. Want nu dient er strijd te worden geleverd met een oud bewustzijn dat enkel op overleven en niet op samenleven is gericht. Als die strijd gewonnen is, gaan we in aansluiting op heilige geometrie heilige natuurkunde ontdekken. Dat ligt allemaal in de toekomst verborgen omdat we niet alleen van de Aarde, maar ook van de sterren afstammen.

Herbert van Erkelens