Je winkelwagen is momenteel leeg!
De grote overgang
Twee dagen voordat mijn kleindochter Sarah geboren werd, werd ik wakker met een droom waarin een donkere tijdlijn voorkwam onderbroken door witte strepen. Die strepen stonden voor instortingen. In de droom vertelde ik tegen een vriendin dat het om een lang proces ging met verschillende instortingen. Er was die zondag eigenlijk nog niets aan de hand. Maar het zou inderdaad een zware maand worden.
Op de dag van de geboorte raadpleegde ik de medicijnkaarten van Jamie Sams en David Carson. Ik wist toen nog niet dat ik voor de tweede keer grootvader was geworden. Ik legde een medicijnwiel aan kaarten neer. In het midden lag Vleermuis, het dier dat voor wedergeboorte staat. Om de lessen van de diverse windrichtingen te integreren diende ik te luisteren naar Stekelvarken met zijn onschuld en zijn kracht van geloof en vertrouwen:
‘Herinner je jezelf er vriendelijk aan dat je niet in de chaos van de wereld der volwassenen verstrikt moet raken, waar angst, hebzucht en lijden heel gewoon zijn… Stel je hart open voor de dingen die je als kind vreugde gaven. Herinner je de kostbaarheid van fantasie en verbeeldingskracht, van je vermogen om een spel of stuk speelgoed te maken uit niets dan afval. Bewijs eer aan de speelsheid van geest die iedereen laat winnen.’
Hoewel het om een persoonlijke boodschap ging, was het mij duidelijk dat er ook maatschappelijke implicaties waren. Zo moest ik handelend gaan optreden in het belang van mijn familie, mijn land en Moeder Aarde. Maar dat zou alleen zin hebben als ik mijn ware oorsprong en daarmee mijn bestemming zou hebben gevonden.
De volgende ochtend las ik dat Sarah geboren was. Het was voor moeder en kind een zware bevalling geweest. Maar het blijft toch een wonder. Dat ik door een instorting ging, was niets in vergelijking met een bevalling. De diepere betekenis van die instortingen werd mij echter pas duidelijk toen mijn vrouw Inge en onze dochter Kim er ook bij betrokken bleken. Kim  is in 1991 geboren toen ik heel intensief bezig was om een brug te bouwen tussen natuurkunde en dieptepsychologie. Daarbij had ik de steun van dieptepsychologe Eva Wertenschlag-Birkhäuser.
Ik vroeg aan de Goddess Cards wat de oplossing voor onze situatie kon zijn. Ik trok twee kaarten met twee godinnen: Mawu, een West-Afrikaanse godin die voor Moeder Aarde staat, en Pele, de godin van het vuur op het eiland Hawaï. Pele zou voor goddelijke passie staan. Er stond een vuurspuwende berg op. Eigenlijk begreep ik niet goed hoe wij Moeder Aarde met hulp van goddelijke passie zouden kunnen helpen. Daarom vroeg ik aan het onbewuste wat ik voor Moeder Aarde kon doen en droomde toen tot mijn verbazing van een ontmoeting met Eva. Er was in de droom een zigzaglijn die naar het oneindige ging. Onder bepaalde omstandigheden zou onze relatie eeuwig kunnen worden.
Volgens Marie-Louise von Franz krijg je een dergelijke droom enkel als je met iemand een lotsverbondenheid in het eeuwige hebt. Door de ontmoeting met die ander onderga je dan een proces van transformatie waarbij inhouden uit het onbewuste in toenemende mate invloed op je levenslot gaan uitoefenen. Ik was verrast door de droom, maar ik had een jaar eerder gedroomd dat een schilderij van Eva’s vader, Peter Birkhäuser, in mijn ouderlijk huis kwam te hangen. Het was een kostbaar geschenk. De inboedelverzekering moest verhoogd worden. En ik besprak met een vriend dat ik dan ook de verantwoordelijkheid voor de bijhorende psychologie diende te aanvaarden.
Isis als donkere, blauwe anima. Olieverfschilderij van Peter Birkhäuser, 1968.
Die droom had ik gekregen nadat ik met Inge en Kim een reis naar Wit-Rusland had gemaakt. We kwamen op 1 mei terug in Nederland. Kim woonde toen nog bij ons en ging aan de slag om voor mij een nieuwe website te ontwikkelen zodat ik daarmee pdf’s en e-books in de verkoop zou kunnen doen. Maar daarvoor had zij niet gestudeerd. Zij moest alles zelf zien uit te vinden. Ik hield mij bezig met transmissies van Judith Moore die betrekking hadden op de kinderen van Maria Magdalena. Maar op 19 mei arriveerde een e-mail van een psychologe in Canada die meer wilde weten van een bezoek van theoretisch fysicus Wolfgang Pauli aan India.
Door die e-mail werd ik ineens weer enthousiast over het onderzoek naar de dromen van Pauli dat ik ooit samen met Eva had verricht. Ik keerde terug in de dieptepsychologie, maar hield de optie open dat ik begin juni met Judith een workshop zou houden over Maria Magdalena als de verloren bruid. Uiteindelijk werd het een workshop in september rond de Oudegyptische god Thot die de ascensie van de Aarde had aangekondigd. Na die workshop heb ik bij mij thuis met een paar mensen rond hetzelfde thema een bijeenkomst gehad. Een week voor die bijeenkomst droomde ik het volgende:
‘We leven in een tijd van wonderen. Ik wandel naar een plek onder aan een dijk waar een wonderbloem is verschenen omringd door andere prachtige bloemen. Ik ben mij ervan bewust dat er iets groots staat te gebeuren. Aan de nachtelijke hemel verschijnt zwak oplichtend de omtrek van een rechthoek waarin woorden zijn te lezen. Ik neem aan dat dit het teken is voor de grote overgang.’
Ik moest hierbij denken aan dat mooie lied van Thé Lau dat ‘Onder aan de dijk’ heet en over de liefde gaat. Het is een duet met zangeres Sarah Bettens, te beluisteren op het album ‘De God van Nederland’. Thé zingt Sarah toe:
Ik voel de warmte van je hand
in ons kleine koninkrijk
onder aan de dijk
Sarah Bettens van K’s Choice.
De woorden die in de rechthoek verschenen, waren geen gewone woorden. Het was een bijzondere taal die ik niet kon lezen. Het ging in de droom meer om het teken aan de hemel dan om een bepaalde tekst. Maar er was ook een teken op aarde onder aan de dijk. Daar was de wonderbloem te vinden waarnaar mijn vader al op zoek was geweest in zijn poppenspel ‘De bloem van het geluk.’ Thé Lau kende ik van de middelbare school. Hij is in juni 2015 aan kanker overleden. Ik heb verschillende herinneringen aan hem. Daarom heeft de tekst van zijn lied een bijzondere betekenis voor mij. En ik weet nu waar de wonderbloem van liefde te vinden is.
Eigenlijk ben ik sinds die droom alleen maar bezig geweest om mijn relatie met het onbewuste beter op orde te krijgen. Na de geboorte van mijn kleindochter Mila droomde ik van mijn missie die met Pim Fortuyn en ook met de god Wodan te maken zou hebben. Het ging om een antwoord op de problematiek van de globalisering. Hoe kunnen we ons thuis voelen in ons eigen land? In Duitsland is hiervoor een minister van Heimat in de regering opgenomen, maar in Nederland komen we niet verder dan Koningsdag en wereldvreemde types die namens het Nederlandse volk denken te spreken. Bij Heimat gaat het om verbondenheid met de grond waarop je woont en de ruimte waarin je leeft. Via je smartphone en je laptop ben je met de hele wereld verbonden, maar als je uit het raam van je werkkamer kijkt zie je toch echt een typisch Nederlandse omgeving.
Ik begrijp nu dat het streven van Fortuyn naar sterkere regio’s in politieke zin ook een globale component heeft. Er is maar één Moeder Aarde en met die planeet hebben we allemaal te maken. Dankzij onze technologie weten we ook meer van wat zich allemaal op die Aarde afspeelt. Vanaf 4 mei kwamen er berichten dat er uit de vulkaan Kilauea op Hawaï zoveel lava tevoorschijn kwam dat duizenden mensen geëvacueerd moesten worden. Vier dagen later ontving het medium Arthura Hector van Lady Gaia een bericht over de Rode Draak, de hete magma in de Aarde die naar buiten kwam om alles te zuiveren en in orde te maken voor een nieuw tijdperk.
Toen begreep ik ineens dat Mawu en Pele alles met elkaar te maken hebben. Op Hawaï is Pele de vuurgodin die ook tastbaar aanwezig is in de Kilauea, een van de actiefste vulkanen ter wereld. Maar Pele zit ook in het onbewuste en haar passie kan zich ineens een weg naar buiten banen. Wat ik daarbij hoop is dat we meer oog krijgen voor de geschenken die onze kinderen naar de Aarde komen brengen. Waarom zouden zij zich moeten aanpassen aan een systeem dat de Aarde kapot maakt? Half december liet ik Kim een medicijnkaart trekken en het was uitgerekend Stekelvarken. Zij mocht niet verstrikt raken in de chaos van de wereld der volwassenen. Maar hoe krijg je in onze samenleving voor elkaar dat jongeren hun kinderlijke onschuld kunnen behouden?
De lavastroom uit de Kilauea. Bron: Panorama.
Nu de Kilauea vuur is gaan spuien, mijn dromen teruggekeerd zijn naar de familie Birkhäuser en de Aarde ons oproept de grond te herinneren waarop we staan, is alles mij duidelijk geworden. Samen met Eva had ik een natuurwetenschap willen creëren die via dromen en actieve imaginatie een dialoog met de natuur voerde. Maar ik kon dat zonder vaste aanstelling aan een universiteit onmogelijk voor elkaar krijgen. Eigenlijk diende ik ook eerst van Eva te leren wat een Jungiaanse analyse eigenlijk inhield. Dat was niet zo eenvoudig en uiteindelijk verliet ik het universitaire milieu om op een zolderkamer in Haarlem mijn onderzoek voort te zetten.
Het blijkt toch allemaal niet tevergeefs te zijn geweest. De band met Eva bestaat nog en de wereldproblemen zijn dezelfde gebleven. Wat veranderd is, heeft op Moeder Aarde betrekking. Zij is aan haar hemelvaart begonnen en dat betekent dat zij een poging gaat wagen om het leven op Aarde te beschermen tegen de aanslagen die wij collectief op de natuur plegen. Ik weet nu dat de weg van de dieptepsychologie voor mij de meeste garantie biedt om dit avontuur vreugdevol te doorstaan. Het werk van Peter Birkhäuser zal mij daarbij tot inspiratie dienen. Achtentwintig jaar terug had ik het gevoel daarin mijn spirituele thuis te hebben gevonden. Nu gaat het er nog om een brug naar het heden te slaan, naar het jaar 2018 dat mogelijk het begin van een grote ommekeer op aarde zal zijn.
Herbert van Erkelens
Reacties
Annet en Freek van Rij on 2018-05-12 13:07:09 +0000
Diepe DANK, voor het delen van al je bijzondere droomervaringen.
Bovendien HARTELIJK GEFELICITEERD met de komst van Sarah, die jullie Groot-Ouderschap opnieuw bekronen mocht.
Annet en Freek.