De Nieuwe Aarde

Kennen we onze eigen Aarde wel? Toen ik mij intensief met de Jungiaanse psychologie bezighield, ontdekte ik dat de grondleggers ervan, Carl Gustav Jung en Marie-Louise von Franz, in hun kindertijd en hun jeugd, dromen hadden gehad waarin ze moesten afdalen in de aarde, omdat daar het geheim van de wederopstanding te vinden was. Zelf heb ik op mijn achttiende gedroomd dat ik mij met mijn moeder in een Oudegyptische grafkamer bevond waar een mummie onverwachts tot leven kwam. Later vertelde Eva Wertenschlag-Birkhäuser mij dat deze mummie een groot geheim was en dat de genezing voor de noden van onze tijd daarin te vinden was.

In de tijd van de samenwerking met Eva was ik ervan overtuigd dat de dieptepsychologie een wezenlijke bijdrage aan de oplossing van de wereldproblematiek kon betekenen omdat zij het instrumentarium had om een dialoog met de natuur te voeren en een rehabilitatie van de gevoelsfunctie voorstond. De moderne samenleving is vooral rationeel georganiseerd, gericht op de behoeften van het individu, vaak met veronachtzaming van het welzijn van het geheel. We hebben maatschappelijke structuren gebouwd die garanderen dat liefde een privé aangelegenheid blijft die in het maatschappelijk leven geen plaats heeft.

Marie-Louisevon Franz (1915-1998)

In 1986 protesteerde Marie-Louise von Franz tegen deze gang van zaken. In een voordracht te Küsnacht merkte zij op dat het gebrek aan gevoelsmatige betrokkenheid in onze samenleving tot een houding tegenover mens en natuur had geleid die immoreel te noemen was. Ze protesteerde tegen het wrede martelen van dieren in de landbouw, het grootschalig gebruik van proefdieren in wetenschappelijke laboratoria en de kille calculaties van militaire experts. Stadsplanners ontwierpen volgens Von Franz aan hun tekentafels stadswijken ‘die daarna het levensgeluk van ontelbare mensen vernietigen. Deze planners denken even koelbloedig en menen dat wanneer een onteigende landbouwer een overeenkomstige som gelds of een ander stukje land gekregen heeft, de zaak naar behoren is afgehandeld. Dat deze boer misschien van dat speciale stuk grond houdt, telt niet mee.’ (‘C.G. Jungs Rehabilitation der Gefühlsfunktion in unserer Zivilisation’, Jungiana, Reihe A, Band 3, 1991)

In mei 2007 leerde ik De Taal van Graancirkels van Judith Moore en Johan Keijser kennen. Dat was een boek dat nogal een beroep deed op denken en om die reden ook tamelijk verwarrend was. Toen ik een bijdrage voorbereidde aan het symposium ‘Naar een nieuwe aarde. Klimaatverandering en bewustwording’ (Schipluiden, 7 juni 2008), was ik vooral geraakt door de visie op de Aarde die ik in De Taal van Graancirkels had aangetroffen: ‘Moeder Aarde is een kosmische moeder. Vanaf de tijd van de schepping van deze planeet is zij op een weg van groei en evolutie geweest. Haar ziel heeft een goddelijk plan, evenals die van jullie. Het goddelijke plan voor Aarde wordt het Eden-project genoemd.’

Naar een Nieuwe Aarde. Ontwerp: Cornelia Reimerink.

In die tijd las ik veel berichten van mediums die boodschappen van engelen of van andere wezens in de kosmos ontvingen. In oktober 2007 gaf Steve Rother namens de Groep (van engelen) een boodschap over een zwangere aarde door: ‘Ze is zwanger en bereidt zich voor op de geboorte. Jullie maken deel uit van die evolutie. Jullie maken deel uit van dat wonder. Dat is wat er gebeurt…  Jullie hebben meer controle over dit proces dan jullie voor mogelijk houden. Het begint met het synchroniseren van je hart en je hoofd en het beseffen dat je keuzes nu belangrijker zullen worden dan ooit.’

Volgens deze boodschap moesten we ermee rekening houden dat er een tijd zou komen met een tekort aan olie. In dat verband was het noodzakelijk om ons onze verbinding met Moeder Aarde te herinneren: ‘Zelfs vandaag kunnen jullie over gras lopen en iets aan de Aarde toevoegen in plaats van weg te halen. Nu, in jullie verhoogde vibratie, is het mogelijk allebei te doen, meer dan jullie beseffen. Wij zeggen jullie dat alles wat daarvoor nodig is, de motivatie is. Het vereist je hart, het vereist je wil om het te doen, om wat meer te betalen, om er een schepje bovenop te doen en in het begin een beetje meer te doen om in harmonie te gaan werken met deze mooie, liefdevolle Aarde.’ (‘Mensen van de Aarde – Boodschap van een zwangere planeet,’ 15 oktober 2007. Vertaling: Nel Scherder en Saskia Molin)

Helaas was het symposium niet zo’n succes. Er was weinig belangstelling en er kwam geen vervolg. Het bleek evenmin eenvoudig om het werk van Judith en Johan voort te zetten. Judith had als medium een boodschap ontvangen bij een graancirkel die op 15 juli 2002 bij Alton Barnes in Wiltshire verschenen was en de kosmische levensboom voorstelde. Volgens deze boodschap wenkte de levensboom Adam en Eva naar eenheid. Op die manier zou de mensheid terug kunnen keren naar Eden. Het mannelijke en het vrouwelijke dienden opnieuw in evenwicht met elkaar gebracht te worden. Daarmee zou ook een einde komen aan armoedebewustzijn: ‘De vereniging van het goddelijke paar brengt niet alleen overvloed voort maar, als wijze rentmeesters van de planeet, maaien [Adam en Eva] de gulle oogst en de vreugde, en dat is hun rechtmatige terugkeer naar Eden. Deze graancirkel wordt Terugkeer naar Eden genoemd.’

Graancirkel bij Alton Barnes, 15 juli 2002. Foto: Lucy Pringle.

Deze hoopvolle woorden zijn niet meer eenvoudig beschikbaar. De Taal van Graancirkels is uit de handel genomen, nadat Johan begin september 2009 aan kanker was gestorven. Maar ook als het boek nog overal verkrijgbaar zou zijn, hadden maar weinigen notitie van de inhoud genomen. Die was simpelweg te moeilijk. In het postuum verschenen Werken met de Graancirkel Codes is veel weggelaten om ruimte te maken voor de graancirkels van 2006 tot en met 2008. En toen is ook de graancirkel over onze terugkeer naar Eden verdwenen. Maar de gedachte die door de graancirkel tot uitdrukking werd gebracht is niet uit ons onderbewustzijn verdwenen.

Sinds kort is de ascensie van de Aarde begonnen. Dat is een proces waarvan de wetenschap niet op de hoogte is, maar dat we wel aan den lijve ervaren, omdat stapje voor stapje het bewustzijn op aarde verhoogd wordt. Zelf heb ik eind april aan het onbewuste gevraagd hoe ik Moeder Aarde zou kunnen helpen naar Eden terug te keren. Ik kreeg toen een lange droom waarin ik in het openbaar een dieptepsychologe knuffelde en met haar een relatie aanging die onder bepaalde voorwaarden eeuwig zou blijven voortduren. Jungiaanser kan het niet. Het gaat om wat therapeuten de overdracht noemen en alleen in de kringen rond Jung als een verschijnsel wordt opgevat dat mogelijk de Aarde kan redden. De reden is dat in een overdracht energieën uit het onbewuste omhoog kunnen komen die niet alleen destructief, maar ook genezend kunnen zijn.

Ook Maria Magdalena blijkt hiervan op de hoogte te zijn. In september 2014 is Judith met een groep pelgrims naar Zuid-Frankrijk gereisd. Daar kreeg de groep van Maria Magdalena te horen dat onze stammoeder Eva aan Adam de belofte had gegeven om elkaar te ontmoeten bij de Levensboom om de levende Kabbala te doen ontbranden via de slangen van licht. Die slangen vormen een Kundalini-ervaring die tijdens een diepgaande ontmoeting of analyse kan optreden. Maria Magdalena merkte op:

‘Dit is de belofte die Eva aan Adam gaf: ontmoet mij bij de Levensboom en we zullen de levende Kabbala doen ontbranden opdat datgene wat was gescheiden tot een punt van vereniging zal komen… Nu staan jullie als getuigen van de vervulling van deze profetie. Sinds de tijd van de val uit genade hebben mannen en vrouwen strijd gevoerd om elkaar te vinden in patronen van liefde en extase en van daaruit samen aan schepping te werken. De waarheid is dat zij moeite hadden die extase vast te houden. Er waren beperkingen aan relaties maar ook een constant verlangen naar vereniging via liefde zonder grenzen. Daardoor zou de Kundalini-slang van licht een spiraalvormige beweging door de Levensboom kunnen maken en de hele Levensboom in brand zetten.’

De Jungiaanse psychologie is behulpzaam bij het hanteren van deze spiraalvormige beweging. En Maria Magdalena legt daarbij een verband met de Jakobsladder: ‘Mijn missie, mijn doel, mijn ontwerp, mijn reis is geweest om lief te hebben en opnieuw lief te hebben. En ik ben hier in mijn onsterfelijke aanwezigheid en ik roep jullie op het vrouwelijke en mannelijke principe in jullie zelf te omarmen want ik ben jullie spiegel. Sta de gouden Kundalini slangen van licht toe te stromen, langs spiralen omhoog en omlaag langs de Levensboom. Nu is er een brug van licht en ik zal die brug de Jakobsladder noemen.’

Vermoedelijk is het verhaal over onze val uit het paradijs zo gecomponeerd dat we daaraan een schuldbewustzijn en angst voor de dood hebben overgehouden: ’Zweten zul je voor je brood, totdat je terugkeert tot de aarde, waaruit je bent genomen, stof ben je, tot stof keer je terug.’ Er werd ons ook verboden van de vruchten van de levensboom te eten. Maar al dat zwoegen in het zicht van de dood heeft bijna tot de vernietiging van het leven op onze planeet geleid. Daarom ben ik blij dat het verhaal van Adam en Eva door Maria Magdalena is gecorrigeerd. Het is altijd de bedoeling geweest dat we in de tuin van Eden zouden terugkeren.

Herbert van Erkelens

8 mei 2018

---

Reacties

Carmen Tjon on 2018-05-08 11:37:09 +0000

Herbert, ik word altijd weer diep geraakt wanneer ik je artikelen lees. Dank je wel.

Anja on 2018-05-08 14:09:59 +0000

Bedankt Herbert!

Annet en Freek van Rij on 2018-05-12 13:01:23 +0000

Prachtig Herbert, hoe jouw woorden telkens weer alles met ALLES verbinden.

Dankjewel !

Annet.