Je winkelwagen is momenteel leeg!
De wet van Merlijn
Ooit heb ik naar aanleiding van In de ban van de ring van Tolkien een bijzondere droom gehad met onweer en doorbrekend licht. In die droom kwam een gestalte voor die ik met de Scandinavische god Odin verbond. Drie maanden later werd ik in werkelijkheid samen met een vriend door onweer overvallen en wist ik dat er gouden zonlicht zou komen. En dat gebeurde ook. Wij renden terug naar het klooster Achelse Kluis waar wij logeerden. De overige gasten sprongen overeind toen de kastanjebomen ineens door prachtig zonlicht getroffen werden, terwijl er achter die bomen nog een donkere lucht was. Het was een betoverend gezicht.
Dat was mijn eerste religieuze ervaring. Natuurlijk kon ik het niet vatten dat ik een voorspellende droom had gehad. Maar omdat ik geen christelijke opvoeding heb gehad vond ik het niet vreemd dat God zich in de natuur openbaarde. Mijn vader die tekenaar-ontwerper en poppenspeler was hield veel van de natuur. Zelf had ik ervoor gekozen natuurkunde te gaan studeren. Maar anders dan in de biologie staat daarin de natuur niet centraal. En goden komen in de natuurkunde evenmin voor. Vandaar dat ik wel enige moeite had om mijn studie voort te zetten.
Inmiddels heeft de god Thot in onze woonkamer via het medium Judith Moore gesproken. Dat was zeker iets bijzonders omdat we in een tijd leven dat de meesten mensen niet naar goden, maar naar de wetenschap luisteren. Thot staat voor een groot principe in de kosmos. Je kunt je wel van hem afwenden, maar dan zul je nooit begrijpen hoe de kosmos in elkaar zit. Wel wilde ik natuurlijk enige garantie dat Thot datgene ging zeggen waaraan wij behoefte hadden. Daarom had ik twee dagen eerder samen met een vriendin een ontmoeting met Judith. Toen kwam er een boodschap van Thot door waarbij Judith verschillende keren het gezicht van Albert Einstein zag.
Albert Einstein, wetenschapper en clown?
En terecht, want de enige theorie die tot nu toe iets zinnigs over de kosmos heeft te vertellen is de algemene relativiteitstheorie van Einstein. Honderd jaar terug heeft Einstein op grond van zijn theorie laten zien dat er zich door ruimte en tijd zwaartekrachtsgolven voortplanten. De kunst was om ze te meten. De Nobelprijs voor de natuurkunde is dit jaar toegekend aan drie natuurkundigen die ertoe hebben bijgedragen dat vorig jaar op 11 februari bevestigd werd dat er zwaartekrachtsgolven gemeten waren die afkomstig waren van de samensmelting van twee zwarte gaten.
Nu ging het er niet om dat Thot de zwaartekrachtstheorie van Einstein van kanttekeningen zou gaan voorzien. Die theorie lijkt correct te zijn, maar het is niet eenvoudig om oplossingen te vinden voor de Einsteinvergelijkingen die er de kern van vormen. Wiskundig gesproken gaat het om niet-lineaire vergelijkingen die betrekking hebben op de kromming van ruimte en tijd. Zulke vergelijkingen zijn moeilijk oplosbaar. Toch zijn er enkele oplossingen gevonden die de metriek van zwarte gaten weergeven. De natuurkundige Kip Thorne die ook betrokken was bij de sciencefiction film ‘Interstellar’ heeft de Nobelprijs gehad omdat hij erin geslaagd is uit te rekenen welke zwaartekrachtsgolven ontstaan als twee zwarte gaten elkaar zo sterk aantrekken dat zij binnen één seconde met elkaar versmelten.
Thot onderstreepte bij de voorbespreking dat ook de wiskunde van de oorsprong van Creatie niet-lineair is. Vermoedelijk gaat die wiskunde nog een stapje verder dan de theorie van Einstein, omdat de grotere werkelijkheid waarin we leven volgens Thot sferisch is. Wat een sferische werkelijkheid is heb ik nooit helemaal begrepen. Maar ik weet dat mensen met autisme moeite hebben met de werkelijkheid van lineaire tijd om te gaan die we hen opdringen. Zij willen in alle richtingen tegelijk gaan, alsof de werkelijkheid inderdaad bolvormig is.
Ik kan mij voorstellen dat het voor Thot bijna ondoenlijk is om aan ons uit te leggen wat Creatie is. Wij hebben een wiskunde die op logica en rechte lijnen is gebaseerd en als we ertoe overstappen hogere dimensies in onze beschrijving van de kosmos te betrekken, gaat het toch weer om dimensies die één voor één aftelbaar zijn. Daarom meende Thot: ‘Sferisch bewustzijn, universele eenheid, het bewustzijn van de kosmos, het bewustzijn van Creatie ligt voorbij dimensies. Het is een toestand van harmonische afstemming waardoor bewustzijn de grenzen van de eindige werkelijkheid overstijgt en tot co-creatie overgaat met de oneindige essentie van de Bron van Al Wat Is.’
Als we daarvan toch een beeld willen scheppen, stappen we over op verhalen. In de wiskunde kun je dingen berekenen en voorspellen. Maar Creatie is onvoorspelbaar, zonder logische uitkomst. En dat is de wereld van de alchemisten en tovenaars. Het onlogische is het principe van Merlijn en ook van andere boodschappers van God. Het zijn grappenmakers en clowns. Dus hoe had ik als adolescent ooit het geheim van de kosmos via de natuurkunde kunnen vinden? In plaats daarvan werd mij een kijkje gegund in hoe het werkelijk in elkaar zit. De ervaring in Achelse Kluis heeft mij op het spoor gezet van Jungs principe van synchroniciteit dat ruimte maakt voor gebeurtenissen die als boodschappen van de oergrond aan de enkeling begrepen kunnen worden.
Gewasformatie bij Barbury Castle, 17 juli 1991.
Natuurlijk probeer je als wetenschapper de wereld om je heen te begrijpen. Om die reden heeft Jung zijn innerlijke ervaringen in een vorm gegoten die door anderen begrepen en geverifieerd kunnen worden. Ik was vijfentwintig jaar lang dolblij met de Jungiaanse psychologie totdat ik begon ik in te zien dat bepaalde onderdelen aan herziening toe zijn. Een bepaalde graancirkel speelde bij mijn twijfel een belangrijke rol. Die formatie was verschenen op 17 juli 1991 bij Barbury Castle en werd ook vanwege zijn enorme omvang ‘De moeder van alle pictogrammen’ genoemd. Toen ik jaren later Crop Circles Revealed van Judith Moore en Barbara Lamb kocht, bleek deze bijzondere graancirkel erin te staan met een opvallend commentaar:
‘Deze graancirkel gaat tegen logica in, want het ontwerp stelt de balans van Merlijns metronoom voor, het is de perfecte balans van ongelijke delen die vitaal is voor Creatie. Dit is de macht die Koning Arthur veroorloofde het zwaard uit de steen te trekken… Het is de illusie, de magie en de grote hofnar – de dwaas voor God… Maak de weg vrij voor het onlogische, maak de weg vrij voor gelach. Dit is de kosmische goocheltoer die de vruchtbare grond voor transmutatie en verandering levert. Deze graancirkel verscheen in 1991 omdat het een profetisch jaar voor de clowns was om te midden van de mensen te dansen.’
Het valt niet mee om van een wetenschapper in een clown te veranderen. Maar Einstein lijkt beide karakters in zich te hebben verenigd. Om de werkelijkheid te leren kennen dien je open te staan voor het onverwachte. Thot heeft aangegeven dat hij ook Hermes Trismegistus, de geest der materie Mercurius en de tovenaar Merlijn is. In feite heb ik hem al in 1972 leren kennen toen hij zich in een onweer aan mij openbaarde. Tijdens de workshop met Judith onderstreepte hij zijn nabijheid tot ons. Hij gaf ons een initiatie en beloofde ons altijd nabij te zijn:
‘Jullie hebben mijn essentie ontvangen.… Als jullie deze waarheid voelen, als jullie deze waarheid vandaag voelen, dan heb ik mijn belofte vervuld, en dat zal ik opnieuw en opnieuw en opnieuw doen. Want ik zal tot jullie komen in de nachtelijke hemel. Ik zal tot jullie komen in het zand onder je voeten. Ik zal tot jullie komen als de wind jullie streelt. Ik zal tot jullie komen met de bliksem en de donder. En ik zal spreken. Creatie is een kracht, een kracht van liefde, een intelligentie voorbij, voorbij begrijpen en toch is schepping eenvoudig als de eerste adem van een kind.’
Thot afgebeeld in het oude Egypte met de kop van een ibis.
Zo eenvoudig is het. Schepping is een wonder. De god van het schrift en de wijsheid, de beheerder van de Tafel van Smaragd, weet dat de essentie eenvoudig is. De alchemisten spreken in dit verband van de res simplex, het eenvoudige ding. En Carl Gustav Jung voegde daaraan in Mysterium Coniunctionis toe dat het eenvoudige juist het moeilijke was. In samenwerking met Judith kunnen de dingen vaak snel ingewikkeld worden. Maar nu even niet. De kracht van Creatie ligt voorbij ons bevattingsvermogen. Daarom hebben we de neiging om Creatie te verhinderen zich aan ons te openbaren. Maar in een onweer of bij de eerste adem van je kind vallen die beletselen weg.
En dat weet Thot natuurlijk ook. Maar hij hoopt dat wij ook bij andere gelegenheden ons hart blijven openen voor het wonder van de schepping. Want hij is niet van plan ons weer te verlaten: ‘Als je vanuit deze initiatie verder gaat, luister naar mijn stem. Ik zal met je praten in vele opzichten, want ik ben alles wat je in me hebt herkend. Maar ik ben meer dan dat. Ik ben meer dan je kunt begrijpen. En toch ben ik de eenvoud van een druppel water.’
Herbert van Erkelens
6 oktober 2017
Reacties
Agnes on 2017-10-07 10:36:44 +0000
Herbert, prachtig verwoord, creatie van de juiste woorden.
Rob van Steensel on 2017-10-08 09:42:40 +0000
Gisteren liet in een ‘reis’ bij een drumcirkel een toekan, een clown onder de vogels, me in beelden filosofische lessen over scheppen zien. Het mysterie dat alles voortkomt uit niets en daarin weer verdwijnt, zichzelf schept ook. Dat alles in alles besloten ligt.
Dat mijn bewustzijn in essentie sferisch heb ik een aantal weken geleden in een meditatie ervaren.