Je winkelwagen is momenteel leeg!
Het is nog maar kort bekend hoe het leven van Maria Magdalena verbonden is met Shashara, haar Ethiopische moeder, en met Mary Rose, haar zevende kind. Shashara groeide in afzondering op in een klooster in het noorden van wat nu Ethiopië heet. Ze was afgezonderd van het geweld dat een normale samenleving kenmerkt en ze trouwde met een oudere man die Yosef heette. Deze was uit Egypte afkomstig en stamde onder meer af van Echnaton en Nefertiti. Hun verbintenis droeg vrucht. Maar het leven van Shashara zou tragisch eindigen en ze kon alleen van haar diepe wonden genezen door als Mary Rose bij haar eigen dochter herboren te worden.
Het verhaal van Mary Rose kwam via het medium Judith Moore eerder door dan dat van Shashara. Mary Rose diende te herstellen van haar trauma en de gewonde geest van vrouwelijke goddelijkheid te genezen. Zelf vind ik dit verhaal bijzonder ontroerend, omdat het kind erg veel moeite had om zich aan te passen aan de omstandigheden op aarde. Als ze nu geboren zou zijn, zou haar conditie met hooggevoeligheid en autisme in verband zijn gebracht. Ze had twee pleegouders die haar met veel liefde en wijsheid verzorgden waardoor ze in grote afzondering toch in vrede kon leven. Daarbij openbaarde haar gave zich om in talen te spreken die van de aardbodem verdwenen waren. Dat was de sleutel tot haar genezing.
Roos uit de Chalice Well Gardens. Foto: Inge Teunissen.
Het leven van Mary Rose
Maria Magdalena vertelde over Mary Rose via Judith het volgende: ‘Mijn dochter diende in afzondering te worden grootgebracht. Want iedereen met een energietrilling waarmee ze niet vertrouwd was irriteerde haar buitengewoon. Zij zou gaan schreeuwen, aan haar haren trekken en zich op de grond laten vallen. Van al mijn kinderen was mijn jongste dochter de enige die ik mocht zien en ik vertrouwde de mensen die voor haar zorgden als hun eigen kind, met zoveel liefde en tederheid.
Ze leerden samen hoe zij het best voor haar behoeften konden zorgen, want zij moest thee van wortels uit de aarde hebben, ze kon helemaal geen vlees eten. Ze kon de wortels, de bladeren, de bessen en de vruchten van de aarde eten. Wanneer haar enig vlees van een dier werd gegeven, kon zij uiterst gewelddadig worden en zich tegen dingen aangooien en schreeuwen. Zij kwamen er rond de leeftijd van zeven achter hoe ze haar in vrede konden laten zijn. Ze wikkelden haar ‘s nachts in een doek met warme olie voordat ze ging slapen. Warm water met olie was in staat haar te kalmeren zodat ze kon slapen. Ik reisde snel naar hen toe, toen er was ontdekt dat ze op die manier kalmeerde voordat ze sliep. Als ze dan wakker werd in de ochtend, zou ze erg rustig zijn, zolang ze niet werd blootgesteld aan energie die onbekend voor haar was.
Ze kon alleen maar verkeren met mensen die ze energetisch kende. Ze kon niet zien op de manier waarop andere kinderen zagen. Evenmin kon ze horen op de manier waarop andere kinderen hoorden. Ze sprak soms wat we dachten dat onverstaanbaar was. We dachten dat het brabbelen was. Maar zodra het geheim van de wikkels met de warme doek en de olie was gevonden, was ze in staat om haar spraak te vertragen. Op de een of andere manier begonnen haar gedachten te vertragen en ze begon in oude tongen (talen) te spreken. Spreken in tongen was een bevrijding voor haar, zo werd ze bevrijd van haar lijden. En rond haar elfde begon ze in gedichten en ritmes te spreken.’
Daarop vertelde Maria Magdalena dat haar dochter in geschriften van licht sprak. Iedere dag werd erop gelet dat zij rustig zou lopen en in de zon zou zitten: ‘Toen kon het gebeuren dat de dieren om haar heen op haar begonnen te reageren. Haar pleegouders zaten bij haar en vogels kwamen naast haar vliegen. Degenen die voor haar zorgden alsof ze haar eigen ouders waren, namen haar mee om bij de rivier te zitten bij het water. Door het kabbelen van de beek en het rustige druppelen van water, kalmeerde haar geest en uiteindelijk vond ze vrede. Ze vond vrede en ze sprak in Perzische poëzie zoals Perzische dichters. Ze sprak in talen uit werelden die we niet kenden. Maar zij leerden om bij haar te zitten, te luisteren en daarbij de kracht te voelen van de rijken van de wereld, van de oude, oude talen.
En elke kwaliteit die door haar heen kwam was een macht en die was zo sterk. Dan kon ze soms dagen lang slapen alsof ze in een coma was. Ze zou slapen en slapen en slapen en niemand kon haar wakker maken. Er was een ritme in haar leven en gedurende haar jonge leven was ze beschermd. Ze werd beschermd omdat de mensen daar in de bergen in mysteriescholen leefden. Ze wisten dat zij een gezalfde was. En ze vond haar plaats in de wereld, maar ze was nooit van de wereld. Ze was nooit van de wereld zoals andere mensen. Grote zorg moest aan haar worden besteed opdat ze niet zou lijden. De toewijding kwam van deze mensen, van mijn broeder en mijn zuster, niet die van mijn vlees, maar van onze gemeenschap. Ze wijdden hun leven aan haar. Ze wijdden elke dag van haar leven aan haar. Zij bleven bij haar totdat ze op jonge leeftijd uit haar lichaam vertrok. Ze was niet lang op de Aarde. Misschien zou je kunnen zeggen dat ze gemeten in jullie jaren 22 was toen zij heenging.’
Mary Rose kende de oude talen die de talen van licht worden genoemd. Maria Magdalena merkte daarover op: ‘Ik moest dit land waar mijn kinderen werden geboren verlaten en naar het Grote Moederland India reizen om met St. Thomas, Johannes de Geliefde Discipel en mijn geliefde Yeshua te zijn. En ik wist, ik wist dat ze in vrede was, want ik kon haar in het Koninkrijk der Hemelen zien. Ik kon haar zien bij de Troon van God. En ik wist dat ze een engel van licht met zo’n hoge trilling en zo’n zuivere frequentie was. Ze was te zuiver voor onze wereld en ze kon niet lang op onze wereld blijven. En alleen bij de gratie van die ouders, die geliefden die voor haar zorgden, kon ze zelfs op aarde enige vrede ervaren. Ze had nooit met de mensen kunnen verkeren, want dat zou haar hebben vernietigd. Ze zouden gedacht hebben dat ze gek was en ze zou gek geworden zijn.
Maar ik wist toen het bericht innerlijk kwam dat ze haar lichaam had verlaten. Ik had visioenen van haar bij de Troon van Henoch. Ik had de visioenen van haar bij de hemelse Vader als een zuivere engel van licht. Haar ziel, haar ziel was zuiver, zuiver, zo zuiver dat zij die zuiverheid naar onze aarde bracht. Ze bracht genade en haar geschenk voor ons was de gave van geduld die beloond werd. Soms is er iemand die nooit in staat zal zijn om met onze wereld te zijn. En dan moeten er mensen zijn die in staat zijn om een ruimte te scheppen waar deze speciale mensen in vrede kunnen zijn en kunnen doen wat ze kwamen doen op dit aardse vlak. Ze verlaten dit vlak  wanneer ze klaar zijn om te vertrekken. Mary Rose kon op deze Aarde zijn zo lang als nodig was om in oude tongen te spreken. Noem haar een savant, ze was een savant.
En de talen, de verloren talen van de oude rijken, die kende ze, omdat ze vanuit haar ziel de passages van licht kende van vóór de tijd van Henoch. Ze kende de talen uit de tijd voor Henoch. En dat licht werd ze en voor haar vertrek uit haar lichaam werd ze puur licht… En soms werd haar een das of een sjaal gebracht van iemand die ziek was. Die persoon kon zelf niet komen omdat ze niet kon worden blootgesteld aan mensen. Maar ze kon wel de das of de sjaal aanraken. Ze brachten die dan naar die persoon toe en die zou zich weer goed voelen…Ze bereidde de Weg voor, voor de wereld. Want haar leven was gemaakt van het zuiverste geloof. En toen zij tenslotte kalmeerde en eindelijk voldoende ondersteuning ondervond om in de wereld te zijn, was ze verlicht en een bron van licht. Ze was stralend.’
De profeet Henoch.
De transmissie van Judith eindigt ermee dat Mary Rose vanaf de Troon van Henoch, vanuit de bibliotheken van Henoch, de Jakobszegels met boekrollen van licht doorgeeft. Deze rollen vormen de oorsprong van eenheidsbewustzijn en spreken van de geschiedenis van het Verbond van Licht. Judith ziet hoe de Zegels met de geschriften van licht door de tijd vliegen. Daarop bedankt Maria Magdalena haar: ‘Bedankt dat je mijn dochter wilde zien, dat je haar naam wilde roepen. Ik dank je dat je vandaag naar mij toekwam zodat haar verhaal mocht worden verteld. Omdat het verhaal van haar mythologie en het verhaal van haar gratie en haar licht, niet bekend is. Er zijn zoveel dingen versluierd. Maar nu weet je van haar. Je hebt haar gevoeld en ze heeft je aangeraakt. Ze raakte je aan en nu raakt zij je opnieuw aan.’
Het verhaal van Shashara
Maria Magdalena diende geboren te worden uit de schoot van een vrouw die nog niet getroffen was door de chaos en het geweld in onze wereld. Judith gaf daarover in februari van dit jaar door: ‘Vanwege de aard van de geboorte diende Maria Magdalena geboren te worden uit een vrouw die zuiver en onbevlekt was en verborgen voor de ogen van de instrumenten van duisternis. Haar moeder was opgegroeid op een plek waar nu het klooster bij de heilige bron is waar zij Maria Magdalena baarde. Zij was beschermd tegen publiek en niet blootgesteld aan haat, geweld of oorlog. Het was niet haar rol om betrokken te zijn bij de dynamiek van chaos. Het was haar doel om zuiver van licht te zijn en de koninklijke afstamming van haar geboorterecht te honoreren via toewijding aan een leven dat heilig en zuiver was…
Het huwelijk met Yosef, de vader van Maria Magdalena, was de opening naar de buitenwereld voor Shashara, aangezien hij haar eerst introduceerde tot geschiedenis, tot de gebeurtenissen uit die tijd en de conditie waarin de mensheid verkeerde, want zij was waarlijk de maagdelijke bruid. De moeder van Maria Magdalena wendde zich tot Yosef voor haar opvoeding, training en voorbereiding om de wereld te betreden.
Kort werd ze bij haar huwelijk gezien door een groep mensen. Ze was gesierd in saffranen en gele kleren. Ze was een mysterie, een raadsel. Ze koos haar moeder uit om haar man en haar dochter te begeleiden op de reis via Egypte naar Israël. De eenjarige Maria Magdalena was bedoeld als een geschenk, een levende Ark van het Verbond. Ooit had de zoon van koning Salomo en de koningin van Sheba de Ark naar het moederland Ethiopië gebracht. Zij volgden dezelfde weg in omgekeerde richting, de weg van de Ark, en werden begeleid door mystici en zieners.’
In de Sinaï kwam er ‘s nachts onverwacht een aanval op de karavaan. Maria Magdalena was de enige overlevende geweest. Ze werd door een Bedoeïenstam gevonden en uiteindelijk als pleegkind opgenomen door de ouders van Lazarus. Omdat zij perkamenten rollen bij zich had gehad, wisten de Essenen dat zij uit de stam van Benjamin afkomstig was en bestemd om de bruid van Christus te worden. Zij vertelde dat in juli 2013 via Judith:
‘De ouders van Lazarus, mijn broer, spraken met mij later erover hoe ik bij hen terecht was gekomen, nadat ik door de Bedoeïenen in de woestijn was gevonden. De karavaan van de diplomaten met de geschenken van de Ark van het Verbond was uitgemoord door gewelddadige strijders. En wie weet, wie weet wie degene was die dat mes uit de schede trok. Maar ik lag verborgen onder de dekens dichtbij een kameel. Lijkend op dekens van een kameel was ik verborgen, was ik verborgen met de Boekrollen van het Licht.’
De aanval was plotseling gekomen. Het was alsof de sluier, de mantel die hen had beschermd, opengescheurd werd. Maria Magdalena werd met geweld blootgesteld aan een wereld die haar moeder niet had begrepen of ooit maar had ervaren of gezien. Shashara stierf van verdriet, toen koeriers haar de tijding brachten van wat er van de karavaan was overgebleven. Er was geen spoor van het kind gevonden. Veel lichamen waren verdwenen en ze wisten niet wie wel en wie niet in leven was. Judith:
‘Het verdriet hierom verbrijzelde haar geest, daar Shashara nooit verdriet, trauma of wreedheid had ervaren. Het was het uiteenscheuren van de sluier. Haar geest was getroffen door die wreedheid die geen betekenis of bedoeling voor haar kon hebben. Haar begrip schoot tekort. Ze was dodelijk gewond en haar ziel onnoemelijk beschadigd. Ze kon alleen herstellen door opnieuw in de wereld te komen als kind van haar eigen dochter en door teder verzorgd en genezen te worden.’
Katholieke voorstelling van de onbevlekte ontvangenis.
Onbevlekte ontvangenis
Een van de belangrijkste dingen die we nog moeten leren is om in vrede te verkeren, met onszelf, met elkaar en met de Aarde die ons voedt. Deze twee verhalen kwamen door als antwoord op vragen die een vriendin van Judith aan haar stelde. De naam van die vriendin, Irene, betekent ‘vrede’ en het is opvallend dat zij zich zo met Shashara en ook met Mary Rose verbonden voelt. Een verbindend element tussen beide verhalen is onbevlekte ontvangenis. Wij kennen dat begrip van Moeder Maria. Jezus diende geboren te worden uit de onbevlekte schoot van zijn moeder. Daarom groeide zij in Jeruzalem in de door Essenen geleide Tempel van Helios op.
Ook Maria Magdalena diende geboren te worden uit de schoot van een vrouw die nog niet getroffen was door de chaos en het geweld in onze wereld. Mary Rose werd herboren toen zij dankzij haar pleegouders door zorg en liefde omringd was. Ook dat is een voorbeeld van een schoot die onbevlekt is. Daarom merkte Judith samenvattend op: ‘De schoonheid in de wereld is de schoonheid van onbevlekte ontvangenis. Als je ogen vanuit die toestand in de wereld kijken, zie je zoveel schoonheid en licht. Uit deze schoot diende Mary Rose geboren te worden om te herstellen en om de gewonde geest van vrouwelijke goddelijkheid te genezen.’
De teksten zijn ontleend aan drie transmissies:
Judith K. Moore, ‘Message from the Soul of Magdala Speaking of Her Life’, July 27, 2013.
Judith K. Moore, ‘Mary Rose – White Disc of Jacob’, April 26, 2016.
Judith K. Moore, ‘Personal reading,’ February 10, 2017.
Vertaling:
Herbert van Erkelens © 2017
Reacties
Kootje Koppe on 2017-08-11 17:04:03 +0000
heel hartelijk dank voor deze mooie, troostvolle doorgevingen.