Nieuwsbrief 36

Ommezwaai

Toen ik de vorige nieuwsbrief op internet zette, was het 19 mei. Ik wist nog niet dat er op die dag een bladzijde in mijn levensboek omgeslagen zou worden. Ik had het wel over een stap voorwaarts die ik nog niet kende en waarbij mijn kinderen mogelijk een rol zouden spelen. Mijn dochter Kim was met het plan gekomen om e-books te gaan uitgeven. Maar onverwacht kwam er via een vriend van mij uit het Zwarte Woud een email binnen waarin Evangeline Rand, een Jungiaans psychologe uit Canada, om nadere informatie vroeg over een bezoek van theoretisch fysicus Wolfgang Pauli aan India.

Omdat ik op zolder kopieën heb liggen van brieven van Pauli, kon ik nagaan dat de fysicus in december 1952 bij het toenmalige Bombay geraakt was door beelden op het eiland Elephanta. Zo werd hij bijzonder getroffen door de dynamiek die uit de Mahesha-Murti sprak. Over deze beeldengroep schreef hij: ‘Het gaat om de projectie van een ritmisch gevoel (dans!) in de fysische werkelijkheid dat op de directe innerlijke waarneming van een afloop van archetypische situaties berust.’ Deze ervaring zou volledig ontbreken in de symboliek van de joodse en de christelijke religie: ‘Ik beschouw dit gebrek als een van de wezenlijke oorzaken dat deze religies mijn onbewuste niet geldig kunnen uitdrukken.’

Twintig jaar terug had ik het opgegeven deze problematiek van Pauli nader tot een oplossing te brengen. Maar nu wist ik via de boodschappen van Thoth die via Judith Moore waren binnengekomen dat tijd via het kwantumbewustzijn van het heelal vanuit de Bron van alle Bestaan vloeit. In de uitgebreide aard van de werkelijkheid wordt tijd niet gemeten door markeringen vanuit een lineair perspectief. Het gaat om opeenvolgingen van bewustzijn die je ervaart als de reis van je ziel. En dat is precies wat de dromen van Pauli aangeven.

De Mahesh-Murti (Elephanta): drie verschijningsvormen van de god Shiva.

Foto: Evangeline Rand.

Zo kwam ik op het idee om de webshop voor e-books te gaan gebruiken om een nieuw licht te werpen op het motief van de dans van creatie. Enkel vanuit de natuurkunde is dat niet mogelijk. Daarom vroeg ik per email aan Maureen Roberts, een sjamane uit Australië, of zij bereid zou zijn met mij in dialoog te gaan over ritme en dynamiek in de kosmos. Zij was zo enthousiast dat zij tevens besloot om haar manuscript over de ziel van de kosmos te gaan voltooien. Tegelijkertijd was ik rond dezelfde problematiek in gesprek geraakt met Evangeline Rand die geboren bleek te zijn in Orissa, een streek in India aan de Golf van Bengalen. Jung had deze streek ooit bezocht en de tempels en rituelen daar hadden een overweldigende indruk op hem gemaakt.

Ineens was ik helemaal niet meer bezig met het leven van Maria Magdalena. Judith zou op 3 juni tijdens een besloten bijeenkomst met nieuwe onthullingen komen. Zij was naar het eiland Iona en naar Schotland afgereisd om nader onderzoek te doen naar het kind dat Maria Magdalena ooit aan de Essenen in Schotland had afgestaan. Inderdaad wist zij nu veel meer over deze dochter te vertellen dan zeven jaar terug. Maar de nieuwe verhalen leenden zich niet om wijd en zijd gedeeld te worden. Daarom leek het mij verstandiger om op het spoor van Thoth en zijn gemalin Seshat verder te gaan. Seshat is de godin van het schrift en een vrouwelijke personificatie van zuivere schepping.

Natuurlijk gaapt er wel een kloof tussen de natuurwetenschap en de wijsheid van Thoth en Seshat. Maar ik vertrouw erop dat die kloof ooit overbrugd zal worden als psyche en materie niet langer kunstmatig van elkaar gescheiden worden. Toen ik aan de Universiteit van Amsterdam natuur-, wis- en sterrenkunde studeerde, was ik tevens in beslag genomen door de dieptepsychologie en had ik moeite om mij door abstracte theorieën heen te worstelen. Ik had Pauli’s dromen en visioenen uit 1932 leren kennen en wist dat de inhoud daarvan niet toereikend door de natuurkunde werd uitgedrukt. Er moest iets mis zijn met onze kijk op de kosmos, maar ik had toen geen flauw idee in welke richting de oplossing te vinden zou zijn.

Wolfgang Pauli (1900-1958).

Inmiddels zijn we veertig jaar verder en blijkt de algemene relativiteitstheorie van Einstein de bewegingen in de kosmos alleen maar te kunnen beschrijven door grote hoeveelheden donkere materie en donkere energie aan te nemen. Donkere materie is materie die geen wisselwerking met licht heeft. Er is in de afgelopen dertig jaar nog geen spoor van gevonden. In die tijd heb ik wel het een en ander gevonden. Volgens de dromen van Pauli bleek de werkelijkheid waarin we leven gebaseerd te zijn op synchroniciteit, op het principe van zinvolle afstemming. Dat had te maken met de quantumfysica die geen beeld van atomen geeft en daarom de mogelijkheid open laat dat geest en materie met elkaar verbonden zijn.

Volgens de orakels van Maureen is niet Pauli de wijze man, maar zijn gesprekspartner Jung. In haar sjamanistische wereldbeeld komen niet alleen cirkelmakers voor die graancirkels maken, maar ook sterrenkinderen die naar de aarde gekomen zijn om ons te helpen: ‘De cirkelmakers werken met de sterrenkinderen samen om de zin en betekenis van wetenschap te transmuteren en op één lijn te brengen met wat een van jullie wijzen synchroniciteit noemde, de grondslag van alle zinvolle heelheid, coïncidentie en gemeenschappelijkheid binnenin jullie en tussen alle wezens van de kosmos.’

Als synchroniciteit de ware grondslag van het leven is, wat is dan mis met de natuurkunde? Misschien is dat een vraag voor mij om tot een oplossing te brengen. Wat ik weet is dat natuurkundigen bij atomen en bij sterrenstelsels op een grens zijn gestoten. Als ze niet weten wat atomen zijn, weten ze misschien ook niet wat sterren zijn. Ze hebben netjes uitgezocht hoe sterren geboren worden en op welke verschillende manieren die kunnen sterven. Maar ze weten niet dat sterren verdriet kunnen hebben. In een recent orakel merkt Maureen op dat onze Zon twintig jaar terug door een diep dal heen ging, omdat de mensen op aarde hem minder waren gaan liefhebben.

Dat de Zon niet alleen maar een hete gasbol is, maar ook aandacht nodig heeft, hebben de Pueblo-Indianen al vele jaren terug aan Jung uitgelegd. Mountain Lake vroeg zich in het bijzijn van Jung af waarom de Amerikanen hen niet met rust lieten. Zij waren de zonen van Vader Zon en hielpen dit hemellichaam om dagelijks langs de hemel te gaan: ‘Als we onze religie niet meer kunnen uitoefenen, zal binnen tien jaar de zon niet meer opgaan. Dan zal het voor altijd nacht worden.’

De crisis die de Zon twintig jaar terug onderging is onder meer met hulp van Huichol Indianen uit Mexico tot een oplossing gebracht. Wat zou er gebeurd zijn als er geen inheemse volkeren en geen sjamanen zoals Maureen Roberts hadden bestaan? Zelf geloof ik dat we allemaal op onze eigen manier sjamaan kunnen worden. We kunnen beginnen de Zon te begroeten en uit te zien naar de schijngestalten van de Maan. En we kunnen ons realiseren dat de planeet Venus eind maart aan de ochtendhemel is teruggekeerd.

Tijdens de bijeenkomst van 3 juni met Judith suggereerde uitgever Felix Erkelens dat we een ‘humble telescope’ nodig hebben. Dat zou ons verder kunnen helpen. En dat wordt ook in het werk van Maureen erkend. Het lijkt erop dat de sterrenkinderen met de humble telescope naar de aarde zijn gekomen. Want Roberts merkt op:

‘In het rijk van puur zijn reiken de sterrenkinderen als één familie elkaar de hand en omcirkelen de aarde met het licht van waar begrip dat bescheiden (‘humble’) omhoogkijkt met ontzag, eerbied, verwondering en nederigheid. Dit is de alomvattende kennis die jullie zal leren om materie en ziel, empathie en kennis, wetenschap en spiritualiteit te herenigen, want op hun mooist waren zij Eén en zullen dat weer zijn.’

Herbert van Erkelens

20 juni 2017

---

Reacties

Sonja Postma-Veldheer on 2017-06-20 13:45:09 +0000

Dank voor deze informatie Herbert. Vanuit het verre Jonen (bij Giethoorn) blijf ik zo toch op de hoogte.

Ik heb kennis gemaakt met Corien van Vliet, die zich bezig houdt met Lemurie, Sirius en Pleyaden. Zij zegt ook dat we uiteindelijk allemaal een zijn. Zij houdt meditaties waarin je veel liefde kunt ervaren.

Haar website is: Tunkamaya. Daar vertelt ze ook eea over zichzelf. Haar meditaties kun je volgen op You Tube!

Met hartelijke groet,

Sonja Postma-Veldheer

Arja van Delft on 2017-06-20 16:32:28 +0000

Onderstaande tekst vandaag gelezen. Heeft wel een link met de inhoud van dezeindrukwekkende Nieuwsbrief, zo voelt dat.

Uit Chiron Rainbow Bridge Between The Inner and Outer planets van Barbara Hand Clow.

BHC: ‘Chiron is Synchronicity’.

About becoming the sacred warrior:

Splitting the atom was a cosmic error, or at least we can say that the consciousness of the scientists was not adequate for the work at the time. The human race will eventually learn not to violate the basic microcosmos of the universe, but once Pluto was sighted in 1930 it was inevatable that the human race would have to learn that lesson. But, how do we protect ourselves? The splitting of the atom was a violation of the holographic galactic essence because of the unconsciousness of the scientists involved. That is Earth and all beings here have a molecular sharing relationship to the galaxy. We are the children of the galaxy. We are dangerously playing with fire in the universe when we change the basic unit, the atom, without understanding the whole. It was microcosmic rape by the negative warrior energy here. As individuals participating in a synchronous galactic hologram, we are only allowed to use force to protect ourselves if it is by means of the high consciousness of the sacred warrior. That is we are to contain our power centered in our solar plexus and our protection is our inner strenght. Becoming the sacred warrior means becoming the protector of the hearth, of Hestia the goddess of home, balance and peace. It means entering the Earth with passion, not raping it.

It was low warrior energy when Jason violated Medea, Circe, and Hestia, the three women of the Moon. Low warrior energy is any form of rape and power over women; high warrior energy is protection of the hearth, the women and children. Clearly we have a chance to relearn the sacred arts, to live in balance with Mars and Venus.

Herbert van Erkelens on 2017-06-20 16:41:10 +0000

De dromen van Pauli waren een reactie op de splitsing van het atoom. Uiteindelijk komt hij erachter wat het ware atoom is dat ondeelbaar is.

Klaas Laan on 2017-06-21 06:08:03 +0000

Beste Herbert, als antwoord op de vragen in jouw mooie tekst over de zon, hierbij een citaat: Deze komen uit deel 2 van het boek ‘Op aarde zoals in de hemel’ (blz.504) van de filosoof en pedagoog Omraam Mikhaël Aïvanhov (1900-1986).

‘De religie die Jezus bracht, was volmaakt; ik ontken dit niet. Maar in de loop der eeuwen heeft men haar door toevoegingen en weglatingen zo misvormd, dat ze uiteindelijk een voedingsbodem is geworden voor de woekering van allerlei schadelijke kiemen of gistingen. Daarom wordt het tijd dat ook de christenen terugkeren naar dit levende principe dat de oorsprong is van alle religies – de zon – en dit symbool van universele religie leren ontcijferen.

De zonnereligie houdt in: geven en verenigen, want de zon verlicht, verwarmt en verlevendigt alle schepselen. Zelfs vóór de eerste religie verscheen, was de zon er al, die tegen de mensen zei: ‘Doe als ik, geef licht, warmte, leven en laat uw beperkte opvattingen los, omarm de hele wereld met uw intelligentie en uw liefde.’ Maar in plaats van dit te begrijpen, blijven de mensen maar wedijveren om de anderen hun opvatting op te leggen van een God die niemand van hen ooit heeft gezien.

De taal van de zon is universeel, voor allen toegankelijk, omdat het de taal van het licht, van de warmte en van het leven is. Mensen, dieren, planten, alle schepselen begrijpen de ze taal, terwijl je daar bij andere talen nooit zeker van kunt zijn…’

Lichtvolle groet, ook aan Inge,

Klaas Laan

PS. Voor informatie over Aïvanhov, zijn filosofie en school kan men terecht op http://www.omraam.nl

Voor de inmiddels 30 titels (van de plm.80) die in het Nederlands zijn vertaald: http://www.prosveta.nl