Je winkelwagen is momenteel leeg!
Het is inmiddels tien jaar geleden dat mijn boek De dertien tonen van de schepping verscheen. Ik had het geschreven om één stap voorbij de Jungiaanse psychologie te zetten. Maar dat viel niet mee, omdat ik een voor mij nieuwe wereld binnenging. Ik liet mij daarbij leiden door de Koningin van de Nacht die in een krijttekening van Peter Birkhäuser is weergegeven als een godin die met het gezicht van een kat uit de zee van het onbewuste oprijst en op haar voorhoofd een lichtgevend diadeem heeft met de symmetrie van vijf. Deze godin stond rustig achter de rug van experimenteel fysicus en Nobelprijswinnaar Alex Müller toe te kijken toen hij in juni 1993 een voordracht hield over het getalarchetype vijf.
Zoals ik al in nieuwsbrief 29 heb beschreven was er na deze voordracht een levendige discussie geweest waarin veelvuldig de godin van de liefde aan bod kwam en ook de planeet Venus die gezien vanuit de Aarde in acht jaar tijd een vijfbladige bloem aan de hemel beschrijft. Wanneer Venus aan de ochtendhemel verschijnt, heet zij de Morgenster. Aan de avondhemel is zij de Avondster. Bij de Maya’s speelt deze planeet een belangrijke rol en eigenlijk had ik daaraan in mijn boek meer aandacht moeten besteden. Maar ik ben niet bij de Maya’s opgegroeid en pas nadat ik De dertien tonen van de schepping had voltooid, begon het motief van de Morgenster in mijn leven te verschijnen.
Na mijn jeugdervaringen had ik een goede moeder nodig. Jarenlang had ik Marie-Louise von Franz als mijn tweede moeder ervaren. Maar die was in februari 1998 gestorven. Ik had geen goede moeder meer. Daarom had ik mij in 2001 tot de Koningin van de Nacht gewend. In Die Zauberflöte van Mozart gaat deze koningin aardig tekeer, maar van Peter Birkhäuser wist ik dat je haar gunstig kon stemmen door een relatie met haar aan te gaan. Daarvoor moest je wel veel geduld hebben, maar dan kreeg je toegang tot de geheimen van de natuur en de kosmos die zij beheerde. Dat is de weg van de dieptepsychologie, maar die weg was door Carl Gustav Jung alleen beschreven tot en met het getal vier.
Daarom voltooide ik in augustus 2003 in het Engels een manuscript over de psychologische betekenis van de eerste acht getallen. Ik volgde daarbij de psychologie van de chakra’s en de zeven scheppingsdagen uit Genesis. De achtste dag vatte ik op als de dag van eeuwigheid en de opstanding. Vervolgens kwam ik in de lente van 2004 in contact met de wereld van de Maya’s en hun dertiendaagse scheppingscyclus. Op 8 juni 2004 volgde ik met behulp van mijn telescoop de Venusovergang vóór de Zon.
Ik was op zoek naar een nieuw wereldbeeld, maar miste een leidraad. Die vond ik die zomer van 2005 in de boodschappen die de engel Kryon via Lee Carroll aan de mensheid doorgaf. In juni 2004 had hij in verband met de Venusovergang erop gewezen dat er in de acht jaar tot de volgende Venusovergang veel op aarde zou veranderen: ‘De energie die nu en de komende acht jaar naar de planeet [Aarde] wordt gezonden is een liefhebbende vrouwelijke balans van liefde. Jullie gaan een balans zien plaatsvinden zoals jullie nog nooit in je leven hebt gezien. Het is een balans voor zowel Gaia als voor de mens op een nieuwe manier.’
Verder merkte Kryon via Lee Carroll op: ‘Wanhoopt niet over wat jullie op deze planeet zien gebeuren… Gaat voor vrede op aarde staan. Laat het Nieuwe Jeruzalem zich onder jullie leiding ontvouwen en bouwt een platform voor 2008. Houdt dan jullie licht hoog en verdraagt de strijd tot en met 2012. Begrijpt dat uit de duisternis altijd het licht voortkomt. Gaat door deze strijd heen met het licht dat jullie dragen, maar blijft er rustig onder en luistert naar het lied dat zoet gevuld is met kracht en jullie de weg wijst. Luistert naar het nieuwe energielied van de godin Venus, die jullie wereld in balans brengt, en luistert naar jullie familie van Lemurië die naar voren treedt om de lyriek van liefde in te vullen. Weest dan stil en weet dat JULLIE God zijn.’
Het Nieuwe Jeruzalem staat voor een Aarde die vrede kent. Lemurië is een continent dat in de Stille Oceaan is verdwenen. Het continent wordt ook wel aangeduid als Mu. De bewoners ervan waren intuïtief meer begaafd dan wij. Zij hadden geen telescopen nodig om te weten hoe de kosmos in elkaar zit. En zij wisten blijkbaar ook dat wij God zijn. Binnen het kader van de Jungiaanse psychologie zou dat niet snel gezegd worden, omdat Jung in Antwoord op Job op grond van de bijbel een duister beeld van God heeft geschetst. De mens zou zelfs een hoger bewustzijn hebben dan God. Voor Kryon is God de bron van liefde en mededogen. Omdat ons DNA niet optimaal was, waren we vergeten dat we liefde zijn en de Venusovergangen hielpen ons daaraan te herinneren.
Graanformatie bij Martinsell Hill, 25 juni 2009. Foto: John Montgomery.
Kryon wees toen al op de presidentsverkiezingen die in november 2008 zouden plaatsvinden. Tot 2008 zou er in de wereldpolitiek niets bijzonders gebeuren met betrekking tot het vraagstuk van vrede. Met de komst van Barack Obama als nieuwe president van de VS veranderde dat. Dat kan ik ook zien aan de transmissies van Judith Moore die in januari 2009 signaleerde dat er een golf van hoop door haar land ging. En misschien vormde die hoop de basis voor de terugkeer van de Morgenster. Judith ontvangt via haar Hogere Zelf Laiolin boodschappen rond graancirkels. Kort na de zomerzonnewende van 2009 verscheen er op 25 juni bij Martinsell Hill in Wiltshire een graanformatie met negen cirkels en de wassende maan die door Laiolin met de planeet Venus in verband werd gebracht:
‘De negen cirkels in dit ontwerp zijn de planeten in jullie zonnestelsel. Venus is zichtbaar met de wassende maan aan de top van de formatie. Dit betekent dat zij de kosmische boodschapper is. Via haar worden de tijdcodes van de nieuwe Galactische 2013 Time Spell (Tijdformule) ontvangen. De lunaire cycli nemen de nieuwe galactische harmonie in ontvangst en zenden de frequenties vanuit Venus via golven van kosmische energie door naar de boventonen van de Aarde. Denk aan de getijden in de oceaan die ritmisch afgestemd zijn op de cycli van Creatie via het ritme van de Maan… Alle nieuwe galactische tijdcodes zijn aanwezig in deze cirkel. De hier volgende boodschap van de Morgenster (Venus) neemt jullie mee naar een dieper begrip van wat dit betekent.’
De Morgenster sprak erover dat het nu mogelijk was om volgens de nieuwe tijdformule te gaan leven die de Adelaartelling werd genoemd. De Adelaartelling was de kalender van Creatie die de eerste kosmische dag van een nieuwe cyclus in Creatie markeerde: ‘De volken van de Morgenster hebben de hemelen geobserveerd. De volken van de Morgenster weten dat Venus mijn teken is. Venus is de eerste planeet die in de avond zichtbaar is en de laatste om in de ochtend aan de hemel te verdwijnen. Venus is de godin van de liefde. Ik zond profeten naar de Aarde om de leringen van vrede naar de mensheid te brengen. Mijn licht gaf jullie kracht om door de lange, donkere nacht te reizen naar de tijd van de komst van de dageraad van een nieuw menselijk tijdperk. Mijn licht schittert helder aan de hemel en kondigt de dageraad van een nieuwe dag aan…
Het licht van de Nieuwe Dag van Creatie stroomt mild over de Aarde en bezielt het bewustzijn van de mensheid met een nieuw vermogen om lief te hebben… Een Nieuwe Dag is in de maak. Een deel van de mensheid is nog bezig de oude kalender te voltooien. Maar er zijn mensen die in harmonie leven met de Adelaartelling. Jullie zullen een nieuwe goddelijke stroom en ritme ervaren… Je zult weten dat dit waar is omdat je zult ontdekken dat je niet langer in staat bent om iets te haten. Je zult niet langer hoeven te vergeven omdat er totale genade is. Vergeving bracht jou naar deze weg toe. Maar wanneer je volledig bent, wordt alles ontvangen via het hart van compassie en je houdt op die manier voor anderen de ruimte vast…
Degenen onder jullie die de stap over de drempel hebben gezet en in de Eerste Dag van de nieuwe kalender leven zullen minder behoefte hebben om aan lineaire tijd gehecht te zijn. Weest je ervan bewust dat jullie in het ritme van balans leven van het Goddelijke, omdat de kalender van de Adelaar de goddelijke weg van Eenheid is… Dit is waarlijk een verschuiving in de aard waarop de werkelijkheid wordt gevormd en gemanifesteerd. Ik ben gekomen om deze boodschap te brengen. Ik ben de Morgenster.’
De Tzolk’in is de rituele kalender van de Maya’s die 260 dagen omvat en uit een combinatie van dertien tonen en twintig gezichten van de schepping bestaat. Op 9 oktober 2011 was de Tzolk’in volgens de telling die in de hooglanden van Guatemala wordt gehanteerd bij het dagteken 7 Draak aangeland en begon de laatste cyclus van 20 dagen van deze bijzondere kalender. Op die dag kreeg Judith door dat er een wereldbrug bestond naar de vijfde dimensie van onvoorwaardelijke liefde. Materiële verworvenheden waren van geen nut op deze brug. Het geloof zou ons voedsel zijn. Daarbij speelde Venus als de Morgenster een belangrijke rol:
‘Kijk naar het licht en word het licht en de onmogelijke reis wordt de queeste van de ziel die de vezel van menselijke existentie versterkt. Je bent bereid de reis te maken en daarom bevind je je op de brug. Je beloofde jezelf dat wanneer de Tijd der Tijden zou komen, je het geloof zou hebben om de reis te maken en je doet het. En de wereldse dingen kunnen jou niet verschaffen wat je nodig hebt om deze reis te maken.
Hef je hart op en kijk naar de Morgenster. Zij toont je de belofte van de terugkeer van alles wat schoon is. Richt je ogen op de Morgenster, zij zal je leiden over de brug… Bemind door de krachten van de stromen van Creatie mag je er simpelweg zijn… Je zult alles zien wat je nodig hebt om te zien en je zult deze brug oversteken en je gehechtheid aan materiële zekerheid achter je laten.
Wanneer je werkelijk in staat bent om die gehechtheid aan de materiële zekerheid van het verleden achter je te laten, dan zul je ontdekken dat je voeten in de Tuin van Licht en Vrede wandelen en alle geschenken zullen om je heen stromen. Zij zullen jou gegeven worden en je zult hen gul uitdelen aan anderen… De dageraad breekt nu aan. Alles was duister toen deze boodschap begon en nu is de dageraad aangebroken. Viert deze dag want zij is een geschenk van het Leven.’
Dit is de kern waarom het draait. Zodra we deze brug oversteken, komen we in de vijfde dimensie aan. Maar voor het aanbreken van het tijdperk van de Waterman was ook nog een tijdverschuiving nodig. Op 27 oktober 2011 voelde Judith een verbinding met de Galactische Meesters van Tijd en met de Christus. Ook ervoer zij dat onze planeet kwantumtijd en het nulpuntveld binnenging voor het galactische ontmoetingspunt tussen eindige en oneindige tijd. Dit ontmoetingspunt zou blijven bestaan tot en met 22 december 2012.
Vanwege het ontmoetingspunt werd het geheugen van de mensheid hersteld. Door tijd en ruimte kon opnieuw een verbinding gelegd worden met Jeshua Jahwe als de mannelijke Christus en met Maria Magdalena als de vrouwelijke Christus. Uit hun vereniging kwam Sara, de profetes van vrede, voort: ‘De intentie van deze transmissie is om het geheugen van de mensheid niet alleen met Sara, de profetes van vrede te verbinden, maar met de profeten van de Morgenster. Deze demonstreerden de capaciteit om een toestand van geliefde vereniging met de alomtegenwoordige eenheid te betreden en daarmee de weg vrij te maken voor vreedzame existentie.’
Op 28 oktober 2011 was het volgens de Tzolk’in 13 Ahau. Ahau betekent Heer van de Zon. Zoals ik in De dertien tonen van de schepping heb uitgelegd was de Zweedse onderzoeker Carl Johan Calleman van mening dat er die 28e oktober een nieuw tijdperk zou aanbreken. Maar zijn argumentatie was ronduit zwak. Des te groter was mijn verrassing toen bleek dat de Aarde volgens de transmissies van Judith op die dag vanwege het nulpuntveld werd verbonden met het bewustzijn van Oneindige Eenheid. Daarmee brak inderdaad een nieuw tijdperk aan:
‘Liefde is de trilling van universele Eenheid… Een individu dat in het bijzonder is afgestemd op de hogere staten van liefdesbewustzijn ervaart de wereld helderder en heeft een verhoogde zin van bewondering voor schoonheid en muziek. En dit zijn essentieel de tonen en boventonen die uitgedrukt worden via de geluidsconcerten gegenereerd vanuit het levensweb dat zich als een blauwgroene planeet heeft ontwikkeld. Liefde is de toon van het Nieuwe Galactische Tijdperk, de toon van het tijdperk van Aquarius. De aarde heeft zich bewogen voorbij de beperkingen van de oude structuren van tijd. Jullie hebben de drempel overgestoken naar een waarlijk gezegende wereld en de boodschap vanuit het heelal is diepe liefde.’
De Gouden Poort van Jeruzalem tijdens de Venusovergang.
Foto: Agnes van Beek.
Ruim een half jaar later vond op 6 juni 2012 de Venusovergang vóór de Zon plaats. Ik heb in Maria Magdalena. Profetes van het levende verbond een poging ondernomen om uit te leggen wat deze Venusovergang betekende voor de mensheid. En dat bleek aan de hand van de transmissies van Judith tamelijk lastig te zijn. Van belang was dat Moeder Maria de Lichte Isis is en Maria Magdalena als Zwarte Madonna de Zwarte Isis. Tot dan toe hadden we onvoldoende beseft dat Jezus als zoon van Moeder Maria niet het enige zonnekind is. Hij is ook dankzij Maria Magdalena de vader van SaRa, het andere zonnekind. SaRa betekent vanwege de zonnegod Ra de Dochter van het Licht. Wat de Venusovergang van 6-6-12 zou brengen, was de geboorte van de Dochter van het Licht in het collectief bewustzijn. Zij zou voor heel de mensheid de weg gaan wijzen:
‘De Venusovergang is de geboorte van de Dochter van het Licht. De sleutel is de Morgenster. Deze boodschap is alchemistisch van aard en opent het boek van mysterie, het boek van de sleutels. Jullie hebben de codes gescheiden gedragen. De sleutels werden gedragen door de beide Maria’s. Moeder Maria staat bij de Doorgang aan de linkerkant van de bogen van de Gouden Poort, Maria Magdalena staat bij de Doorgang aan de rechterkant van de Gouden Poort.’
De Gouden Poort is de gesloten Achtste Poort in de stadsmuur van het oude Jeruzalem. De Gouden Poort is op het oosten gericht en heeft twee bogen. Judith was van plan met een groep pelgrims op de ochtend van 6 juni voor de Gouden Poort van Jeruzalem te gaan staan. Moeder Maria zou dan met haar zoon voor de ene boog staan en Maria Magdalena met haar dochter voor de andere boog. De solaire stralen zouden dan door de Gouden Poort heengaan om de Troon van Salomo te verlichten. Dat was de plaats waarheen koning Salomo ooit de koningin van Sheba had gebracht om haar te erkennen als de Koningin van het Licht. Het ging om de verboden afstamming. Maria Magdalena was geboren in Ethiopië en stamde af van de koningin van Sheba. Jezus stamde af van koning Salomo. Jezus en Maria Magdalena brachten twee belangrijke afstammingslijnen bijeen. In hun dochter SaRa was de erfenis van Salomo met de erfenis van de koningin van Sheba verenigd.
Eind november 2012 besloot ik bij een vriendin in cranio-sacraal therapie te gaan. Zij wilde een poging ondernemen bij mij de beide hersenhelften in balans te brengen. Dat vond ik wel spannend. De tweede sessie was op 20 december, de laatste dag van de Grote Maya-cyclus van 5.125 jaar. Ik begon meteen anders te dromen. Ik zag aan mijn dromen dat de anima, de vrouwelijke personificatie van het onbewuste, op komst was. Op zondag 13 januari 2013 (13-13-13) gaf ik in Zandvoort een lezing over Maria Magdalena. Op die dag zou een krachtig ontwaken van het vrouwelijke principe plaatsvinden. Maar er overkwam mij niets bijzonders.
Vier dagen later gebeurde er na afloop van de derde cranio-sacraal sessie wel iets geks waardoor de anima ineens van de ene seconde op de andere aanwezig was. Er ging meteen een heleboel liefdesenergie door mij heen en ik vroeg mij af hoe ik dat kon overleven. Vanaf dat moment was ik ineens gedwongen mijn intellectuele bezigheden in de steek te laten voor een wereld van liefde. Dat was natuurlijk niet eenvoudig. Mijn therapeute slaagde erin mijn gevoelens enigszins tot rust te brengen, maar vervolgens braken er allerlei conflicten rondom mijn werk uit. Ik was in een straat der verschrikkingen aangeland. Aan het eind van die straat vond er een workshop met Judith plaats. Tijdens die workshop werd ik ziek. Ik ging naar mijn huisarts toe, maar die kon mij niet genezen. Toen wist ik het niet meer. Half juni was ik op bezoek bij Laura, de dochter uit mijn eerste huwelijk. Die zei: ‘Je moet een sprookje gaan schrijven, dan ga ik het illustreren.’
Wat ik besloot was om de ervaringen rond de anima te verwerken in een liefdesgeschiedenis waarin Joël, een Joodse graalridder, moet leren van twee vrouwen te houden. Een van hen noemde ik Gwendolyn. Zij is een krijgshaftige vrouw die met elf andere jonkvrouwen in dienst is van koningin Guinevere. Wanneer zij op de elfde plaats rond de Ronde Tafel gaat zitten, brengt zij het elfde uur in beweging. Dat is het uur waarop de wereld kantelt. Joël wordt eerst verliefd op Gwendolyn. Pas daarna blijkt dat hij de missie heeft van Sara te gaan houden. Uit het werk van Judith had ik begrepen dat Sara de verloren Graalprinses is. Sara betekent in het Hebreeuws ‘prinses.’ Zij belichaamt als kind van Jezus en Maria Magdalena de vereniging van de mannelijke en de vrouwelijke Christus die de codes van de nieuwe schepping in zich draagt.
De godin Venus (dit keer als Avondster) zorgt ervoor dat Joël ook van Sara gaat houden. Meteen wil hij op zoek naar haar. Gwendolyn besluit hem te vergezellen, ook om hem een beetje in de gaten te houden. Ze komen uit bij de tuin van de Witte Roos, waar zij Sara aantreffen bij de Chalice Well, de beroemde bron in Glastonbury. Terwijl Gwendolyn het getal elf personifieert, is Sara verbonden met het getal dertien. Zij draagt de dertiende beker van de Graal bij zich. Het is de bedoeling dat die beker naar het slot Camelot gebracht gaat worden. Aan Joël en Gwendolyn legt zij uit:
‘Niets kan de dertien manipuleren omdat dit getal met het vormloze is verbonden. De dertien schenkt vorm, is zelf geen vorm. De wereld zucht onder controle en dwaze groeperingen strijden met elkaar om de macht. Liefde zou ons kunnen bevrijden, omdat liefde zonder grenzen is.’
Herbert van Erkelens © 2016
Referenties:
Erkelens, Herbert van. De dertien tonen van de schepping. Amstelveen: Uitgeverij Symbolon, 2006.
Erkelens, Herbert van, & Moore, Judith K.. Maria Magdalena. Profetes van het levende verbond. Tweede gewijzigde druk. Haarlem: Dolphins & Whales Publ., 2013.
Erkelens, Herbert van. Joël en de verloren Graalprinses. Met illustraties van Laura van Erkelens. Amsterdam: Frontier Publ., 2015.
Kryon through Lee Carroll, ‘The Venus Transit Gift’, June 19, 2004.
Wertenschlag-Birkhäuser, Eva, und Birkhäuser, Kaspar. DER ROTE FADEN – Malerei und Grafik von Peter Birkhäuser. Einsiedeln: Daimon Verlag, 2013.