Je winkelwagen is momenteel leeg!
De dans van Venus, de Zon en de Maan
Het is inmiddels tien jaar geleden dat mijn boek De dertien tonen van de schepping verscheen. Ik had het geschreven vanuit mijn wens meer te weten te komen over het aanbreken van het tijdperk van de Waterman. Ook wilde ik meer weten over onze overgang naar de vijfde dimensie van mededogen, onvoorwaardelijke liefde en synchroniciteit. Ik liet mij leiden door de Koningin van de Nacht die in een krijttekening van Peter Birkhäuser is weergegeven als een godin die met het gezicht van een kat uit de zee van het onbewuste oprijst en op haar voorhoofd een lichtgevend diadeem heeft met de symmetrie van vijf.
Deze godin stond rustig achter de rug van experimenteel fysicus en Nobelprijswinnaar Alex Müller toe te kijken toen hij in juni 1993 een voordracht hield over het getalarchetype vijf. Na deze voordracht was er een levendige discussie geweest waarin veelvuldig de godin Venus aan bod kwam en ook de planeet Venus die gezien vanuit de Aarde in acht jaar tijd een vijfbladige bloem aan de hemel beschrijft. Wanneer Venus aan de ochtendhemel verschijnt, heet zij de Morgenster. Aan de avondhemel is zij de Avondster. Bij de Maya’s speelt deze planeet een belangrijke rol en eigenlijk had ik daaraan in mijn boek meer aandacht moeten besteden. Maar ik ben niet bij de Maya’s opgegroeid en pas nadat ik De dertien tonen van de schepping had voltooid, begon het motief van de Morgenster in mijn leven te verschijnen.
Waar komt die Venusbloem vandaan? Het kost de Aarde 365,56 dagen om een volledige omwenteling rond de Zon te maken. Iets korter is de periode tot het moment dat de Zon opnieuw door het lentepunt van de dierenriem gaat. Dat is het tropische jaar dat 365,24 dagen duurt en van belang is om het begin van de lente op het juiste moment te blijven vieren. De planeet Venus heeft minder tijd nodig om rond de Zon te cirkelen. Maar gezien vanuit de Aarde doet zij er 583,92 dagen over om, na een periode waarin zij vanwege haar nabijheid tot de Zon onzichtbaar is, weer als Morgenster aan de ochtendhemel te verschijnen. Dat is de Venuscyclus. Je kunt gemakkelijk uitrekenen dat de duur van vijf Venuscycli praktisch gelijk is aan acht tropische jaren. Het gaat om een periode van 2920 dagen. Dat verklaart de vijfbladige bloem aan de hemel.
Nu weet ik dat zelfs de huidige natuurkunde de bewegingen in ons melkwegstelsel nog niet begrijpt. Hoe zou ik wat over het tijdperk van de Waterman te weten kunnen komen zonder mij in het onbekende te wagen? Ik wist dat dit tijdperk bedoeld was om na een kosmische spiraal van 26.000 jaar tevoorschijn te treden. De Maya’s hebben deze spiraal in vijf Grote Maya-cycli verdeeld en ik maakte van de laatste Grote Cyclus het staartje mee. De Maya’s zelf gebruikten hierbij de Lange Telling waarin iedere dag meegeteld wordt met ‘maanden’ van 20 dagen en ‘jaren’ van 360 dagen. Afgezien van de teleenheid van 360 dagen, een tun, gaat het om een twintigtallig stelsel. Omdat hun rituele kalender, de Tzolk’in, met een cyclus van twintig zonnegliefen of dagtekens werkt, wentelt deze kalender gemakkelijk met de Lange Telling mee.
Zwervende Wolf in The Year Zero.
Zwervende Wolf, een bekende sjamaan uit Guatemala, heeft tegen Wiek Lenssen, de filmregisseur van The Year Zero, opgemerkt dat de Lange Telling een Venuskalender is. Nu heb ik voor De dertien tonen van de schepping uitgerekend dat de laatste katun, een periode van 20 x 360 dagen, op 5 april 1993 is begonnen en op 20 december 2012 eindigde. Zwervende Wolf beweert in The Year Zero uit 2001 dat deze jaren de Periode van Ontwaken zouden zijn waarin de voorouders en de wijze mensen zouden terugkeren. Met wat ik nu over Venuscycli weet kan ik uitrekenen dat op die 5e april een nieuwe Venuscyclus begon. De Lange Telling, die nu aan een nieuwe kosmische cyclus is begonnen, zit dus zo in elkaar dat het begin van de laatste katun samenviel met een nieuwe Venuscyclus en het eind van die katun met de winterzonnewende van 2012.
Met die winterzonnewende zou de tijd zoals we die kenden ophouden te bestaan. En was dat ook zo? Eigenlijk was de grote verandering al jarenlang gaande, omdat het voor onze planeet niet eenvoudig is om van de ene kalender op de andere over te stappen. Uit het werk van het medium Judith Moore begreep ik in augustus 2011 dat de Aarde door een proces van dood en wederopstanding ging. Dat was ook aan een graancirkel uit die tijd te zien. Op 15 augustus 2011 verscheen er bij Jubilee Plantation (Cherhill) een intrigerend wiskundig ontwerp omgeven door vijf wervelende spiralen die een enorme beweging suggereerden (zie hieronder). Steve en Karen Alexander vertellen in Crop Circles. Signs, Wonders and Mysteries dat het bij het centrale lijnen- en puntenmotief om een orthogonale projectie van een penteract, een vijfdimensionale kubus, gaat. Dit zou kunnen betekenen dat de vijfde dimensie bezig was zich energetisch in onze derde dimensie te presenteren. Judith sprak in ieder geval van een dansende derwisj van Genesis-energie en het ontwaken van het Goddelijk Vrouwelijke.
Graanformatie bij Jubilee Plantation, 15 augustus 2011.
Bron: Crop Circle Connector.
Omdat Venus pas op 6 juni 2012 tijdens een Venusovergang vóór de Zon aan een nieuwe cyclus zou beginnen, verwachtte ik niet dat de Morgenster bij het sterven van de Oude Aarde betrokken was. Wel had de Tzolk’in op 15 augustus het dagteken 4 Dood bereikt, wat wel toepasselijk was. Er waren toen nog 74 dagen te gaan tot 13 Zon, het dagteken met de hoogste spirituele energie. Carl Johan Calleman, een Zweeds onderzoeker van de Maya-kalenders, had voorspeld dat op die dag ofwel 28 oktober 2011 de Nieuwe Tijd zou aanbreken. Ik betwijfelde of het waar was. Zijn voorspelling ging in tegen de traditionele datum van 21 december 2012. Maar toen mengde de Morgenster zich toch in het proces. Op 9 oktober was het 7 Draak en begon de laatste cyclus van 20 dagen van de Tzolk’in. Op die dag kreeg Judith door dat er een wereldbrug bestond naar de vijfde dimensie van mededogen en onvoorwaardelijke liefde. Materiële verworvenheden waren van geen nut op deze brug. Het geloof zou ons voedsel zijn. Daarbij speelde Venus als de Morgenster een belangrijke rol:
‘Hef je hart op en kijk naar de Morgenster. Zij toont je de belofte van de terugkeer van alles wat schoon is. Richt je ogen op de Morgenster, zij zal je leiden over de brug… Bemind door de krachten van de stromen van Creatie mag je er simpelweg zijn… Je zult alles zien wat je nodig hebt om te zien en je zult deze brug oversteken en je gehechtheid aan materiële zekerheid achter je laten.
Wanneer je werkelijk in staat bent om die gehechtheid aan de materiële zekerheid van het verleden achter je te laten, dan zul je ontdekken dat je voeten in de Tuin van Licht en Vrede wandelen en alle geschenken zullen om je heen stromen. Zij zullen jou gegeven worden en je zult hen gul uitdelen aan anderen…De dageraad breekt nu aan. Alles was duister toen deze boodschap begon en nu is de dageraad aangebroken. Viert deze dag want zij is een geschenk van het Leven.’
Deze boodschap raakte mij diep en ik besloot haar bij de voorbereiding van een lezing in België ter harte te nemen. Vlak voordat mijn vrouw en ik voor enige dagen afreisden naar een meerdaags symposium van La Verna, bereikte de Tzolk’in het dagteken 13 Zon. En tot mijn grote verbazing begon volgens de ervaringen van Judith op 28 oktober 2011 het tijdperk van de Waterman: ‘Liefde is de toon van het Nieuwe Galactische Tijdperk, de toon van het tijdperk van Aquarius. De Aarde heeft zich bewogen voorbij de beperkingen van de oude structuren van tijd. Jullie hebben de drempel overgestoken naar een waarlijk gezegende wereld en de boodschap vanuit het heelal is diepe liefde.’
Maar dat was nog niet alles. Op 11 november 2011 zou het Volle Maan zijn en voorafgaande aan die maanstand ontving Judith vanaf 30 oktober twaalf solaire principes die menselijk bewustzijn zouden gaan bevrijden. Op 11-11-11 was het dertiende solaire principe van kosmische eenheid aan de beurt en ontving Judith de tekst: ‘Deze dag komt het Licht over de Aarde. Het is het Licht van de 13e Zon… Viert liefde op iedere mogelijke wijze. Opent jezelf naar het hart. Laat het hart van Creatie jullie hart vullen. Weent, weent, weent met tranen die jullie vergieten vanwege de ervaring van het openen van de hartchakra van de wereld. Viert liefde. Omarmt de Geliefde. Waarlijk, jullie zijn het bruidsvertrek van het Gouden Jeruzalem binnengegaan.’
De hoofdtooi van Quetzalcoatl. Graanformatie met Maya-motieven
bij Silbury Hill, 5 juli 2009.
Het punt is dat ons DNA sinds 11-11-11 niet meer hetzelfde is als voorheen. Er is een Nieuwe Tijd aangebroken omdat er een nieuwe mens is ontstaan. En die nieuwe mens heeft geen behoefte om de geschiedenis te herhalen en daardoor zijn de oude structuren van tijd niet meer geldig. Steeds is daarbij sprake van de invloed van 13 Zonnen en die komen als frequentieniveaus van de zonneglief Zon ook in de Tzolk’in voor. Met een telescoop kun je die Zonnen niet zien, want het gaat om het licht van bewustzijn.
In Crop Circles Revealed van Judith Moore en Barbara Lamb heb ik een mysterieuze tekst gevonden die van Tolktan, een Galactische Maya, afkomstig zou zijn: ‘Wij zijn afkomstig uit de Centrale Zon. Wij zijn de Galactische Maya’s, wij zijn het Huis gemaakt uit de Dageraad. Ik wandel tussen de werelden. Ik ben Heer van de Tijd. Ik ben het zevende aspect van Quetzalcoatl.’ Tolktan legde vlak voor de millenniumwisseling uit dat de tempels van Meso-Amerika betrokken waren bij de voorbereiding van de Nieuwe Tijd. Er diende in de tempels een formule, een matrix ingezaaid te worden om de komst van 13 Zonnen voor te bereiden. Daarna zouden de Zon en de Maan het werk afronden:
‘K’inich Ahau en Ixchel (Zon en Maan) dansen in goddelijke vereniging tussen de werelden. De voorbereidingen via de cycli (van zons- en maansverduisteringen) hebben het rasterwerk gelegd voor het openen van poorten die de binnenkomst toestaan van de tegenhangers van K’inich Ahau, de twaalf galactische Zonnen rond de Grote Centrale Zon. Iedere Zon brengt een van de dertien solaire principes voort. Wanneer de volle matrix voltooid is, zullen die dertien principes zich verenigen met Ixchel en de kern van Moeder Aarde binnengaan. Zij bewerkstelligen dan een implosie in de tijdcapsule van Eden. Iedere poort, iedere doorgang langs de loop van de Rio de la Vida moest op de juiste wijze onderhouden, geopend, geactiveerd, opgeschoond, verjongd en tot zijn volle kracht gebracht worden.’
De Rio de la Vida is de stroom van het leven die door het lint van tempels in Meso-Amerika tot aan het Titicacameer loopt. Het verhaal gaat dat Quetzalcoatl, de Gevederde Slang, deze tempels heeft gereinigd en ontdaan heeft van de invloed van de Heren van Duisternis. Daardoor kon de Aarde de dertien solaire principes ontvangen en dat gebeurde niet volgens de Maya-kalender, maar volgens de numerologie van de Gregoriaanse kalender. Op 11-11-11 was het proces voltooid en konden we, als we dit hadden geweten, opgelucht adem halen. Dat is het verhaal van onze bevrijding en daaraan wil ik graag verder werken.
Herbert van Erkelens
16 oktober 2016
Reacties
Margreet de Jong on 2016-10-16 12:02:13 +0000
Heel veel dank Herbert, voor deze mooie uitleg Je moet het een paar maal lezen, want er is zoveel, dat we nog niet wisten. Heb deze week voor het eerst weer de morgen ster gezien en was zo blij, als een kind. Heerlijk,, dat kind in mij leeft !Lieve groet Margreet
Carmen Tjon on 2016-10-16 22:37:10 +0000
Herbert, ik bewonder je zeer. Voor mij ben je een mooi en heel speciaal wonder.
Hartelijke groet, Carmen
Herbert van Erkelens on 2016-10-17 06:46:14 +0000
Ik ben blij met zulke positieve reacties. Er is zo’n kloof tussen het officiële beeld van de wereld en wat ik zelf als het ware beeld zie dat ik vaak geen kans zie die kloof te overbruggen. Ik vind het fijn als een Galactische Maya zoals Tolktan mij uitlegt waartoe al die tempels in Meso-Amerika dienen. Want dan begin ik het verband met het werk van de cirkelmakers te zien. De puzzelstukjes vallen op zijn plaats, maar de meeste mensen kennen die puzzelstukjes natuurlijk niet.