Epifanie van de dertiende Zon

Hoe zou het met The 11th Hour zijn afgelopen? Deze documentaire uit 2007 onder regie van Leila Conners en Nadia Conners werd geproduceerd en verteld door Leonardo DiCaprio.  The 11th Hour liet de invloed van de mens op het ecosysteem van de aarde als een immense menselijke voetafdruk zien. Om het tij te keren werd gezocht naar oplossingen in de sfeer van bewustzijnsverruiming en een andere manier van leven. Alleen door de wereld om ons heen met nederigheid en respect tegemoet te treden zouden we erop kunnen vertrouwen dat onze planeet de menselijke bewoners blijft verdragen. We dienden meer menselijk te worden en dat kon volgens David Suzuki, een van de geïnterviewden, alleen via liefde. Zo kon het donkerste uur van de mensheid alsnog omgebogen worden in het mooiste uur.

Het elfde uur komt als kritiek uur ook voor in Crop Circles Revealed van Judith Moore en Barbara Lamb. Dit is een van de mooiste boeken die ooit over graancirkels zijn verschenen. Er zit een verborgen numerologische code in die mij erg aanspreekt en met de getallen 11, 13 en 44 te maken heeft. Het elfde uur in dit boek heeft te maken met het elfde zonnehuis. Het Huis van David of het Huis van God zou bestaan uit twaalf zonnehuizen die de Grote Centrale Zon omgeven. Het kristallijne middelpunt van de Grote Centrale Zon is het dertiende zonnehuis. Dit patroon van 12 en 13 keert terug in onze mythen en religieuze voorstellingen. Wij kennen de twaalf stammen van Israël, de twaalf tekens van de dierenriem en de twaalf ridders rond de Ronde Tafel van koning Arthur.

Uit Crop Circles Revealed weet ik dat het elfde zonnehuis lange tijd in ons melkwegstelsel heeft ontbroken. Pas rond de maansverduistering van 16 juli 2000 voegde dit ontbrekende zonnehuis zich bij wat de Galactische Federatie wordt genoemd. Veel graanformaties die op 16 juli zijn ontstaan hebben betrekking op het vrouwelijke principe, op de Heilige Graal en op liefde en mededogen. Op 19 juli ontstond een graanformatie met elf cirkels op een plek in de buurt van Stonehenge waar in prehistorische tijden de cycli van Zon en Maan werden gevierd. De formatie betekende onder meer dat de elfde apostel zich bij de dertiende, bij het Christusbewustzijn, had gevoegd. Dit zou het elfde uur zijn geweest, maar hier op aarde hebben we hiervan niets gemerkt: ‘Er worden intergalactisch schitterende ceremonies uitgevoerd om de stap tot samenwerking van het elfde zonnehuis – de ontbrekende schakel – te vieren. Hoewel dit een gebeurtenis van galactische proporties is, weten aardbewoners dit niet. Iedereen gaat door alsof er niets aan de hand is.’

Wat ik graag zou willen bereiken is dat mensen wel weten wat de komst van het elfde zonnehuis betekent. Daartoe heb ik bestudeerd wat Judith is overkomen toen zij zelf in de graanformatie met 11 cirkels stond. In ieder geval kwam er toen een net getrouwd stel aanwandelen dat hun liefdesenergie toevoegde aan de formatie die nog niet door de boer was weggemaaid. Zij vertegenwoordigden alchemistisch gesproken de dans van de Zon en de Maan die we kennen via zons- en maansverduisteringen. Deze dans heeft in de loop van de tijd de Aarde rijp gemaakt voor de ontvangst van de geschenken van de dertien zonnehuizen. Daarbij was de komst van het elfde zonnehuis in ons melkwegstelsel natuurlijk een belangrijk moment. In de graanformatie vernam Judith dat deze galactische gebeurtenis in relatie stond tot de Maya-profetieën en de Dag buiten de tijd.

Graanformatie van 19 juli 2000 bij Stonehenge. Foto: Steve Alexander.

In de beweging rond de heilige Maya-kalender die door José Argüelles in het leven is geroepen wordt 25 juli als Dag buiten de tijd opgevat. Argüelles heeft een 13-Manen kalender geïntroduceerd waarin iedere Maan of maand 28 dagen duurt. Omdat in een jaar met dertien van zulke maanden 364 dagen passen, blijft er naast de mogelijke schrikkeldag altijd één dag over. Dat is de Dag buiten de tijd. Toen Judith op een later moment in The Barge Inn in Pewsey zat, las zij een artikel over de nieuwe profetieën van Argüelles. Ze zijn te vinden in zijn boek Tijd & de technosfeer dat tamelijk onbegrijpelijk is. Maar het komt erop neer dat 25 juli 2000 de laatste dag was van zeven jaren van profetie. Op 26 juli zouden ‘de dertien jaren van de tweede schepping’ beginnen. 26 juli is voor de 13-Manen kalender de nieuwjaarsdag.

Volgens Crop Circles Revealed is er op 26 juli 2000 bij Bishop Cannings een graancirkel ontstaan die door Judith de Boeddha van compassie wordt genoemd. Het effect van deze graancirkel zou vergaand zijn. De menselijke soort zou zich openen voor compassie: ‘Vergeving is de brug die behulpzaam zal zijn bij deze metamorfose van de collectieve geest. Er zal een tijd komen dat vergeving in onbruik zal raken, omdat de mensheid niet langer in een toestand van onenigheid zal verkeren.’ Dat hele proces zou wel drie decennia in beslag nemen met de grootste verschuiving in bewustzijn rond 2012/13.

Wat ik vermoed is dat er in die dagen van 16 tot en met 26 juli 2000 voorbereidend werk is om onze planeet van de ondergang te redden. Daartoe moesten de attributen van de dertien zonnehuizen of Zonnen uit het Huis van God versmelten met onze Zon. Toen dat proces was voltooid, kon de Nieuwe Zon zich verenigen met de Maan om de kern van Moeder Aarde binnen te gaan. Deze gebeurtenis wordt in het werk van Judith de epifanie of verschijning van de 13^e Zon genoemd. In de orthodoxe kerk is het feest van epifanie met Driekoningen. Dertien dagen na de Kerstnacht wordt de epifanie van het Licht gevierd. En ditzelfde patroon zien we bij Judith.

Eerst waren er twaalf dagen waarbij iedere dag in verbinding stond met een van de twaalf zonnehuizen rond de Centrale Zon. Dit waren de solaire dagen waarop twaalf solaire principes werden doorgegeven. Zij begonnen op 30 oktober 2011. Op 9 november was het elfde zonnehuis aan de beurt. Het geschenk van dit zonnehuis was het meesterprincipe van vrede. De elfde solaire dag was ook de dag waarop de Bruid zich ging voorbereiden op het heilige huwelijk met de kosmische Christus. Het solaire principe van 10 november was dat van de kosmische Christus. Het ging om de 12^e  Zon uit het Huis van David. Op 11-11-11 was er opnieuw een elfde uur en die datum stond niet in het teken van de 11^e, maar van de 13^e Zon.

In de nacht van 10 op 11 november 2011 kreeg Judith een transmissie door over de epifanie van de 13^e Zon. Zij was toen op een historische, heilige plek in de staat Illinois die Cahokia Mounds heet en verbonden is met het Moederprincipe. Zij hoorde de woorden: ‘Ik ben Moeder Cahokia. Ik wachtte in de wetenschap van de komst van de twaalf Zonnen. Ik wist dat deze dagen van de twaalf Zonnen afgestemd zouden worden op de centrale kracht van de Zon der Zonnen, het kosmische principe van de 13^e Zon, het kosmische principe van de Zon van Creatie… Ik open mijn schoot voor het geschenk van de 13^e Zon. Ik ben zwanger van de macht van Creatie. De ruimte van mijn schoot is gevuld met melkweg- en zonnestelsels die een spiraalvormige beweging langs de innerlijke vlakken van kosmische orde maken.’

Moeder Cahokia riep ons vervolgens op ons bij het ochtendkrieken naar het oosten te richten, omdat onze Zon dan verbonden zou zijn met de 13^e Zon: ‘Ik roep jullie op naar de oostelijke poort te gaan en op de plek van de Zonnen van Licht te gaan staan. Wanneer de ochtendzon opkomt boven deze heilige Aarde, zullen de stralen door de oostelijke poort gaan en de innerlijke vlakken vullen met de Bron van de kosmos, met het kosmische manna, het geschenk van het leven. Sta in de oostelijke poort en spin door het heelal. Nu is de epifanie van het licht van de 13^e Zon. Ik heb lang gewacht voordat ik deze woorden kon spreken tot dit orakel van licht (Judith). Deze woorden zijn nu gesproken en mijn woorden trillen met de harmonieën van de gulden snede en storten een vloedgolf van liefde uit. IK BEN het Licht van de innerlijke vlakken. IK BEN Moeder Cahokia.’

De epifanie van de 13^e Zon was voor Judith in Cahokia om 44 over 12 in de ochtend, in diepe nacht. Brian Britten heeft dit tijdstip vastgelegd op een klok die over een bekende graancirkel is heengelegd. Omdat ik zelf met de engelen heb afgesproken mij erop te attenderen wanneer het getal 44 verschijnt, vind ik het wel een bijzonder tijdstip. 44 staat in Crop Circles Revealed voor het ontwaken van het vrouwelijke principe. Om 44 over 12 werden we bevrijd van de kunstmatige tijd waaraan Argüelles zo’n hekel had. We werden niet bevrijd door zijn 13-Manen kalender, maar door de komst van de 13^e Zon, van het dertiende Zonnehuis dat als geschenk het verenigde veld bracht.

Wat hebben we daaraan? Dankzij het verenigde veld staan we rechtstreeks in verbinding met het hart van de schepping en kunnen we een uitweg uit de ecologische crisis zoeken die in The 11th Hour centraal staat. En dat is hard nodig. In een hoofdstuk van Stairways to Heaven beschrijft Lorna Byrne haar ontmoetingen met de beschermengel van de Aarde. Deze grote machtige engel is door God aangesteld om voor de Aarde te zorgen. Maar hij houdt zich meer bezig met het beschermen van de mensheid tegen het ongeduld van de Aarde. Wij hebben haar zoveel leed aangedaan, dat het kritieke punt is bereikt. Als wij Moeder Aarde geen tijd gunnen om zich te herstellen van wat we haar aandoen, dan zal zij gedwongen zijn zichzelf te beschermen ten koste van het leven op haar aardoppervlak.

Er is als we willen voortbestaan inderdaad een andere manier van leven nodig. Daarbij kunnen de twaalf solaire principes die Judith heeft doorgekregen een belangrijke rol spelen. Samen vormen ze een solaire klok waarbij nu eens het ene dan weer het andere principe in ons leven naar voren komt. De klok die Brian heeft weergegeven is dan ook geen mechanische klok. De wijzers staan stil op 12:44 uur, het tijdstip van de epifanie. De uitnodiging aan ons is om ons tot onze innerlijke klok te wenden die ons vertelt wanneer het tijd is om te oogsten en wanneer het tijd is om te zaaien. Zelf ken ik deze aan het bijbelboek Prediker ontleende tijdbeleving van een lied van Pete Seger dat in de jaren zestig van de vorige eeuw schitterend gecovered werd door de popgroep The Byrds.

In 2007 stond Leonardo DiCaprio nog vrij machteloos tegenover ontwikkelingen die op den duur weinig van onze planeet heel zouden laten. Wij hebben dankzij de epifanie de keuze om ons bewust te worden van de harmonie die vanuit het Huis van David het hele bestaan doordringt. De Aarde ontvangt het kosmische manna, de kosmische energie van liefde die onze planeet zo hard nodig heeft. Maar als wij zelf niet in dit huwelijk tussen de Nieuwe Zon en de Aarde stappen, gaat het alsnog mis. Zoals ik in mijn artikel Dertien galactische zonnen uiteen heb gezet, gaat het op het elfde uur erom het leven en de liefde te vieren. Dat is de zin van de epifanie: ‘Viert liefde op iedere mogelijke wijze. Opent jezelf naar het hart. Laat het hart van creatie jullie hart vullen. Weent, weent, weent met tranen die jullie vergieten vanwege de ervaring van het openen van de hartchakra van de wereld. Viert liefde. Omarmt de Geliefde. Waarlijk, jullie zijn het bruidsvertrek van het Gouden Jeruzalem binnengegaan.’

Herbert van Erkelens

PS. Eigenlijk zou ik nog veel meer moeten vertellen om het elfde uur en de epifanie van de 13^e Zon nader te kunnen toelichten. Maar alle informatie daarover is in het Engels en het zou een enorm werk zijn om dat allemaal in het Nederlands te vertalen. Voor de liefhebbers heb ik twee met de epifanie verbonden boodschappen op het Engelse gedeelte van deze website geplaatst. De eerste boodschap is afkomstig van Moeder Maria en heeft betrekking op de epifanie van het Licht van 11-11-11. De tweede boodschap is van aartsengel Michaël en vormt een boodschap van hoop voor de transformatie van het menselijke hart in deze emotioneel roerige tijd.