Ethiopië: de ontbrekende schakel

In een reisverslag van Bianca van Hoorn las ik dat zij de stem van Bob Marley had gehoord. Hij raadde haar aan Ethiopië te bezoeken en hoorde vervolgens zijn nummer ‘Redemption Song’: ‘How long shall they kill our prophets while we stand aside and look? Some say it’s just a part of it. We’ve got to fulfill the book.’ Dat inspireerde mij om mij te verdiepen in de vraag hoe Marley ‘het boek’ tot voleindig dacht te brengen. Dat boek is de bijbel.  Maar zouden ‘zij’ het ooit toestaan ons een boek met de waarheid te geven?

Uit De Taal van Graancirkels van Judith Moore en Johan Keijser heb ik begrepen dat de bijbel in de King James vertaling zo gecodeerd is dat het ware en levende woord van God niet vernietigd zou worden: ‘Het Woord is er, maar omgeven door vervorming en wanbegrip. De voornaamste vervormingen zijn dat God een God is van angst en wraak; dat mensen onrein geboren zijn, en dat het niet mogelijk is het Hemels Koninkrijk in het lichaam te ervaren.’

Een van de bijzonderheden van de King James vertaling is dat Ethiopië er vaak in wordt genoemd. De zwarten in Amerika die afstamden van de slaven begonnen daarom in Ethiopië het beloofde land te zien. Volgens psalm 68 zou Ethiopië zich gaan beijveren de handen te heffen tot God. Met de komst in 1930 van Ras Tafari Makonen als de nieuwe keizer van Ethiopië leek dit te gaan gebeuren. Hij noemde zich Haile Selassie, ‘macht van de drie-eenheid’, en trad als keizer aan met titels als ‘de Koning der Koningen’ en ‘de Zegevierende Leeuw van Juda.’

Vanuit het perspectief van de Ethiopisch-orthodoxe kerk was dit niet bijzonder. De heersers over Ethiopië stamden volgens de Kebra Nagast (‘Glorie der koningen’) af van koning Salomo. Die had bij de koningin van Sheba een kind verwekt dat als Menelik I de eerste koning van Ethiopië zou worden na een lange periode waarin het land geregeerd was door koningingen. Als je net zoals Jezus afstamt van Salomo en tot de stam van Juda hoort, dan kun je jezelf ook wel een beetje vergelijken met de Leeuw van Juda die volgens de Openbaring van Johannes het boek mag openen en de zeven zegels verbreken. Die Leeuw is overigens dezelfde als het Lam Gods dat in Europese kunst vaak op de berg Sion wordt afgebeeld.

Machthebbers lezen de Openbaring van Johannes liever niet. Maar de onderdrukten spellen de woorden ervan en kijken hoopvol uit naar de beloofde nieuwe tijd waarin het Nieuwe Jeruzalem uit de hemel zal neerdalen. Indrukwekkend is vooral wat er allemaal gebeurt bij het openen van het zevende zegel. Een half uur lang is het stil, maar daarna verschijnen er zeven engelen met zeven trompetten. Wie oren heeft om te horen, kan ze volgens Marley beluisteren:

There’s a natural mystic blowing through the air

If you listen carefully now, you will hear.

This could be the last trumpet,

Might as well be the last.

Many more will have to suffer,

Many more will have to die.

Don’t ask me why.

Things are not the way they used to be,

I won’t tell no lie.

Edgar Cayce verbindt de zeven zegels in zijn duiding van de Openbaring van Johannes met verschillende klieren in ons lichaam die geactiveerd kunnen worden. De trompetten zijn impulsen om die centra van bewustzijn te openen. De Leeuw van Juda staat volgens hem voor het Christus-bewustzijn dat zich via ervaringen in de materie vervolmaakt. Het Nieuwe Jeruzalem dat aan het slot van de Openbaring uit de hemel neerdaalt staat voor een geheel nieuw bewustzijn. Dit hemelse Jeruzalem is volgens de visioenen van Johannes de bruid van het Lam en dus ook van de Leeuw. En volgens de transmissies van Judith Moore kennen we het hemelse Jeruzalem als Maria Magdalena.

De bruid van Christus diende in Ethiopië geboren te worden om in de voetsporen van de koningin van Sheba te kunnen treden. Alleen op die manier kon zij de koningin van het Licht zijn en de sleutel vormen tot de Ark van het Verbond. En die sleutel ligt bij het getal acht. Na het openen van de zeven zegels komt er een nieuwe wereld. Acht is de poort naar oneindigheid, maar ook naar dertien. De Ark kent in totaal dertien zegels. Het achtste zegel komt in de Openbaring van Johannes niet voor, maar na alle plagen die de aarde treffen vanwege het openen van het zevende zegel volgt wel iets nieuws: de neerdaling van het hemelse Jeruzalem. Het is een stad van zuiver goud en zij fonkelt als een kristal. De grondstenen van de stadsmuur zijn vervaardigd van twaalf soorten gesteente die één voor één benoemd worden. Verder wordt gezegd: ‘En de stad heeft het licht van zon en maan niet nodig, want de luister van God verlicht haar en haar lamp is het Lam.’

Het is een mooi beeld maar het verhaal komt pas echt tot leven door de erfenis van Ethiopië daarbij te betrekken. De Kebra Nagast is in de huidige versie afkomstig uit de dertiende eeuw toen een nieuwe dynastie aantrad die zich net zoals in eerdere tijden met koning Salomo wilde verbinden. In de eeuwen daarvoor was er een dynastie geweest die zich niet op Salomo beriep en de Zagwe-dynastie wordt genoemd. De beroemdste koning uit deze dynastie is Lalibela die in Jeruzalem contact heeft gehad met de Tempeliers. In een eerdere fase van zijn leven had zijn oudere broer hem proberen te vergiftigen. Tijdens een diepe slaap die drie dagen duurde werd hij in zijn geest ten hemel geheven waar God hem het hemelse Jeruzalem toonde in de vorm van kerken die in de rots waren uitgehouwen. Lalibela kreeg de opdracht om hiervan aardse kopieën te laten vervaardigen. Daarbij zou hij de hulp van engelen krijgen. Binnen een tijdsbestek van zo’n 25 jaar lukte het Lalibela om in de provincie Lasta het achtste wereldwonder te creëren. Ze heten nu de rotskerken van Lalibela. Mogelijk hebben de Tempeliers daarbij geholpen.

De aan St. Joris gewijde rotskerk in Lalibela.

Uit Het labyrint van de tijd van Ton van der Kroon weet ik dat het de bedoeling was dat iedere rotskerk een steen van creatie zou herbergen. Iedere steen correspondeert met een fundamenteel aspect van ons DNA. Er zijn in totaal dertien stenen van Creatie, dertien graalstenen, en die worden door Ton bij name genoemd. Opvallend genoeg gaat het denk ik om de grondstenen die ook in de Openbaring van Johannes genoemd worden. Ton heeft het echter over niet over twaalf, maar dertien stenen van creatie. Er is dus sprake van één extra grondsteen. Omdat de namen niet helemaal parallel lopen, kan ik niet met zekerheid zeggen welke de dertiende steen van Creatie is. Maar als auteur van De dertien tonen van de schepping weet ik dat het getal dertien met leegte en transformatie te maken heeft. Het zou dus kunnen gaan om de onyx, een zwarte steen, die de Steen van de grote Leegte wordt genoemd. Ton situeert deze steen in het heilige der heiligen van de moskee in Damascus in Syrië.

Het gekke is dat uitgerekend een dergelijke steen genoemd wordt in verschillende verhalen over een ring die Bob Marley droeg. De ring had een steen van onyx waarop in goud de Zegevierende Leeuw van Juda was afgebeeld. Die ring zou afkomstig zijn van keizer Haile Selassie van Ethiopië die in 1974 werd afgezet en in 1975 vermoord. Dit verhaal wordt door Timothy White verteld in Catch a Fire. Verdere details over de ring zijn afkomstig van Gregory Stevens die heeft onderzocht op welke wijze Bob Marley beïnvloed was door de afwezigheid van zijn blanke vader. Kapitein Norval Marley had zijn moeder en de jonge Robert in de steek gelaten. Bob koos voor zijn zwarte afkomst en werd uiteindelijk vanwege de ring die hij van Asfa Wossen, de zoon van Haile Selassie, gekregen had vijf jaar lang een soort kroonprins van Ethiopië. Dit was zijn manier om het boek tot voleinding te brengen.

Marley was vanwege zijn afwezige vader op zoek naar een vaderland dat hij daar hoopte te vinden. Hij zingt erover in ‘Exodus’:

Open your eyes and look within,
Are you satisfied with the life you’re living?
We know where we’re going; we know where we’re from
We’re leaving Babylon, we’re going to our fatherland.

Maar hij heeft dit vaderland er niet aangetroffen. Toen hij Ethiopië bezocht, werd het land geregeerd door een marxistisch regime dat uiteindelijk aan honderdduizend mensen het leven zou kosten. Dit laatste wordt in Het labyrint van de tijd verteld door Mike uit Ethiopië wiens vader geschiedenisleraar was en oneindig veel verhalen kon vertellen: ‘De meeste dingen weet ik via hem. Jullie in Europa hebben jullie verhalen en geschiedenis, maar een deel van jullie verhaal komt hiervandaan. Het is jullie ontbrekende schakel. Jullie zien Afrika vaak als onderontwikkeld land dat nog in de kinderschoenen staat, maar in werkelijkheid liggen hier de geheimen van de geschiedenis verborgen.’

Het prachtige boek over Ethiopië met foto’s van Arjan van Dijk

en teksten van Jos van Beurden.

Als Ethiopië dan niet het beloofde land is, wat is het dan wel? Het is het land van de Moeders. Hier in de aarde ligt de verloren gegane wijsheid van het Goddelijk Vrouwelijke verborgen. Deze wijsheid droeg Maria Magdalena in haar DNA, in haar bloed en in haar wezen, toen zij als eenjarig meisje naar Palestina werd gebracht om voorbereid te worden op haar huwelijk met Jeshua. Het was de bedoeling dat zij een heilige bloedlijn op de wereld zou zetten. Het Huis van David diende daartoe met Ethiopië verbonden te worden. In feite gaat het om een omvangrijk project dat niet alleen op de bloedlijn betrekking heeft. Het licht van bewustzijn dient opnieuw met de oergrond van het Zijn verbonden te worden. Daarin speelt Ethiopië een rol. Maar dit land is politiek gezien niet bij machte een voortrekkersrol te spelen. Er is juist een stroom van vluchtelingen naar Europa toe.

Hierover vertelde Maria Magdalena aan Bianca: ‘Ik kom uit het gebied dat Ethiopië genoemd wordt. Dit is het gebied waar de energie van de Grote Oermoeder ontspringt. Dit gebied wordt in de toekomst belangrijk. Bezoek dit gebied. Het is niet voor niets dat vele vluchtelingen uit dit gebied zich op dit moment over Europa verspreiden. Zij brengen deze energie mee om verder te verankeren in Europa. Lichtwerkers uit Europa maar vooral uit Nederland zullen deze resonantie voelen. Zo zal het licht zich verder verspreiden. Nederland is een land van lichtwerkers en belangrijk voor het verder integreren van deze energie.’

Nederland speelt een rol bij het integreren van een vrouwelijke energie die in Ethiopië zelf wel aanwezig, maar niet welkom is. Is die energie hier dan wel welkom? Bij de channelings van Ton vind ik een opmerkelijke boodschap die op schaamte betrekking heeft, op de schaamte van het Zijn. Er is wat dat betreft geen verschil tussen Europa en Afrika. Maar de schaamte die ook betrekking heeft op onze lichamelijkheid uit zich verschillend:

‘Afrika, het Afrikaanse volk, heeft als het ware de schaamte gedragen voor de wereld en is daarin zo moedig en sterk geweest. Die schaamte uit zich in het lijf in het bekken rondom seksualiteit en bestaansrecht, dus op het gebied van de onderste twee chakra’s. Het uit zich tevens in een negatieve vorm in ziektes als AIDS of seksuele aandoeningen. Het helen van de seksualiteit, wat in feite de heilige verbinding is met de Aarde, heeft te maken met het ontdoen van schaamte. De mensheid heeft zo lang geleden onder het juk van niet goed genoeg zijn, het nog meer moeten doen, het nog meer moeten bewijzen. En waar de westerse wereld is doorgeschoten in het doen om de schaamte niet te hoeven voelen, heeft het Afrikaans volk die schaamte helemaal in zichzelf getrokken om het te doorleven, om het te doorvoelen, fysiek ook.’

Het opvallende hierbij is dat bij ons in de wereld van de lichtwerkers de onderste twee chakra’s eveneens te lijden hebben. Maria Magdalena is in mijn leven gekomen om mij te redden uit handen van lichtwerkers die zich van hun duistere kant niet bewust zijn. Jung merkte in een van zijn alchemistische studies al op dat je niet verlicht wordt door je voorstellingen van het licht te maken, maar door de duisternis bewust te maken. Toegepast op de problematiek van Europa en Afrika zouden we ons bewust moeten maken van wat valse schaamte met ons heeft gedaan. Dan kunnen de twee manieren om schaamte te uiten genezen worden:

‘Het wordt tijd dat deze twee manieren zich weer gaan ontmoeten in het hart, zodat de westerse wereld kan zakken in het Zijn, in het lichaam, waardoor de verbinding met Moeder Aarde kan worden gelegd, en het Afrikaanse volk zich kan gaan verheffen in zijn eigenwaarde en daarmee het juk van zijn schouders of van de last die ze als zielenkarma op zich genomen hebben.’

Het Verbond dat in de patriarchale tijd verloren is gegaan is een verbond zonder voorwaarden, zonder oordelen. Een pelgrimsreis naar de berg van de Ark in Ethiopië heeft enkel zin als je daarbij in je hart terechtkomt: ‘Zodra je op de deur van je hart klopt, begint alles weer te stromen. Iedere regendruppel zal een rivier worden, iedere graankorrel een brood. Het hart is de sleutel tot de overvloed van het land en het voortbestaan van de soort. Dit is het verbond tussen God en mens.’

Herbert van Erkelens © 2014

PS. Bianca van Hoorn leidt in Zwijndrecht School voor Levens-Kunst en Universele Wetten.