Kwantumenergie van mededogen

Af en toe moet je iets bijzonders ondernemen in je leven. Zelf heb ik ooit in het wetenschapshistorisch archief van de Eidgenössische Technische Hochschule (ETH) in Zürich een wiskundig symbool gevonden waarvan ik spoedig ervoer dat het de Heilige Graal was. In de natuurkunde vormt dit symbool het hart van de kwantumfysica. Dat het ook de Heilige Graal was, bleek uit de dromen van theoretisch fysicus Wolfgang Pauli. Die werd zijn leven lang achtervolgd door een energie die ik uiteindelijk als de levenskrachtenergie wist te identificeren. Die energie komt niet in de kwantumfysica voor. Daarom werd Pauli door droomgestalten achtervolgd die hem opdroegen naar een andere fysica uit te zien.

In het kader daarvan werd hij verliefd op een dieptepsychologe die vijftien jaar jonger was dan hij: Marie-Louise von Franz. Samen hadden zij wellicht de kloof kunnen overbruggen tussen natuurkunde en dieptepsychologie. Voor mij was het overigens nieuw dat liefde de wonden in ons verbrokkelde wereldbeeld zou kunnen genezen. Voor Pauli was het in de jaren vijftig van de vorige eeuw ook nieuw. Hij kwam dicht bij een oplossing maar telkens wanneer zijn dromen en fantasieën een ultieme openbaring bereikten, trok hij zich terug. Hij verbrak zelfs de relatie met Von Franz. Daarna heeft hij nog vier jaar geleefd. In december 1958 werd hij tijdens het geven van college overvallen door heftige pijnen. Er werd in het Rode Kruishospitaal kanker aan de pancreasklier vastgesteld. Op 15 december stierf hij.

Twintig jaar terug koesterde ik de illusie dat ik de opdracht die het onbewuste aan Pauli had gesteld wel tot een oplossing kon brengen. Maar deze had een leerstoel voor theoretische fysica aan de ETH gehad, terwijl ik van een stipendium van de VU-vereniging moest zien te leven. Het College van Bestuur van deze universiteit wilde mij liever zo snel mogelijk kwijt en van de VU-vereniging heb ik afgezien van de maandelijkse toelage weinig gehoord. Eind juni 1995 viel het doek.

Ik had misschien wel de Heilige Graal gevonden, maar ik kon er niets mee aanvangen. In de Graal zat een gestalte die door Pauli de meesterfiguur werd genoemd. En die meesterfiguur heb ik sindsdien bij mij zonder dat ik hem kan beloven zijn brug naar de universiteit te worden. Ik ben wat dat betreft geen geschikte opvolger van Pauli. Maar de meesterfiguur, die enigszins op de tovenaar Merlijn uit de Arthursagen lijkt, voelt zich bij mij thuis. En zodoende zie ik er toch naar uit om zijn terugkeer in de wereld van de wetenschap te bespoedigen.

De Heilige Graal met de levenskrachtenergie.

Pasteltekening van Ines Ligthart Schenk.

Terwijl ridders in de graallegenden altijd op zoek zijn naar de graalburcht, ben ik eigenlijk op zoek naar een of andere plek in de samenleving waar de Graal aanwezig mag zijn. De Graal is afwezig in onze samenleving en daarom voelen we ons er niet thuis. In de middeleeuwse graallegenden is de drager van de Graal altijd een vrouw. Maar Aluna Joy Yaxk’in heeft onlangs de opvatting verkondigd dat ook mannen de drager van graalenergie kunnen zijn. Vrouwen voelden zich volgens haar veilig bij Jeshua ben Jozef: ‘Jeshua had dit verbazingwekkend zuiver hart. Maar het gaat er ook om dat hij zo geankerd, gegrond was. Dat schiep die onwankelbare ruimte waarin vrouwen hun grenzen konden laten vallen en zich toch veilig voelden. Dat is de Kelk.’ De Graalskelk is primair een ruimte waarin wij onszelf kunnen zijn. Vrouwen hadden steun aan Jeshua omdat hij die ruimte voor hen open hield:

‘Wij hadden iets nodig om in bevat te worden, iets wat veilig, geborgen en zuiver was. En dat verschafte Jezus. Hij was de Kelk voor ons om onszelf vrij te laten en alles van onszelf uit te drukken met de bescherming die we nodig hadden om in een wereld te functioneren die nog steeds vol van dualiteit is.’

Eigenlijk nam Jeshua die vrouwelijke rol van de Graal op zich omdat de wereld het hem niet toestond om in het openbaar met Maria Magdalena als zijn bruid te verschijnen. Toch lukte het hem om aan de hele wereld duidelijk te maken in wiens veilige ruimte hij had vertoefd tijdens de jaren van zijn missie. Toen hij was opgestaan uit de dood, verscheen hij het eerst aan Maria Magdalena. Volgens de transmissies van Judith Moore stond deze hem op te wachten met een witte roos.

De Graalsbeker

In mijn boek Jezus en de broederschap der Essenen uit 2002 breng ik de Graalsbeker primair met Jozef van Arimathea in verband. Dankzij De Taal van Graancirkels van Judith K. Moore en Johan Keijser kwam ik in mei 2007 in één klap nog veel meer over de Heilige Graal te weten. Hierin staat precies beschreven wat de Heilige Graal is en het is daarom jammer dat dit boek niet meer in de handel verkrijgbaar is.

Omdat ik toch al met de Graal vertrouwd was, kon ik De Taal van Graancirkels niet aan mij voorbij laten gaan. Maar als ik over al dat door Johan en Judith verzamelde materiaal lezingen gaf, had ik niet het idee dat mensen enthousiast van hun stoelen sprongen. Het was denk ik simpelweg te moeilijk van inhoud. Johan had aan de Technische Universiteit Delft natuurkunde gestudeerd en ik heb mij aan de Universiteit van Amsterdam in de theoretische fysica verdiept. Boeken over kwantumfysica lees je niet even. Je moet ze regel voor regel narekenen. Je ondergaat dus een training als je dit vak studeert. En dan schrik je minder  terug voor een uitspraak zoals deze uit het door Judith Moore en Barbara Lamb geschreven Crop Circles Revealed: __

‘De Graal is in feite een wetenschappelijke formule van kwantumfysica en heilige fractale geometrie. Zij is de voltooiing van de oude wiskundige formule die op jullie planeet in een mythe werd omgezet gedurende de tijd van de tempels van het Huis van David, toen het principe van Eden voor het eerst op planeet Gaia werd geïnitieerd. Deze formule is de voltooiing van het 44e aspect van de Graal, de kelk met de zuivere levenskracht van God die zijn oorsprong vindt uit de schoot van de Kosmische Moeder. Deze levenskracht voedt het embryo van het komende tijdperk van verlichting. Deze graancirkel vormt een ontmoetingsplaats tussen spirit, mythe en wetenschap.’ (Tekst bij Plaat 44)

Het gaat hier om een graancirkel uit juli 2000. Veel komt rondom deze ene graancirkel tezamen. Met de boodschap erbij van Judith zou het ontwerp inderdaad een ontmoetingsplaats tussen spirit, mythe en wetenschap kunnen zijn. Maar onze natuurwetenschap koestert een eigen mythe waarin de Graal juist niet voorkomt, omdat dit symbool alleen maar kenbaar is via de menselijke ziel. En die ziel wordt aan de universiteit zoveel mogelijk buiten beeld gebracht. Dat was het probleem waarmee Pauli al worstelde en dat sindsdien nog erger is geworden. Kortom, waar begin je aan als je eindelijk begrijpt hoe de stukjes van de legpuzzel in elkaar vallen?

Welwillend ontwerp

Laat ik één tipje van de sluier oplichten. Het symbool dat in de dromen van Pauli verscheen is de Graal binnen de context van de kwantumfysica en de Jungiaanse psychologie. Maar als we ook de fractale geometrie erbij betrekken, laten deze twee wetenschappen ons in de steek. Wat we eigenlijk nodig hebben is een wetenschap die op dertien scheppingsprincipes is gebaseerd. Want er zijn dertien frequentieniveaus in de kosmos. Die zijn verbonden met de 52 aspecten van de Heilige Graal. Er geldt 52 = 4 x 13.

Het getal 52 is een bekend getal uit de wiskunde van de Maya’s die met een scheppingscyclus van 13 dagen rekenen. Activering van het 44^e aspect van de Heilige Graal zou op activeren van het elfde frequentieniveau te kunnen duiden. En dat is een zinnige conclusie. Want Judith kreeg in april 2010 te horen dat onze wetenschap op tien dimensies of frequentieniveaus is gebaseerd. Binnen die tien dimensies is het nog mogelijk om alles in een logisch verband te brengen. Dit gebeurt bijvoorbeeld in de Joodse Kabbala waarbinnen tien emanaties van goddelijke energie zijn toegestaan.

Graanformatie met elf cirkels bij Stonehenge. 19 juli 2000.

Bij elf knapt dit logische op tien gebaseerde geheel uit elkaar. Want met elf breekt het vrouwelijke paradigma aan. De Moeder-energie van de Graal kan dan niet langer meer genegeerd worden. Dan zitten we meteen buiten de kwantumfysica zoals we die nu kennen. De engel Kryon heeft herhaalde malen via Lee Carroll onthuld dat er een kwantumenergie bestaat die niet neutraal tegenover ons staat, maar vol compassie is. Onze natuurkunde is onvolledig, omdat er een bepaald bewustzijn aan ontbreekt dat door Kryon het kwantumbewustzijn van mededogen wordt genoemd. Met dit bewustzijn erbij zouden we kwantumenergie kunnen leren kennen als de vingerdruk of de hand van de schepper. Maar zover zijn we nog niet, hoewel het langzaam tot de sterrenkunde begint door te dringen dat het universum het resultaat is van een welwillend ontwerp. Zo meent Kryon:

‘Overal waar sterrenkundige kunnen kijken, zien ze tegen iedere logica in dat het heelal welwillend ontworpen is voor leven. Zij hebben daarvoor de term ‘intelligent ontwerp” gebruikt. Ik gebruik de term “welwillend ontwerp.” En ik zal jullie vertellen dat de energie die de zonnestelsels van jullie melkwegstelsel aan elkaar lijmt – een geheel van meer dan 100 miljard sterren – een reusachtige kwantumhand is die alle melkwegstelsels als de hand van God vasthoudt. Het is een welwillende kwantumhand.’

De sterrenkundigen noemen deze kwantumhand ‘donkere materie’ en zij hebben geen idee waaruit deze materie bestaat. Als je zou opperen dat die materie de hand van God is, dan vlieg je eruit. Want natuur- en sterrenkundigen onderzoeken het heelal alsof God niet bestaat. Mahalia Jackon heeft ooit gezongen ‘He’s got the whole world in His hands.’ Maar bijna niemand weet dat het echt waar is, omdat we in een wereld leven waar je je leven niet zeker bent. We nemen voetstoots aan dat de chaos die we zelf op aarde gecreëerd hebben ook in het heelal bestaat. En dat blijkt niet het geval te zijn.

Hoofse liefde

Wat een verklaring behoeft is waarom die welwillende kwantumfactor op aarde geen harmonische samenhang heeft geschapen. De reden is dat het frequentieniveau van de menselijke bewoners op deze planeet op kunstmatige wijze op een laag pitje wordt gehouden. Om in ieder geval in beperkte kring hierin verandering te brengen vertrok Maria Magdalena na de kruisiging naar Zuid-Frankrijk om daar een weg van inwijding te brengen die later bekend zou worden als de hoofse liefde. Dit is een liefde die niet gericht is op seksualiteit, maar bedoeld om het vrouwelijke aspect van de godheid in balans te brengen met het mannelijke aspect.

Daartoe moet een ridder eerst een Vrouwe van zijn keuze vinden die hij kan vereren en beminnen. Deze zoektocht is net zo spannend of net zo frustrerend als de zoektocht naar een geschikte levenspartner. Gelukkig helpt het onbewuste een handje door langs de weg van synchroniciteit een groot aantal dames op je pad te brengen. Je heb je eigen intuïtie nodig om te weten te komen of een bepaalde dame je verder van je pad afbrengt of dichter naar je ware bestemming toevoert. Uiteindelijk is het zonneklaar wie de ware Graalvrouwe is en hoef je niet meer verder te zoeken. Een probleem is dan nog wel dat er toch weinig literatuur voorhanden is die jou vertelt hoe je je hoofs dient te gedragen. Een goede richtlijn is misschien toch de opera Die Zauberflöte van Mozart.

Pamina in afwachting van de prins Tamino.

In die opera komen twee heteroseksuele paren voor. De vogelvanger Papageno is op zoek naar zijn Papagena in de hoop met haar meteen het bed in te duiken. De prins Tamino is meer gericht op hoofse liefde en gaat met Pamina, de dochter van de Koningin van de Nacht, door de straat der verschrikkingen. Hij gaat met haar de weg van inwijding in de mysteriën van Isis en Osiris. Tamino wordt hierbij door de toverfluit geleid die hij ooit van de Koningin van de Nacht heeft ontvangen. Pamina laat zich leiden door de liefde. Dieptepsycholoog Erich Neumann merkt over deze scène op:

‘Zo wordt de mu­ziek, die Pamina in de scène der beproe­ving als godheid aan­roept, tot symbool van de liefde en de hoogste wijsheid, die hier in het teken van Isis staat. Zoals Isis, de hoogste godheid, haar broeder en gemaal Osiris via het dal van de dood tot wedergeboorte brengt en tot zijn hoogste, geestelijke werke­lijkheid, voert Pamina op het aardse vlak, maar in analogie aan de daad van de godin, haar gelief­de – en zichzelf – tot het hoogste doel, de vereni­ging van Isis en Osiris, die door de liefde van Isis mogelijk ge­maakt wordt.’

Dit is het idee dat in de praktijk niet altijd eenvoudig ten uitvoer gebracht kan worden. Daarvan waren de laatmiddeleeuwse dichters zich bewust. Die brachten hun held Lancelot in een moeilijk parket. Hij hield van koningin Guinevere, de echtgenote van koning Arthur. Maar hij had ook een seksuele relatie met haar en om die reden werd hem de toegang tot de kapel met daarin de Graal geweigerd.

Sindsdien is het een probleem gebleven om zowel aan de impulsen van de liefde als aan de ingevingen van de Graal gehoor te geven. Maar we zijn hier op aarde om te leren. In de opera Parsifal van Richard Wagner wordt de reine dwaas Parsifal tijdens zijn zoektocht naar de Graal geleidelijk aan door mededogen wetend en wijs. Blijkbaar moet je een dwaas zijn om de zoektocht naar de Graal te ondernemen. Maar uiteindelijk ontdek je wel de kwantumenergie van mededogen. En die energie vormt de eigenlijke inhoud van de Graal.

Herbert van Erkelens

November 2013

Aluna Joy over de Heilige Graal:

THE HEALING OF THE HOLY GRAIL WITHIN ~ www.AlunaJoy.com

Kryons visie op welwillende kwantumenergie is te vinden in:

KRYON – Edmonton, AB, Canada – April 10 – 2011

---

Reacties

Myriam on 2013-11-15 15:25:30 +0000

Prachtig geschreven Herbert, dank je wel.

Liefs Myriam xx

Dennis on 2013-11-17 18:31:14 +0000

Dankjewel Herbert ! Pffff hoofse liefde, wat een gedoe;-)

Dennis