Je winkelwagen is momenteel leeg!
Natuurlijk heb ik nooit gedacht dat ik mijn toevlucht tot een sprookje zou nemen om mijn wetenschappelijke loopbaan te kunnen voortzetten. Maar als het onbewuste aangeeft dat liefde de brug vormt tussen wetenschap en spiritualiteit, dan dien je ook de taal aan te passen waarin je melding maakt van de diepere samenhang in de kosmos. Dat heb ik geleerd van Maria Magdalena die vorig jaar via mijn vriend Mario Veen doorgaf dat er een boekje moest komen dat geschreven was vanuit de Graal, niet vanuit mannelijke taal.
In de jaren negentig van de vorige eeuw heb ik een vergeefse poging ondernomen om een nieuw type natuurwetenschapper op de universiteit te introduceren: een wetenschapper die contact had met het onbewuste en niet alleen de natuur onderzocht, maar ook een dialoog met haar voerde. Veel succes had ik niet. Ik was geïnspireerd geraakt door de dromen van theoretisch fysicus Wolfgang Pauli die in 1945 de Nobelprijs voor de natuurkunde had gehad. Toen hij uit Princeton was teruggekeerd naar zijn leerstoel aan de Eidgenössische Technische Hochschule (ETH) in Zürich, werd hij in zijn slaap achtervolgd door een mannelijke droomfiguur uit Perzië die toegelaten wilde worden tot de universiteit. Deze donkere Pers was van mening dat Pauli wel heel knap was, maar eigenlijk geen verstand had van de natuur.
Later werd de theoretisch fysicus in zijn dromen achtervolgd door een man die licht en duisternis in zich verenigde en door Pauli met de tovenaar Merlijn uit de Arthurlegenden vergeleken werd. Deze Merlijnfiguur wilde graag dat Pauli zijn leerstoel in de theoretische fysica gebruikte om aandacht te vestigen op synchroniciteit, het principe van zinvol toeval, dat nog maar net door Carl Gustav Jung was geformuleerd en de kwantumfysica in een breder kader kon zetten. Om deze opdracht te kunnen volbrengen schonk een Chinese dame hem tijdens een actieve imaginatie een ring die het rijk van het midden tussen de tegenstellingen verbeeldde. Pauli accepteerde deze magische ring niet en zodoende kwam er weinig terecht van de missie die het onbewuste hem had aangereikt. Hij had in de jaren vijftig van de vorige eeuw een brug kunnen slaan tussen kwantumfysica en dieptepsychologie en hij deed het niet.
Veertig jaar later reisde ik met mijn partner Inge naar het bos Brocéliande bij Paimpont in Bretagne. Ik liep naar het graf van Merlijn toe en beloofde de tovenaar om de ring die door de Chinese dame aan Pauli geschonken was met de wereld te delen. Ik dacht dat het een klein kunstje zou zijn. Philip Engelen, filmregisseur van de IKON, werkte in die tijd aan een serie documentaires over Jung en besloot een droom van Pauli in beeld te brengen waarin een charmante dame de ring in de lucht liet zweven. Het is een mooie scène geworden waarin een restauranthouder die op Schiphol werkzaam was de rol van Pauli speelde. Maar Philip schrok ervoor terug om ook nog uit te leggen dat de fysicus door een figuur als Merlijn werd achtervolgd die hij ‘de meester’ noemde. En zodoende kregen we in november 1991 wel de ring te zien, maar niet datgene wat je met die ring zou kunnen doen, namelijk het oplossen van het spanningsveld tussen de kwantumfysica en de wereld van synchroniciteit.
Als Philip er als filmregisseur al voor terugschrok om de waarheid uit de doeken te doen, hoe had ik dan met mijn tijdelijke baan aan de Vrije Universiteit iets wezenlijks kunnen bereiken? Ik probeerde een nieuwe wetenschap te introduceren op een moment dat de universiteit daar totaal geen interesse voor had. Noodgedwongen trok ik mij vanaf juni 1995 terug in de Zuiderpolder in Haarlem en ben sindsdien niet meer op de universiteit gesignaleerd. Wel gaf ik af en toe lezingen waarbij het ineens kon gebeuren dat ik de energie van Pauli’s meesterfiguur voelde. Ik had hem onderdak verleend en blijkbaar voelde hij zich bij mij thuis. Maar omdat ik geen leerstoel had aan een universiteit, kon ik hem geen brug naar de academische wetenschapsbeoefening aanbieden. Ik werd in Nijmegen docent alchemistische symboliek aan wat toen nog de Stichting voor Universele Wijsheid heette en nu het Jungiaans Instituut is geworden. Ik geef er drie dagen in het jaar les. Dus ik heb nog wat tijd over om ergens de boel op stelten te zetten.
Wetenschap en liefde
Twee jaar terug besloot ik om de betekenis van Maria Magdalena voor onze tijd onder de aandacht te brengen. Dat deed ik aan de hand van de transmissies van het medium Judith Moore. Op een goed moment had ik de belangrijkste transmissies rond Maria Magdalena in een manuscript gestopt dat ik aan Judith voorlegde. Dat was eind maart 2012. Ineens voelde ik de energie van Maria Magdalena en Judith kreeg een boodschap door die speciaal voor mij was bestemd. Tot mijn verrassing begon Maria Magdalena eerst te spreken over mijn vergeefse poging om via de dromen van Pauli de ziel en de geest weer in de natuurwetenschap terug te brengen. Het was niet mijn schuld geweest, zei ze, dat dit project was mislukt. De weerstand van de kant van de universiteit was simpelweg te groot geweest. Vervolgens liet zij doorschemeren dat het huidige project met Judith wel een succes zou worden. Verschillende keren herhaalde zij: ‘Je zult slagen.’
Maar wat bedoelde Maria Magdalena nu eigenlijk? En ging het wel om het project met Judith? In het begin van dit jaar raakte ik in een crisis en kreeg ik de behoefte om iets geheel anders te gaan ondernemen. Ik had zoveel transmissies van Judith in het Nederlands vertaald dat ik daarmee twee boeken heb kunnen vullen, maar mijn eigen ei kon ik daarin niet kwijt. Ineens besefte ik dat ik misschien een poging kon wagen om het project dat ik ooit rond Pauli was gestart weer vlot te trekken. Er was een punt waarop de wetenschappers twintig jaar terug waren afgehaakt. De meesterfiguur bij Pauli voelde zich het meest thuis in een liefdesrelatie en professor Hans Primas van de ETH stond in juni 1993 niet te juichen, toen het hem tijdens een meerdaags symposium duidelijk werd dat het onbewuste niet alleen synchroniciteit, maar ook liefde als een wezenlijk terrein van wetenschapsbeoefening zag.
De Nobelprijswinnaar in de natuurkunde Alex Müller had met zijn bijdrage over de betekenis van het getal vijf een discussie over de godin van de liefde uitgelokt die door Charles Enz, de laatste assistent van Pauli, netjes was gedocumenteerd. Primas probeerde tevergeefs te verhinderen dat de bijdrage van Müller samen met die discussie in het boek Der Pauli-Jung Dialog und seine Bedeutung für die moderne Wissenschaft gepubliceerd zou worden. Voor professoren zijn er bepaalde grenzen en als liefde die grenzen overschrijdt zien ze liever dat alles bij het oude blijft. Begrijpelijk, maar zo komen we natuurlijk niet verder.
Marie-Louise von Franz
Zelf probeerde ik in die tijd het standpunt van het onbewuste te honoreren. Maar het was mij niet duidelijk hoe je midden in een instituut als de moderne natuurwetenschap liefde zou kunnen laten floreren. De Jungiaanse psychologen hadden het wat dat betreft een stuk gemakkelijker. Zij ontmoetten hun cliënten in de beschutte en afgeschermde ruimte van een therapie en als er liefde opbloeide bleef dat veelal onopgemerkt. Pauli had een emotionele relatie met de dieptepsychologe Marie-Louise von Franz die moeilijker verborgen kon worden gehouden. Als hij de stem van het onbewuste had gevolgd, had hem dit mogelijk zijn huwelijk gekost. En het zou zeker in het openbaar zijn opgevallen als een van de meest markante vertegenwoordigers van de kwantumfysica zich met synchroniciteit en liefde was gaan bezighouden.
Voor mij als onbekende onderzoeker met een maandelijkse toelage van de VU-vereniging leek het eenvoudiger om een stap voorwaarts op dit gebied te zetten. Maar dat viel toch tegen. Ik had onderschat hoe lastig het is om een zinvolle relatie aan te gaan met de inhouden van het onbewuste. Ik had Merlijn weliswaar beloofd om hem terug te brengen in de natuurwetenschap. Maar na een paar inspannende jaren raakte ik die fraaie ring die ik uit de nagelaten geschriften van Pauli had opgediept weer kwijt. In april 1996 droomde ik dat Primas zich over die ring had ontfermd. Weg liefde! Weg synchroniciteit!
Jungs offer
Maria Magdalena gaf half januari via Judith Moore een boodschap over liefde zonder grenzen door en toen begon ik in te zien dat het mogelijk moest zijn om wetenschap en liefde met elkaar te verbinden. Zij had het over een liefde die niemand kwetst en iedereen tot een sieraad verheft. Dat klonk bemoedigend en daarom bedacht ik een mooie omschrijving van de weg die je dan gaat: het pad van de Witte Roos. Dat klonk spiritueel en dat was ook zo bedoeld. Maria Magdalena had op paasochtend met een witte roos staan wachten op haar geliefde Jeshua die zojuist uit de dood was opgestaan. Het pad van de Witte Roos is met andere woorden een pad dat met de opstanding verbonden is.
In de Jungiaanse psychologie is liefde meer met de kruisiging verbonden. Dat had Jung zelf ervaren, toen hij vanaf 1914 twee vrouwen had, zijn echtgenote Emma Jung en zijn maîtresse Toni Wolff. Tussen die twee vrouwen hoefde hij niet te kiezen, want Emma had het, zij het met tegenzin, goed gevonden dat Toni hun leven binnenstapte.
Toni Wolff
Toch voelde Jung zich gekruisigd, omdat hij gedwongen was de pretenties van zijn ego-persoonlijkheid op te geven en volgens de liefde te gaan leven. Op 9 januari 1921 voltooide hij een schildering met een in vieren gedeelde cirkel. In ieder van de vier kwadranten werd een offer uitgebeeld. Daarboven stond in Latijn: ‘Liefde overwint.’ Daaronder: ‘Negen maanden wachtte dit beeld op voltooiing. Het drukt een ik-weet-niet-wat voor soort verdriet uit, een viervoudig offer. Ik kon bijna niet ertoe besluiten het af te maken. Het is het onverbiddelijke wiel van de vier functies, de met offer gevulde essentie van al het levende.’
De vier functies zijn de elementaire psychologische functies waarnemen, denken, intuïtie en voelen. Zij maken de structuur van ons bewustzijn uit en toch moeten zij geofferd worden voor de liefde. Zij moeten zich ten dienste stellen van het geheel dat ook het onbewuste omvat. Dat viel Jung zwaar alsof het om een bevalling ging en pas na negen maanden gaf hij zich gewonnen. Daarna was hij wel een man die vanuit liefde leefde en de wereld een psychologie schonk die in onze tijd een belangrijke wegwijzer is.
Blijkbaar moet er vroeg of laat iets geofferd worden. Maar misschien is het niet allemaal zo moeizaam als in het geval van Jung. Wat voor betekenis zouden de nieuwe openbaringen van Maria Magdalena hebben als alles bij het oude zou blijven? Wat ik verwacht is dat liefde zonder grenzen in onze tijd gemakkelijker te dragen is dan in de tijd van Jungs relatie met Emma en Toni, bijna honderd jaar terug.
Toekomstperspectief
Hoe begaanbaar is het pad van de Witte Roos? Enigszins tot mijn verrassing heb ik gemerkt dat het pad zelf goed begaanbaar is, maar door gebieden voert waar veel in beroering is. Daarom ben ik ertoe overgegaan rechtstreeks gesprekken met Maria Magdalena te voeren. Ooit kende ik haar alleen maar uit de transmissies van Judith. Maar nu is zij gelukkig altijd bij de hand en zij laat met een zekere regelmaat bemoedigende teksten in mij neerdalen. Hieruit concludeer ik dat zij te midden van ons aanwezig wil zijn en een nieuw pad voor de mensheid wil openen dat tegemoet zal komen aan de diepste verlangens van onze ziel. Daarvoor zijn geen ingewikkelde teksten nodig.
Sara, ontwerp nr. 3. Door Laura van Erkelens
Judith zal doorgaan met het openbaren van wie Maria Magdalena als de vrouwelijke Christus is. Maar het is ook nodig om te ervaren wat dit in de praktijk van alle dag betekent. En dat ben ik dan nu aan het onderzoeken. Op deze weg heb ik ineens de sterke behoefte gekregen om een graalridder te scheppen die de Graalsbeker naar het kasteel Camelot brengt waar koningin Guinevere met twaalf jonkvrouwen vertoeft. Deze graalridder heet Joël, is van joodse afkomst en draagt de magische ring die ik zelf ooit in het werk van Wolfgang Pauli heb gevonden. Ik zorg ervoor dat hij naar Camelot vertrekt, zodat de erfenis van Pauli via de Graal verbonden raakt met de wereld van Maria Magdalena.
Ik kan Joël heel wat teleurstellingen uit het echte leven besparen door hem recht op zijn doel te laten afgaan. Zo heeft hij de taak op zich genomen om Sara, de verloren Graalprinses, uit haar ballingschap te bevrijden. Of hem dat lukt is natuurlijk de vraag. Mijn dochter Laura is al bezig geweest om Sara een gezicht te verschaffen. Een van haar ontwerpen is geïnspireerd op Yityish Aynaw, een Israëlisch fotomodel van Ethiopische origine, die in februari tot Miss Israël 2013 werd verkozen. Sara is de dochter van Maria Magdalena en die is in Ethiopië geboren. Vandaar dat ook de koningin van Sheba een centrale rol in het graalverhaal speelt.
Ik heb in korte tijd een hele ommezwaai gemaakt en ik geloof niet dat ik daar spijt van zal krijgen. Ik weet dat de samenleving snakt naar de taal van de liefde en waarom zou ik dan doorgaan de taal van het intellect te spreken? Toen ik besloten had het werk van Judith op een heel andere manier voort te zetten, zei Maria Magdalena erover: ‘Dit is de bevrijding vanuit onnodig knellende verbanden. Mijn kinderen bewandelen de goede weg en ik ben blij voor hen en voor de wereld. Want het werk van mijn handen zal vrucht dragen en mijn stem zal gehoord worden in vele landen.’
Herbert van Erkelens © 2013
Reacties
Marianne van Boetzelaer on 2013-09-19 13:55:32 +0000
‘Dit is de bevrijding vanuit onnodig knellende verbanden. Mijn kinderen bewandelen de goede weg en ik ben blij voor hen en voor de wereld. Want het werk van mijn handen zal vrucht dragen en mijn stem zal gehoord worden in vele landen.’
Eigenlijk uit het hele verhaal is dit het meeste wat mij raakt.. Ik wens je een mooie weg toe op het pad van de taal der liefde waar ik per toeval op terecht kwam om dit te lezen.
demeuterpascale on 2013-09-19 16:24:50 +0000
Een liefde die niemand kwetst en ieder tot een sieraad verheft. Ja, het is gek maar ik heb het ook ervaren waar U over schrijft. Er is opoffering voor nodig. Eigenlijk is dat om de ander beter te leren kennen. En deze opoffering uit liefde voor de andere persoon, geeft aan jezelf ook iets terug, die je rijker maakt. Die wederzijdse energie voel je zo stromen in je lichaam (zelfs op afstand)