Het wonder van Tsjernobyl

Rond de in april 1986 ontplofte kerncentrale van Tsjernobyl bevindt zich een niemandsland met een straal van 30 km waarbinnen menselijk leven de komende 20.000 jaar sterk wordt afgeraden. Toch zijn vooral oude mensen weer in de dorpjes gaan wonen binnen de radioactief besmette zone. En sinds enige tijd kun je in Tsjernobyl de mis bijwonen in de orthodoxe kerk die door de priester Nikolaj Jakuschin zelf is opgeknapt. De icoon in deze kerk sluit aan bij passage in de Openbaring van Johannes waarbij een aantal engelen bazuinen blazen: ‘En de derde engel blies de bazuin. En er viel een grote ster uit de hemel brandend als een fakkel. En zij viel op een derde deel van de rivieren en op de waterbronnen. De naam van de ster is Alsem. En een derde deel van de wateren werd alsem, en vele mensen stierven van het water, omdat het bitter was geworden.’ (Apokalypse 8:10-11)

 

Alsem is een plant met bittere bladeren en bloemen. In het Oekraïens heet de plant Tsjornobyl. Een van de werklui die hun leven hadden gewaagd om de brandende kerncentrale onder controle te krijgen had een een droom waarin Christus als de Verlosser aan hem verscheen: ‘De Verlosser bewoog voort op een wolk, de wolk zweefde boven de kerncentrale, een ster met de naam Amsel viel uit de hemel en in zijn licht verzamelden zich de doden en de overlevenden van de radioactieve zone.’

 

De man liet zijn droom schilderen in de stijl van een icoon en de metropoliet van Kiev was uiteindelijk bereid de ongebruikelijke icoon te zegenen. Vader Nikolaj ging met de icoon op reis vanaf de Zwarte Zee langs de Dnjepr naar Tsjernobyl. De icoon genaamd “De Verlosser van Tsjernobyl” zou voor verschillende wonderen hebben gezorgd. Uit dankbaarheid gaven de mensen Vader Nikolaj geld waarmee hij de vervallen kerk kon opknappen. Zelf ziet hij de kerk als een huis voor God. Nu kan God in Tsjernobyl terugkeren:

 

‘Wie in de zone verblijft bevindt zich aan de rand van de dood. Je hebt angst, je denkt over het sterven na, over het hiernamaals, over de eeuwigheid. Zo treedt God bij je naar binnen. Wanneer de mensen de zone betreden, kun je aan de buitenkant zien wat er in hen omgaat. In de zone bevinden zich geen ongelovigen. Velen zeggen dat het leven buiten de zone gevaarlijker is dan erin. Veel mensen die zijn weggegaan lijden aan ziekten waarvoor de wetenschap geen naam heeft. “Stress,” zeggen de dokters, stress vanwege de gedwongen verhuizing, Tsjernobyl-stress. Velen zijn gestorven vanwege problemen met hun bloed, hun hart, hun longen of hun hoofd.’

 

  

De Verlosser van Tsjernobyl

 

Maar degenen die in de zone zijn teruggekeerd overlijden alleen van ouderdom: ‘Je moet geloven. Wie gelooft overkomt niets.’ De Geigertellers die radioactiviteit kunnen registreren nemen een chaotisch patroon rond de kerncentrale waar. Op sommige plekken piepen ze hard en hysterisch, op andere plekken zacht. Er is geen patroon in te ontwaren. Binnen de kerk van Tsjernobyl zwijgen de Geigertellers. Vader Nikolaj: ‘Dit is het huis van God. Hier dringt straling niet door.’

 

Ernst Terpstra, ooit docent natuurkunde maar nu priester van de Christengemeenschap en woonachtig in Amstelveen, maakte mij attent op dit bijzondere verhaal. De Christengemeenschap is geïnspireerd op de antroposofie en binnen deze door Rudolf Steiner ontwikkelde leer is het denkbaar dat de kracht van Christus sterker is dan radioactiviteit. Het is een hoopvol vooruitzicht voor een wereld die nog steeds wemelt van de kernwapens, onbewoonbare zones rond ontplofte kerncentrales moet instellen en geen oplossing weet te vinden voor het probleem van radioactief afval.

 

Leven we werkelijk in de tijd van de Apocalyps? Sommige mensen willen er niet aan denken dat bepaalde krachten de Aarde kunnen bedreigen. Anderen leven zorgeloos in een wereld die alleen maar vreugde kent. Maar voor de manifestatie van vrede is het nodig dat de energie die Apocalyptische krachten voedt wordt opgelost. Daartoe dient een brug te worden gebouwd dwars door de krachten van Armageddon heen naar de Tuin van licht en vrede. Aldus Judith Moore in een recente boodschap:

 

‘Zij die in nirwana verkeren dienen niet te oordelen over degenen die Armageddon overbruggen. Biedt hen bemoediging aan. Zij doen het echte zielswerk om de verschillende werkelijkheidsniveaus te overbruggen. Zij zijn niet minder betrokken bij het scheppen van vrede. Het zijn sterke zielen omdat zij in staat zijn de afstand naar de afgrond af te leggen zonder hun geloof te verliezen. Pure liefde is wat hen sterker maakt. Onthoudt hun niet jullie liefde. Deelt die kwistig uit aan hen die een brug slaan tussen de dimensies van Armageddon en de conceptie van de Nieuwe Aarde.’

 

 

 

 ‘Ik ben de wortel uit het geslacht van David, de stralende Morgenster.’

(Apocalyps 22:16)

 

De bruggenbouwers zelf mogen de hoop koesteren veilig de overkant te bereiken: ‘Hef je hart op en kijk naar de Morgenster. Zij (Venus) toont je de belofte van de terugkeer van alles wat schoon is. Richt je ogen op de Morgenster, zij zal je leiden over de brug…. Je kunt niet langer in het verleden leven. Die wereld bestaat niet meer…. Je zult zien dat er nu geen duisternis is. Je zult alles zien wat je nodig hebt en je zult deze brug oversteken en je gehechtheid aan materiële zekerheid achter je laten. Wanneer je werkelijk in staat bent om de gehechtheid aan de materiële zekerheid van het verleden achter je te laten, dan zul je ontdekken dat je voeten in de Tuin van Licht wandelen en alle geschenken zullen om je heen stromen. Zij zullen jou gegeven worden en je zult hen gul uitdelen aan anderen…

 

Je ziel moet degene zijn om alleen de reis naar de Tuin te maken aangezien dit tot de soevereiniteit van iedere ziel op aarde behoort om de eigen timing te kiezen. Je kunt je enkel focussen op je eigen persoonlijke reis en de liefde laten stromen eindeloos, oneindig, naar de zielen die de reis maken terwijl zij twijfelen aan het eeuwige leven. Zo persoonlijk is het… Aldus zal vrede heersen wanneer je vrede met je licht versterkt en jezelf met het geloof erin voedt. Dat is alles wat vereist is… De dageraad breekt nu aan. Alles was duister toen deze boodschap begon en nu is de dageraad aangebroken. Viert deze dag want zij is een geschenk van het leven.’

 

 

Herbert van Erkelens

11 oktober 2011

(Nieuwsbrief 21)

 

Het verhaal over de kerk van Tsjernobyl is op internet alleen in het Duits te vinden:  

Der Erlöser von Tschernobyl – Welt – Tagesspiegel