Je winkelwagen is momenteel leeg!
In de zomer van 2001 las ik Afgezanten van het licht van vredestroubadour James Twyman. Twyman had in 1994 twaalf verschillende gebeden over vrede op muziek gezet en rond 1995 een oorlogsgebied in voormalig Joegoslavië bezocht. Daar had hij een spirituele groepering ontmoet die in de traditie van de geliefde discipel Johannes leefde en zich inmiddels heeft opgeheven. Zij noemden zich de Afgezanten van het Licht. Zes mannen en zes vrouwen mediteerden voor de wereldvrede rond een twaalfspakig wiel. Twyman aanvaardde de Ene in het Midden van het wiel als zijn leermeester. Hij noemde hem Leermeester.
Het onderricht van Leermeester vond plaats op een plek die tot Kroatië behoorde, maar door Bosnische Serviërs was bezet en tijdens het verblijf van Twyman door de Kroatiërs werd terugveroverd. De taak van de Afgezanten was de verbreiding van het goddelijk licht in een wereld die zelf niet daartoe in staat was. Aan Twyman legde Leermeester uit: ‘Nu je hier bent, zal je leven nooit meer hetzelfde zijn. Je hebt een hoogst belangrijke opdracht aanvaard, namelijk om het einde van de tijd te verkondigen. Maar het einde van de tijd zal niet komen, zoals de mensen denken, in een ademtocht. De tijd zal eindigen in licht omdat hij in duisternis begon. De tijd zal eindigen als de mensheid de eeuwigheid als haar thuis zal aanvaarden. Dit is waarlijk het allerbelangrijkste moment in de geschiedenis. Het is jouw taak de mensen te helpen de ware betekenis van vrede te begrijpen, opdat ze de liefde kunnen verkiezen boven de angst.’
Om deze taak te kunnen vervullen leerde Leermeester aan Twyman hoe hij zijn angst kon loslaten zodat hij de wereld met andere ogen kon gaan zien. Verder wees deze erop dat de mensheid op het punt stond voor vrede te kiezen. Maar in de visie van Leermeester was de echte keuze niet die tussen vrede en oorlog, maar die tussen waarheid en illusie. Zo meende hij in een droom van Twyman: ‘Wij nemen geen gewelddadige wereld waar. Zo eenvoudig is het. Wij zien een wereld die leeft met de illusie van geweld, en wij stralen de waarheid uit, een ervaring van vrede die geen tegenstelling heeft. Dat is de keus die de mensheid niet voor zichzelf heeft kunnen maken. Onze missie is niet het brengen van de vrede waar ze niet is, maar de vrede te onthullen waar ze verborgen is.’ Daaraan voegde hij toe: ‘Blijvende vrede zal nooit komen in een wereld die denkt dat ze een keus moet maken tussen vrede en oorlog. De enige keus die je ooit echt maakt is die tussen waarheid en illusie. Als je voor de waarheid kiest, dan ontdek je dat de vrede altijd aanwezig, of jij die aanwezigheid nu waarneemt of niet. Als je voor de illusie kiest, is het alsof je de ogen sluit voor wat zich recht voor je bevindt. En dat is wat het betekent om te ontwaken uit de droom van de afzonderlijkheid. Het is als het openen van je ogen. De werkelijkheid werd door je droom nooit in gevaar gebracht. Ze bleef heel en ongewijzigd, terwijl jij je eigen wereld verzon, waarin haat en angst betekenis leken te hebben.’
James Twyman in Zutphen, 2003.
Het boek van James Twyman sprak mij erg aan. Eind mei 2003 had ik in Zutphen een ontmoeting met hem en volgde ik de lessen van zijn internetcursus The Art of Spiritual Peacemaking. Twyman had in Israel dobberend in de Dode Zee een spirituele ervaring gehad waarbij hij Jeshua ben Joseph (Jezus, de zoon van Jozef) had ontmoet. Deze had aan Twyman gevraagd of hij hem wilde helpen. Jeshua had opgemerkt dat hij tijdens zijn leven aan zijn vrienden geheimen had geopenbaard die hij niet aan de massa’s kwijt kon:
‘Tegen hen sprak ik in gelijkenissen en verhalen, want zij waren niet klaar voor een volledig begrip. Maar nu is de tijd rijp om de geheimen van Hemel en Aarde te openbaren. Deze geheimen zullen jou leiden naar de ervaring van vrede die jij zoekt voor jezelf en de hele wereld.’ Daarop had Jeshua aan hem voorgesteld samen een cursus van 33 lessen te schrijven waarvan iedere les exact 999 woorden zou bevatten. Deze code was bedoeld om de ziel te laten horen wat het denken niet kon bevatten. De internetcursus ging op 3 maart 2003, op 03-03-03, van start en was inderdaad niet eenvoudig om te volgen. In les 1 werd gesteld: ‘Ik lag bewegingsloos voor drie dagen in het graf zodat leven mij in haar op zou kunnen nemen. Ik stierf zodat ik voor eeuwig zou leven en aan jou wordt gevraagd hetzelfde te doen. De enige manier om een spiritueel vredestichter te worden is als je de vervulling van vrede wordt of, met andere woorden, als je de Christus zelf wordt. Wees hiervoor niet bang, want ik ben jou voorgegaan om de weg te effenen.’ (Les 1)
De 33 lessen zijn gebaseerd op het meetkundig symbool waaromheen de Afgezanten van het Licht hadden gemediteerd. Het heeft de vorm van twaalfspakig wiel. Dit wiel van wijsheid en leven bestaat uit vier driehoeken. Deze verbinden twaalf punten op een cirkel die ieder een aspect van een spirituele vredestichter aanduiden. In het midden van de driehoeken zien we een cirkel binnen een opstaande driehoek. De opstaande driehoek staat voor een verlichte staat van bewustzijn, die van het ontwaakte hart. De cirkel symboliseert de ziel die volledig gerealiseerd is. Het twaalfspakige wiel betekent volgens Jeshua een bewustzijnsniveau waarin alles wat de waarheid blokkeert is verwijderd. Verder merkt hij op: ‘Dit wiel, dit symbool, is wie je bent. Het is niets meer, en niets minder, dan een meetkundige voorstelling van je Hoogste Zelf. Het is Perfecte Balans die je op dit moment kunt kennen en genieten.’ (Les 5)
Het twaalfspakig wiel door Ines Ligthart Schenk: The Rose of Jericho.
De buitenste cirkel van het twaalfspakige wiel stelt de verlichte geest voor. Maar in het Engels heet het Illumined Mind. En ‘mind’ is iets anders dan ‘spirit.’ Niettemin is de verlichte geest een enorme stap voorwaarts. Je gaat de wereld door andere ogen, door spirituele ogen zien. Normaal gesproken ervaar je in de wereld enkel de projecties van je eigen gespleten geest en dat weerhoudt je om de volle verantwoordelijkheid te nemen voor alles wat er met je gebeurt. Om eenheid te ervaren en de deur naar de verlichte geest te openen raadt Jeshua aan: ‘Vergeving is de enige weg die je nu moet bewandelen, want zij openbaart alles wat je werkelijk verlangt. Je bent er klaar voor om je zwaard neer te leggen en te stoppen met jezelf pijn te doen. Dan zwaait de deur wijd open en je treedt met gemak naar binnen.’ (Les 13) Het is echter niet raadzaam om bij de verlichte geest stil te blijven staan, want het ego is in staat om de vruchten van deze eerste verlichting voor eigen verheerlijking te gebruiken. De volgende stap is de deur te openen naar het ontwaakte hart. Als je jezelf vergeven hebt en een verlichte geest geniet, dan kun je de deur naar de tweede verlichting openen door het volgende recept in je hart sluiten: ‘Jouw bereidheid om anderen te vergeven zoals je jezelf hebt vergeven is de Deur die naar de Tweede Verlichting leidt.’ (Les 14) Vandaar is het nog maar een kleine stap naar de Derde Verlichting, die van de gerealizeerde ziel.
Toen ik bij de laatste en 33e les was aangekomen, stond ik op een heilige brug vanwaaruit ik de geschenken die ik had ontvangen zou gaan vertalen in geschenken om te geven. Staande op die brug sprak Jeshua aan alle deelnemers van de internetcurusus de woorden waarmee dit alles geactiveerd zou worden en die hem de grootste vreugde gaven om ze aan ons aan te bieden: ‘JIJ BENT EEN VERLICHT WEZEN, VOLLEDIG GEREALISEERD. Geloof jij ieder woord dat je hebt gelezen in deze cursus? Als dat zo is, dan moet je ook erop vertrouwen dat de aanstelling die ik je hebt verstrekt waar is. Jij bent een Verlicht Wezen gezonden om alle wezens te zegenen. Jij bent niet langer iemand die hiertoe bereid is. Je bent er al. Liefde is volledig binnenin jou, en je hart is niet langer afgesplitst van je Heilige Geest. Het is volbracht! Het is volbracht! Ik heb zoveel meer te zeggen dat deze werkelijkheid tot een vaste ervaring binnen jou maken. Zet de wandeling met mij voort.’
Op 7 juni was de cursus voltooid en twee dagen later stelde Jeshua de deelnemers voor de wandeling met hem nog een jaar voort te zetten via dagelijkse lessen die hij aanbood om ontwaakt te blijven. Voordat dit ‘jaar van genade’ van start ging, benadrukte hij dat we zijn gelijken waren geworden: ‘Jullie kiezen ervoor om mijn zekerheid te vertrouwen dat jullie perfect zijn zoals jullie zijn geschapen en dat God jullie heeft gekozen om een Nieuwe Wereld te initiëren waar vrede heerst voor alle wezens. Ik hen het woord gezegd en jullie hebben geantwoord. Nu noem ik jullie mijn vrienden, want er is niet langer enige afstand tussen ons. De splitsing binnen jullie geest is genezen en je bent in staat om te ZIEN wat nooit veranderd is. Jullie ogen zijn open, Geliefden, en ik bid dat zij nooit meer zullen sluiten. De laatste les was evenzeer een uitdaging als een initiatie. Ik zie dat ik jullie aan een nieuwe, hogere standaard zou vasthouden, want hoe meer jullie gegeven wordt, hoe meer er van jullie gevraagd wordt om te vervullen.
Ik heb tot jullie gesproken als ik met een kind zou spreken, maar nu verhoud ik mij tot jullie als een gelijke. Ik zal jullie oproepen om bij te dragen in de transformatie van deze planeet, van alle harten en geesten, en jullie zullen antwoord geven. Constantheid is essentieel nu en daarom nodig ik jullie uit om de wandeling met mij voort te zetten zodat we de geschenken die ons beiden gegeven zijn mogen verankeren. Dan zullen we stralen op zo’n manier dat alle anderen naar ons zullen kijken en hun eigen heiligheid zullen kennen. Dat is het geschenk dat we zullen geven en we zullen die in dezelfde mate ontvangen. Wandelt met mij en we zullen deze nieuwe wereld samen ontdekken. Jullie hebben al het gereedschap, maar nu moeten we dat gebruiken ten dienste van allen.’
Gek genoeg verliep mijn leven daarna anders dan ik had verwacht. Ik kreeg heel snel last van pijn in mijn borst en vroeg half juni om een droom. Vervolgens droomde ik dat ik was uitgenodigd om naar het (niet werkelijk bestaande) Jung-instituut in Bern te komen om een onderzoek te doen naar de symboliek die Carl Gustav Jung in het voorportaal heeft aangebracht. Het ging om een verschuiving en ik besefte dat deze verschuiving een uitbreiding van de Jungiaanse psychologie betrof. Dat was voor mij een stuk concreter dan om een spirituele vredestichter te worden. Ik ging mij met bewustzijnsniveaus bezighouden en de borstpijn die ik vooral ’s nachts had gevoeld verdween als sneeuw voor de zon. Achteraf gezien is dit mijn redding geweest. Dankzij de droom had ik een visioen dat ik kon volgen in de tijden die zouden volgen. Misschien begreep Jeshua dat hij weinig aan mij had als ik mijn eigen bestemming niet zou volgen. Die bestemming heeft met bewustzijnsniveaus en getallen te maken. Dat is de basis voor mijn huidige incarnatie en zonder die basis kan ik ook niet een spiritueel vredestichter worden. De geheime leer van Jeshua is mij wel altijd blijven boeien en wie weet onderneem ik nog een tweede poging om een verlicht wezen te worden.
Herbert van Erkelens © 2011
James F. Twyman, Afgezant van het Licht, Uitgeverij Luitingh – Sijthoff, Amsterdam, 1998.
James F. Twyman, The Art of Spiritual Peacemaking. Secret Teachings from Jeshua ben Joseph, Findhorn Press, Forres, 2005.