Je winkelwagen is momenteel leeg!
Op 9 oktober 2010 had John Lennon 70 jaar kunnen worden als hij niet op zijn veertigste was vermoord. In Liverpool werd op die dag door zijn zoon Julian het John Lennon Peace Monument onthuld. Wat valt er nog over deze opmerkelijke popmuzikant te zeggen? Volgens de Tzolk’in, de heilige Maya-kalender, werd hij net zoals de andere drie Beatles op een poortdag geboren. Hij heeft veertig jaar en veertig dagen geleefd. Hij werd op 8 december 1980 door een zekere Mark David Chapman vermoord. En volgens Jason Leen wachtte zijn moeder Julia hem aan het eind van een tunnel van licht op met de woorden: “John, jouw grootste werk moet nog komen. Maar eerst moet je afstand doen van al jouw pijn; jij dient volledig genezen en helemaal in vrede te zijn.”
Uri Geller voor een poster van John Lennon.
De paranormaal begaafde Uri Geller kwam in mei 2007 naar Nederland in verband met de door Ronald Jan Heijn geregisseerde film Staya Erusa . Hij werd onder meer geïnterviewd door Tessa Koop. In de jaren zeventig was Geller wereldberoemd geworden omdat hij langs mentale weg lepeltjes kon buigen. Hij woonde toen in New York niet zover van het Dakotagebouw waar John en Yoko een appartement hadden. Uri raakte bevriend met John. Hij was in die tijd niet gelukkig: ‘Ik was geobsedeerd door geld en roem. In die tijd was ik altijd verdrietig en had paniekaanvallen. Het was mijn vriend John Lennon die tegen mij zei: “Jij bent niet gelukkig omdat je niet weet wat spiritualiteit is.” Hij had gelijk.’
Op aanraden van John verhuisde Geller met zijn vrouw en twee kinderen tijdelijk naar Japan om daar een jaar in de bossen te wonen. In De Telegraaf vertelde Geller daarover: ‘Afgesloten van de rest van de wereld leerden wij daar mediteren en van de natuur te genieten. Daar zijn we ook vegetariër geworden. Kortom ik hervond mijzelf. Vóór John Lennon had ik alleen maar van spiritualiteit gehóórd.’
In dat Japanse jaar moet Uri Geller al het metalen voorwerp bij zich hebben gedragen dat John van buitenaardse wezen had gekregen. Op de website van Geller vond ik een artikel waarin hij wat meer over Johns ontmoeting met buitenaardsen vertelt. Volgens UFO-sites op internet ging John op 23 augustus 1974 het balkon van zijn appartement in het Dakotagebouw op en zag hij een UFO. Maar het verhaal afkomstig van Uri is anders. John zou in bed gelegen hebben, toen hij plotseling door de kieren rond de deur van zijn slaapkamer een helder licht zag verschijnen. John dacht dat er een inbreker met een zaklantaarn was. Maar toen hij de deur opende zag hij vier dunne buitenaardse wezens staan. Uri:
‘Twee van hen hielden zijn handen vast en de andere twee drukten vriendelijk tegen zijn voeten. Zo werd hij zachtjes in een tunnel van licht geleid. Hem werd zijn hele leven getoond zoals bij een film en hij vertelde mij dat dit het mooiste en meest markante was dat hij ooit had gezien. John vertelde dat hem iets gegeven was. Dat was alles wat hij zich herinnerde en toen hij zijn hand opende, was daar dit vreemd uitziende balletje van metaal dat bijna de vorm van een ei had. Het was erg glad en erg zwaar en ongeveer een inch lang. Ik was verbaasd. Ik zei dat het klonk als een buitenaardse ontmoeting. Hij leek dat te beamen en zei dat hij geen andere verklaring kon bedenken. Hij was erg ernstig over die gebeurtenis, maar maakte er ook grappen over.
Toen stopte hij zijn hand in zijn zak, haalde het voorwerp er opnieuw uit dat de buitenaardsen hem hadden gegeven en gaf het aan mij. Toen ik het aanraakte voelde ik een diepe droefheid – ik weet niet waarom – het was als eenzaamheid. Misschien was het een voorgevoel van de latere moord op hem, maar dit was in ieder geval Johns verhaal van buitenaardsen.’
Uri Geller met het geheimzinnige voorwerp.
Uri mocht het metalen ei houden. Volgens een artikel in de Britse Telegraph had John gezegd: ‘Hou het. Voor mij is het te zonderling. Het is mijn kaartje naar een andere planeet, ik wil daar niet heen.’ Uri vertelt verder in dit artikel dat hij John op 28 november 1974 tijdens een concert van Elton John in Madison Square Garden had ontmoet en dat deze vreselijk gebukt ging onder zijn scheiding van Yoko Ono. Yoko had Johns gebruik van drank en verdovende middelen niet meer kunnen verdragen. De scheiding duurde al zestien maanden lang. Elton John vroeg aan John om een paar nummers op het podium te spelen, maar deze aarzelde. Hij draaide zich naar Uri om en zei: ‘Ik zal zingen als jij ervoor zorgt dat Yoko mij belt.’ Uri is zelf van mening dat Yoko volkomen onverwacht drie dagen later belde, maar volgens andere berichten vond de hereniging nog diezelfde avond plaats achter het podium.
Hiermee begon de meest rustige periode in het leven van John. Hij kreeg in 1975, uitgerekend op zijn verjaardag, een zoon van Yoko: Sean Taro Ono Lennon. John besloot voor het kind te gaan zorgen en vijf jaar lang verschenen er geen platen van hem. Pas in oktober 1980 dook hij met Yoko een opnamestudio in om Double Fantasy te gaan opnemen, een coproductie. De plaat met hoogtepunten zoals Woman, (Just Like) Starting Over en Beautiful Boy verscheen op 17 november. John was weer helemaal terug als singer/songwriter. Maar kort daarop, op 8 december, werd hij door vier kogels geveld, toen hij ’s avonds laat met Yoko bij het Dakotagebouw terugkeerde van een opnamesessie van Yoko’s Walking On Thin Ice.
Uri Geller woonde toen opnieuw in New York en werd gewaarschuwd door een telefoontje van Roland, een vriend van hem. Vele jaren na de gebeurtenis vertelde hij in de Telegraph dat Roland hem zei: ‘Hij is dood. Zij hebben John vermoord.’ Uri kleedde zich in een paar seconden aan en rende door de stad heen op weg naar het Dakotagebouw aan de 72nd Street: ‘Als John werkelijk dood was, als dit niet een of andere misselijke media hoax zou zijn, dan zouden er mensen buiten bij zijn appartement staan met kandelaars en gebedsbellen. Die waren er, al honderden. Ik hoefde mij geen weg door de menigte te banen. Ik stond daar simpel en staarde over de weg heen. Toen wandelde ik weg via Central Park, terwijl de tranen over mijn gezicht rolden. Nu, 24 jaar later, heb ik – terwijl ik het koude, metalen ei in mijn vuist klem – een sterk gevoel dat John meer wist over dit object dan hij mij had verteld. Misschien zat er geen gebruiksaanwijzing bij, maar ik denk dat John wist wat het was. En wat ook het doel ervan was – communicatie, genezing, een eersteklas intergalactische kaartje – het object boezemde hem angst in. Graag had ik hem willen waarschuwen dat hoe vreesaanjagend buitenaardsen er ook uitzien, het de mensen zijn voor wie je bang dient te zijn.’
Imagine mozaïek in het Strawberry Fields Memorial (Central Park West).
Na zijn dood is John aan verschillende mediums verschenen om boodschappen door te geven of deze mensen bij hun levensweg te ondersteunen. Het meest opmerkelijke verhaal is te vinden in Peace At Last van Jason Leen. John verscheen aan Leen voor het eerst drie nachten na de moord. Rond kerstmis 1980 liet John weten dat hij genezen was van die schokkende gebeurtenis en dat hij zijn ervaringen aan de andere kant graag met ons op aarde wilde delen. Dat resulteerde in een beschrijving van dertien inwijdingen die zeer de moeite waard en ook voor de ontwikkeling van de mensheid en de Aarde van belang zijn. John vroeg zich wel af: “Will they believe?”
Volgens het verslag in Peace At Last ging John eerst door een tunnel van licht. Hij had zijn lichaam verlaten, maar hij voelde nog steeds de kogelwonden als harde noten in zijn lichtlichaam. Hij kwam op een plek aan waar golven muziek door hem heen gingen, de prachtigste symfonie die hij ooit had gehoord. Vervolgens hoorde hij zijn naam noemen: ‘John.’ De stem trof zijn ziel diep. Het was zijn moeder Julia die bij een auto-ongeluk om het leven was gekomen toen hij nog jong was: ‘Ik had nooit gedacht dat ik haar stem ooit zou terughoren.’ Julia zei: ‘Ik ben zo blij je te zien!’ John: ‘Zij nam mij in haar armen en omhelsde mij. Zij kuste mij. Ik was van vreugde vervuld! Ik keek haar diep in de ogen. Het was haar werkelijk… Julia!’
Zijn gedachten gingen terug naar Sean en Yoko. Wat zouden zij doen? Een koele wind kwam over hem heen om hem te kalmeren en droeg hem terug naar de Aarde: ‘Ik kon hun gezichten zien. Eerst keken zij normaal, maar daarna veranderden hun uitdrukkingen toen lagen vol pijn en verdriet over hen heen kwamen. Wat zouden ze nu doen? Mijn lichaam stroomde vol van pijn. God, wat hield ik van ze! We vormden werkelijk een gezin. Sean en ik waren elkaar zo na – en Julian… Ik begon de controle te verliezen. Mijn moeder legde haar hand op mijn schouder en ik was terug aan haar zijde. Haar liefde en iets in het licht om ons heen hielpen mij om sterker te worden. Julia merkte op: “John, jouw grootste werk moet nog komen. Maar eerst moet je afstand doen van al jouw pijn; jij dient volledig genezen en helemaal in vrede te zijn.”’
Vervolgens gaat John door dertien niveaus van inwijding die voor de aarde en de mensheid van belang zijn. Deze gang door verschillende frequentieniveaus is zo boeiend dat ik daar graag wat nader op inga. Uiteindelijk gaat het erom dat de hemel op aarde komt: “De huidige transformatie van de Aarde is verweven met een goddelijk plan dat het geheel van de schepping omvat. Gefocuste activiteit over miljoenen jaren hebben de Aarde op deze gebeurtenis voorbereid. Vele bijdragen die schijnbaar geen relatie met elkaar hadden, zoals de muziek die jij gemaakt hebt terwijl je op aarde leefde, heeft dit moment ondersteund.”
Herbert van Erkelens © 2010
PS. Het verhaal over Johns na-de-dood-ervaring staat schematisch op de webpagina die hieronder is vermeld. Dit artikel bevat een vertaling in het Nederlands van fragmenten uit Peace At Last. Het gaat over Johns gang door de Tempel van het Octaaf en over verschillende frequentieniveaus in de kosmos:
Reacties
Harrie H. Braam on 2013-10-18 16:36:59 +0000
Ik heb vandaag met grote interesse jouw artikel http://www.wanttoknow.nl/inspiratie/de-menselijke-engel/comment-page-1/#comment-113379 gelezen en ben toen met grote aandacht
jouw website ingedoken. Het artikel ‘Het metalen ei van John Lennon’ is zeer bijzonder. De manier waarop jij jezelf naar de wereld presenteert, zowel op jouw website alsook in bovenvermelde link werkt op mij inspirerend. Eindelijk weer eens een ‘wetenschapper’, die het weten omzet naar scheppen en omgekeerd en naast de fysische kant de theoretische onderbouwing ook vanuit spirituele ervaring/weten aandurft.