Je winkelwagen is momenteel leeg!
In het werk van Lee Carroll treffen we onder meer wiskunde aan. Dit medium staat vanaf 1989 in contact met een kosmische energie of entiteit die zichzelf Kryon noemt. Kryon beschrijft zichzelf als een engel die zich met het magnetisch veld van de aarde bezighoudt. Gemakshalve zal ik Kryon als mannelijk aanduiden. Hij is in Alchemy of the Human Spirit van mening dat graancirkels een universele code weerspiegelen die in geometrie is uitgedrukt: ‘Geometrie is de gemeenschappelijke wiskunde in heel het universum. De wiskunde binnen de [meetkundige] vormen is universeel voor alle rekenmethoden en absoluut. Het is daarom de meest wenselijke methode om wetenschappelijke principes te communiceren.’ Maar onze wiskunde is op lineair bewustzijn en het tientallig stelsel gebaseerd.
De basis waarop onze wiskunde rust is niet galactisch, niet universeel. Wij gaan in onze aardse meetkunde uit van rechte lijnen en in onze rekenkunde gebruiken we als basis het tientallige stelsel. Ons begrip geometrie betekent letterlijk ‘het opmeten van land.’ Daarbij liggen rechte lijnen wel voor de hand. Ook rechte hoeken zijn handig, want de zijden van een rechthoekige driehoek voldoen aan de bekende stelling van Pythagoras: a2 + b2 = c2 .
In de kosmos komen echter geen rechte lijnen voor. De cirkel en de bol liggen dan meer voor de hand als uitgangspunt voor meetkunde. En wat moet je dan met het tientallige stelsel? Een cirkel verdelen wij in 360°, omdat de wiskundigen uit het oude Babylon een zestigtallig stelsel kenden. Met een verdeling van 360° werd een cirkel dus in zes gelijke stukken van 60° verdeeld. Dit is een natuurlijke verdeling. Want binnen een cirkel kun je met een passer heel gemakkelijk een regelmatige zeshoek tekenen. De wijzerplaat van een klok is in 60 minuten verdeeld en ook daarin zie je dat zestigtallige stelsel weer terug. Kryon raadt ons aan om met een vergelijkbaar stelsel te gaan rekenen, met een twaalftallig stelsel, want dat sluit mooi aan bij de verschijnselen die we in de natuur en de kosmos aantreffen.
Onder invloed van Napoleon zijn we ons strikt aan een tientallig stelsel gaan houden en dat breekt ons nu op. Maar dat hebben we eerder niet gemerkt. Want we hebben een wiskunde die niet gevoelig is voor de keuze van rekenkundig stelsel. De stelling van Pythagoras zorgt ervoor dat de diagonaal van een vierkant met zijde één een lengte heeft gelijk aan de wortel uit twee. De wortel uit twee is niet te schrijven als een verhouding, een ratio van gehele getallen en zodoende kennen we in onze meetkunde veel zogeheten irrationale getallen. Welke keuze van stelsel we ook zouden maken, al die getallen blijven irrationaal, of het nu om pi gaat, de verhouding van de omtrek van een cirkel tot zijn middellijn, of om phi, de gulden snede.
Graancirkelcode van Janosh
Voor onze wiskunde zijn irrationele getallen vanzelfsprekend, maar Kryon vindt het vooral vermakelijk dat uitgerekend de omtrek van een cirkel bij ons een irrationaal getal is: ‘Zelfs in de hogere wiskunde en geometrie is alles gedefinieerd aan de hand van een rechte lijn. Daarom houden mensen ervan om een cirkel te definiëren als een veelhoek met een oneindig aantal rechte lijnstukjes. Dat is grappig! Het is bijna zo alsof een cirkel niet in de natuur bestaat en de mensen een formule dienen te creëren met hulp van een rechte lijn om die figuur te kunnen laten bestaan. Is dat niet interessant?’ De reden voor dit merkwaardige gedrag van de menselijke soort is eenvoudig:
‘Wat jullie al vermoeden is dat zwaartekracht en magnetisme allemaal buiging vertonen. Zij gaan niet in een rechte lijn en dat hebben ze ook nooit gedaan. En hoe staat het met licht? Dat doet dat ook niet. Wanneer het door zwaartekracht en magnetisme beïnvloed wordt, buigt het. Dat zou jullie het een en ander moeten vertellen. Niets is werkelijk een rechte lijn. De enige rechte lijnen die we in de kosmos aantreffen zijn de hersens van mensen.’ (“Needed Science for the Times”)
Dit laatste is een grapje van Kryon. Zelf wijst hij erop dat niet alle mensen rechtlijnige hersens hebben. Mensen met autisme hebben juist moeite met rechtlijnigheid: ‘Veel autisten kunnen hetzelfde doen wat jullie rekenmachines op jullie bureaus ook kunnen doen, wisten jullie dat? En zij hebben geen rekenmachines nodig. Geef hun een probleem – een getal van twee cijfers vermenigvuldigd met een getal van drie cijfers. Let er dan op hoe snel zij het antwoord geven. Omdat zij niet-lineair zijn! Vraag hun welke dag van de week het zal zijn op 13 augustus 2012 en zij vertellen het jullie zonder dat ze een kalender nodig hebben. Je zou kunnen vragen “Wat voor soort geest kan dat?” Ik zal het jullie zeggen: een niet-lineaire geest zonder de scheidsmuren die jullie in jullie brein hebben.
Hebben jullie daar ooit bij stilgestaan? De autist heeft een niet-lineaire geest. De barrières zijn verwijderd. Kun je je de frustratie van deze mensen voorstellen? Hij is in een wereld van zwart-wit verzeild geraakt, terwijl hij in kleur vertoeft. En niet alleen dat, jullie willen dat hij in een rechte lijn gaat, terwijl hij eraan gewend is in alle richtingen tegelijk te gaan. Dit verklaart ook dat de enige werkzame energieën om hem te kalmeren interdimensioneel van aard zijn: muziek, kunst en liefde. Begint het nu te dagen bij jullie?’ (“Human Evolution”)
Geometrie is de gemeenschappelijke wiskunde in heel het universum.
Kortom, er is nog hoop. Onze hersenen kunnen ook anders geprogrammeerd zijn, waarbij de behoefte aan rechtlijnigheid juist helemaal afwezig is en er een drang bestaat om in alle richtingen tegelijk te gaan. Maar kun je daarop een nieuwe wiskunde bouwen? Kryon geeft het voorbeeld van numerologie. Wat betekent het getal één? Dat betekent een nieuw begin. Dat is lineair gedacht, maar wel juist. Vanuit kwantumbewustzijn is het echter een ongeoorloofde generalisatie. Als je negen kaarten zou hebben met de cijfers 1 tot en met 9 erop, dan kun je door één kaart te trekken wel tot één enkel cijfer komen. Maar de betekenis ervan hangt van de totale situatie af waarin je verkeert en die is maar ten dele in die ene kaart zichtbaar. Er zijn als het ware in het verborgene nog meer cijfers aanwezig.
Kryon vergelijkt deze situatie met een kind dat een hoop letters voor zich heeft, bijvoorbeeld van het spel scrabble. Het kind trekt een bepaalde letter en vraagt: ‘Wat betekent dit?’ Het antwoord zou moeten luiden: ‘Niets, zonder de andere letters!’ Het Engelse alfabet is immers ontworpen om woorden te vormen en daarmee te communiceren: ‘Aha, zien jullie nu dat getallen misschien een taal vormen? Dat doen ze inderdaad.’ (“What Does it Do?”)
Bij een taal kun je natuurlijk niet zomaar twee letters weggooien. En dat hebben we via het tientallig stelsel wel gedaan. We hebben onze mogelijkheden tot uitdrukking beperkt. Het zou vergelijkbaar zijn met het weggooien van twee sterrentekens van de dierenriem en toch pretenderen dat er astrologisch gezien niets aan de hand is, omdat je een cirkel in tienen kan verdelen. Hier heeft Kryon wel degelijk een punt.
Je zou getallen blijkbaar met de tonen van een toonladder kunnen vergelijken. Wij kennen een chromatische toonladder met twaalf stappen die samen een octaaf vormen. Bij een klavier of een gitaar zijn deze stappen allemaal even groot. Dat heet de evenredige twaalftoons-stemming. Kryon verbaast zich erover dat we de twaalftoons-stemming die rond de tijd van Bach werd ingevoerd niet meteen naar de wiskunde hebben overgeplant: ‘Hebben jullie je er ooit over verbaasd waarom we jullie twaalf muzikale treden gaven? Dat systeem zit vol kracht, het is verbazingwekkend dat jullie het niet onmiddellijk in jullie wiskunde hebben gestopt. Hoe correleren de trillingsniveaus van de twaalf muzikale treden met wiskunde? Het roept om 12-tallige wiskunde.’ (“The Sedona Surprise”)
Een klavier met zeven witte en vijf zwarte toetsen, samen een octaaf.
Ook nu kunnen we een enkele toon isoleren van de rest, bijvoorbeeld de Bes, en vragen ‘Wat betekent die Bes?’ Dat hangt er inderdaad van af. Als ik mijn gitaar in DADGAD stem, heb ik verschillende snaren met de toonhoogte van D, G en A. Als ik dan een Bes speel, dan klinkt die toon buitengewoon droevig. De reden is dat de andere snaren meetrillen en het totale effect een mineurtoon is. Bij getallen doen we net alsof die wel op zichzelf staan, maar blijkbaar wordt hun betekenis beïnvloed door de getallen om hen heen.
Helaas zal het nog wel even duren voordat we een andere wiskunde hebben. Kryon denkt dat er wel twee of drie generaties overheen kunnen gaan, voordat we kwantumwiskunde ontdekt hebben. Daarin komen volgens hem ‘invloedrijke getallen’ voor: ‘Er bestaan getallen die geen empirische waarden hebben, maar waarden die beïnvloed worden door de getallen om hen heen. Vier is niet vier. Vier wordt gemodificeerd door de getallen naast vier, zoals in een formule, of lineair zoals bij tellen. Als de vier op een lineaire manier wordt gebruikt, wordt hij beïnvloed door de vijf of door drie. Die getallen beïnvloeden alle getallen naast hen.’ Als dat lineair al het geval is, dan zeker in het kwantumgeval. Kwantumwiskunde heb je nodig in situaties waarbij het antwoord van tal van factoren afhangt.
Dit moet een totaal andere rekenkunde zijn dan we nu hebben. Want het effect is verbijsterend: ‘Jullie zullen dan de formule voor een cirkel hebben die een geheel getal is, niet een irrationaal getal zoals nu. Hat zal niet gelijk aan pi zijn. In plaats daarvan zal het ‘pi opgelost’ zijn. We vragen aan de fysici, die hiertoe de noodzaak voelen, om van het eindantwoord terug te werken naar het uitgangspunt toe. Hoe krijg je een geheel antwoord voor pi? Dat zal jullie een aanwijzing geven voor wat er met de rest van de berekeningen gebeuren moet.’ (“Needed Science for the Times”)
Dit is allemaal zo buitenzinnig dat we hier inderdaad een paar generaties voor nodig hebben. Maar als we ooit vrije energie of antigravitatie willen begrijpen, dan zullen we deze kant uitmoeten: ‘Denk je wiskunde in met invloedrijke getallen! Want ieder getal is niet empirisch, maar wordt beïnvloed door de omgeving. Ik geef jullie nu hogere wiskunde en hier komt waarvoor die wiskunde jullie van dienst zal zijn. Wanneer jullie haar beginnen te doorgronden, zullen jullie uiteindelijk gaan begrijpen wat ik de Heilige Graal van de fysica wil noem. Dat is een menselijke term.’
In voormalig Joegoslavië was er ooit een beroemde werkplaats. Daar werkte Nicola Tesla met magneetvelden en hij slaagde erin om daarmee de massa van voorwerpen te beïnvloeden. Zij vlogen tegen het plafond op en lieten daar sporen achter die nu nog zijn te zien. Tesla werd zeer gefrustreerd door zijn werk, want hij kreeg de experimenten niet onder controle. De techniek was nog niet ver genoeg gevorderd om de grootte van magneetvelden fijn te stemmen. En de juiste wiskunde was er niet. Voor de fysica van Tesla heb je volgens Kryon invloedrijke getallen nodig. En die wiskunde vormt de Heilige Graal van de fysica omdat je daarmee ook twee nog onbekende interdimensionale krachten in het heelal kunt beschrijven.
Die twee nieuwe natuurkrachten maken dat er in het heelal meer symmetrie en structuur zit dan enkel uit de zwaartekracht en de oerknal verklaarbaar is. Bovendien blijken de zwarte gaten in de centra van melkwegstelsels dan tweeling-gaten te zijn die niet alleen energie kunnen opslokken maar ook uitspuiten. Dit duw en trek systeem vormt een interdimensionaal krachtenveld waarvan wij ons nog niet bewust zijn en die de melkwegstelsels de een na de ander aaneenrijgt:
‘Stel je nu in je geest voor dat het quilt werk (gestikte deken) symmetrie en een bepaald doel heeft. Als je van boven naar het midden ervan kon kijken, vanuit een bepaalde hoek naar het midden van het heelal, dan zou je zelfs de symmetrie van een mandala waarnemen. De melkwegstelsels zijn op een prachtige manier samen vormgegeven in een prachtige dans. De symmetrie is zinvol en gebaseerd op het getal 12. We dagen jullie uit die te vinden. En de krachtlijnen die dankzij die nieuwe sterke en zwakke interdimensionale wisselwerking de galactische centra in- en uitgaan (als de draden van een naald) vormen samen een raster. Het is een raster met symmetrie en een specifiek doel… het kosmische raster.’ (“PHYSICS AND SCIENCE”)
Dit kosmische raster is het voorland van de huidige wis- en natuurkunde. Een enorme overgang naar een heel andere wiskunde en de ontdekking van symmetrie in een heelal dat nu nog onbegrepen voor ons ligt: ‘Het kosmische raster is misschien wat je het bewustzijn van God zou kunnen noemen en toch is het fysica, het is energie, en het bevat bewuste liefde.’
Verder meent Kryon: ‘Het kosmische raster, geliefden, is wat de mechanica mogelijk maakt voor mede-schepping, voor synchroniciteit, en voor wat we liefde hebben genoemd. Het kosmische raster bevat de mechanica voor de wonderen die op de planeet gebeuren. Het reageert op fysica – het reageert op bewustzijn. En zo beginnen we de versmelting tussen deze twee dingen te zien die in het heelal voor jullie neus zijn geplaatst. Het kosmische raster is niet God! Maar zoals we al eerder zeiden, God (Geest) gebruikt het natuurlijke fysische gebeuren voor de mechanica van wonderen.’ (“The Cosmic Lattice”)
Kryon vertelt ons dit allemaal, omdat hij graag wil dat we op aarde blijven voortbestaan. Daartoe maken we alleen kans als we meer kwantumbewustzijn ontwikkelen, sneller uitvindingen doen en een paar politici aan de kant zetten die vrije energie tegenhouden. Het is van het grootste belang dat we onze energie uit het kosmisch raster gaan tappen en geen gaten meer prikken in de aardkorst op zoek naar olie. Het gewone volk dient dit te begrijpen en wij moeten de fysici vrijlaten in hun onderzoek en niet langer binden aan zaken die politiek correct en de industrie gewillig zijn. De fysica kan een enorme sprong voorwaarts maken, maar alleen door onorthodoxe wegen te volgen.
Herbert van Erkelens © 2010
“The Sedona Surprise”, Alchemy of the Human Spirit , Kryon Book III, 1993
“The Cosmic Lattice”, Letters from Home, Kryon Book VII, 1999
Zie verder:
“PHYSICS AND SCIENCE” , MT. SHASTA, California, June 17, 2007
“Human Evolution”, Loveland, Colorado, September 26, 2008
“What Does it Do?”, Laguna Hills, California, November 29, 2009
“Needed Science for the Times”, New Mexico, February 14, 2010