Vrije energie en het centrum van de vortex

In juli 1998 kreeg ik een brief van de concertpianist Lorin Hollander die in staat Maine in de VS woont. Ik had gehoord dat hij tijdens het pianospelen meetkundige figuren zag en daarnaar was ik benieuwd. Hij schreef mij dat die figuren met de gulden snede en de structuur van het creatieve proces en te maken hadden. In Varieties of Religious Experience van William James word dit proces van inzicht beschreven als de “inwijding van de mens in het onvergetelijke mysterie van zijn, geopenbaard als de onvermijdelijke vortex (draaikolk) van continuïteit.’ Het is volgens Hollander de oudste kennis, eenmaal gezien, nooit meer vergeten:

‘Wat ik waarneem is, geloof ik, de vloeibare infrastructuur van de perceptuele en conceptuele elementen van de geest, de structuur van het creatieve proces, het vat zoals de Soefi’s het zouden noemen zonder de inhouden. Het is eigenlijk onmogelijk te beschrijven en lijkt nog het meest op het centrum van een cycloon, onderling verbonden vortices, vormen die we kennen uit de abstractie die we tegenkomen in de kunst, de hogere wiskunde, de illustratie van spirituele visie zoals weerspiegeld in de heilige kunst op moskeeën, in christelijke kathedralen en verluchting van manuscripten, in sjamanistische en inheemse symbolische voorstellingen van het mythische onbewuste, voorstellingen die in feite niet alleen symbolisch zijn, maar werkelijke vormen die in contemplatie kort gezien kunnen worden, de structuur van contemplatie zelf, de visuele component van horen en luisteren die lichamelijk gevoeld kan worden, in menselijke relatie en wisselwerking ervaren kan worden en in gebed en meditatie gezien kan worden.’

Lorin Hollander – Pianist, Speaker, Educator

Het verrassende daarbij was dat deze vormen die Hollander innerlijk waarnam exact overeenstemden met de Fibonacci-spiralen en vortices die wij door de hele natuur heen zowel op het macrokosmische als het microkosmische niveau kunnen waarnemen: ‘De antroposofen hebben onderzoek gedaan naar de “gebogen lijnen” die ontdekt of wiskundig berekend waren maar volkomen in overeenstemming bleken te zijn met bijna iedere bloem en iedere knop in bomen, met de vormen van zaadbedden van planten en in zekere zin met de feitelijke gedaante van de meeste levensvormen in een bepaald embryonaal of ander ontwikkelingsstadium. Deze structuren en patronen worden, meer zichtbaar, gevonden in de Nautilus, zeeschelpen, Melkwegstelsels, groeipatronen van hoofdhaar bij kinderen, in orchideeën, en zij houden in feite ook verblijf in ons hoofd in de vorm van de cochlea (Grieks voor slakkenhuis) van het binnenoor. Zij worden natuurlijk ook in de spiraalnevels teruggevonden.’

Blijkbaar is er op dit niveau een prachtige overeenstemming tussen innerlijk en uiterlijk. Het creatieve proces binnenin ons volgt analoge wegen als het groeiproces buiten ons in de natuur. Daarbij is het opvallend dat uitgerekend de spiraalstructuur van Melkwegstelsels voor de natuurkunde nog een onopgelost raadsel vormt. Blijkbaar reikt de huidige natuurkunde nog niet tot de essentie van het scheppingsproces. Je zou je kunnen voorstellen dat de natuurkunde nog niet de uiterlijke manifestatie heeft ontdekt van de twee krachten van het vrouwelijke yin en het mannelijke yang die wij in ons innerlijk aantreffen. Marja de Vries heeft in De hele olifant in beeld wel een poging ondernomen om de Wet van Dynamische Balans tussen yin en yang met de natuurkunde te verbinden. En inderdaad treffen we in haar boek de vortices waarover Hollander spreekt aan. Maar de officiële natuurkunde kent de Wet van Dynamische Balans niet en daarom klopt in de kosmologie de energiebalans ook niet. Sterrenkundigen zijn gedwongen in Melkwegstelsels donkere materie aan te nemen en in het heelal donkere energie. Bij elkaar gaat het om zo’n 96% van de totale energie-inhoud van het universum. Wat wij als materie en licht om ons waarnemen, betreft de resterende 4%. En die 4% is het enige waar de huidige natuurkunde een redelijke verklaring voor heeft gevonden. Verder tast zij nog in het duister. Maar een glimpje van de waarheid staat al op internet.

Lee Carroll is een bekend medium die boodschappen aan ons doorgeeft namens een engel die zich Kryon noemt. Deze Kryon houdt zich met wis- en natuurkunde bezig vanuit een perspectief dat aanzienlijk verschilt van het onze. Hij kent de Wet van Dynamische Balans in natuurkundig opzicht wel. Zo zag ik in september 2007 op zijn website ineens de oplossing staan voor de problemen uit de huidige sterrenkunde. Het is eigenlijk simpel. Die donkere energie en die donkere materie zijn een indicatie voor het bestaan van twee nog onbekende natuurkrachten die in het heelal werkzaam zijn. Die natuurkrachten treden in werking zodra materie niet zoals planeten om de zon draait, maar zoals bij Melkwegstelsels om een supergroot zwart gat heen. Er zijn niet vier natuurkrachten zoals lange tijd is aangenomen, maar zes. Die twee nieuwe natuurkrachten maken dat er in het heelal meer structuur zit dan enkel uit de zwaartekracht en de oerknal verklaarbaar is. Bovendien blijken de zwarte gaten in de centra van Melkwegstelsels tweeling-gaten te zijn die niet alleen energie kunnen opslokken maar ook uitspuiten. Dit duw en trek systeem vormt een interdimensionale kracht waarvan wij ons nog niet bewust zijn en die de Melkwegstelsels de een na de ander in een patroon aaneenrijgt. Zo merkt Kryon op:

‘Stel je nu in je geest voor dat het quilt werk (gestikte deken) symmetrie en een bepaald doel heeft. Als je van boven naar het midden ervan kon kijken, vanuit een bepaalde hoek naar het midden van het heelal, dan zou je zelfs de symmetrie van een mandala waarnemen. De Melkwegstelsels zijn op een prachtige manier samen vormgegeven in een prachtige dans. De symmetrie is zinvol en gebaseerd op het getal 12. We dagen jullie uit die te vinden. En de krachtlijnen die dankzij die nieuwe sterke en zwakke interdimensionale wisselwerking de galactische centra in- en uitgaan (als de draden van een naald) vormen samen een raster. Het is een raster met symmetrie en een specifiek doel… het kosmische raster.’ (‘Physics and Science’, June 17, 2007, KRYON -Shasta 02 – 2007)

Deze visie op het heelal gaf mij zo’n schok van vreugde dat ik meteen een rare alchemistische droom kreeg: ‘In mijn huis staat een kist met daarin een mummie. Het vreemde is dat de mummie weer in een mens is veranderd. Ik zou daardoor problemen met de politie kunnen krijgen. In mijn huis ligt duidelijk een man van middelbare leeftijd in een kist. Ik probeer Eva Wertenschlag te bereiken. Tenslotte heb ik die mummie van haar gekregen. Maar ik draai eerst het verkeerde nummer. Vervolgens lukt het mij haar te bereiken. Ze komt snel. Daar staat ze al stil tegen de muur. Ik loop langs haar heen en kus haar op haar wang. Er is ook een vreemde man aanwezig die in ieder geval deels uit metaal schijnt te bestaan. Vooral zijn gezicht. Hij legt mij uit dat dit soort dingen kunnen gebeuren.’

In mijn dromen staat de mummie voor de geest in de materie en de bezieldheid van het universum. Deze mummie is dood, omdat de natuurkunde geen geest in de materie erkent en ook niet wil erkennen. Maar blijkbaar komt de mummie tot leven als fysici de twee nieuwe interdimensionale krachten zouden ontdekken. Zover is het echter nog niet. En ik maak mij er zorgen over dat de mummie in mijn huis in een mens is veranderd. De politie is hiervan niet gediend. Eva Wertenschlag is een dieptepsychologe die veel naar Egypte reist en ook veel over de onderaardse koningsgraven van het oude Egypte droomt. Zij is de expert, maar zij heeft blijkbaar een metaalgeest meegenomen. Die maakt zich helemaal niet druk om de situatie die bij mij thuis is ontstaan.

De droom is verklaarbaar vanuit de bijzondere positie die de natuurkunde in ons wereldbeeld inneemt. Wij kennen een scheiding tussen fysica en spiritualiteit. God speelt geen rol in de natuurkunde. Maar het kosmische raster waarover Kryon spreekt zou je het bewustzijn van God kunnen noemen. Dit bewustzijn doet er wel toe, omdat het energie en fraaie fysica bevat. Het kosmische raster bestaat uit energiecellen die een honingraatvorm en twaalf zijvlakken hebben. Deze energiecellen raken elkaar niet, maar vormen toch met elkaar een kosmisch raster dat we nog niet hebben waargenomen, omdat we er nog niet naar gezocht hebben. Het raster bevindt zich in nul-tijd, wat iets anders is dan nu-tijd (circulaire beweging). Het staat in verbinding met alle tijdsframes in het heelal: ‘Het kosmische raster is in een constante uitgebalanceerde toestand, en in die uitgebalanceerde energie is het in potentie klaar om input te ontvangen voor het vrijmaken van energie, en die input is beschikbaar voor menselijk bewustzijn. Het raster “ziet” alle tijd als nul – nooit in beweging – hoewel vele tijdsframes binnen zijn energie bestaan. Daarom is communicatie instantaan tussen alle entiteiten die kennis van het raster hebben, in welk tijdsframe jullie werkelijkheid zich ook bevindt.’ (Zie: ‘The Cosmic Lattice’, Letters from Home, of: KRYON – Cosmic Lattice Part I)

De dodecaëder: een driedimensionaal (Platonisch) lichaam bestaande uit twaalf regelmatige vijfhoeken, mogelijk een sleutel tot het kosmisch raster

Ik vermoed dat dit kosmische raster ons veel vrije energie zou kunnen opleveren, als we het licht uit balans zouden kunnen brengen. In psychologisch opzicht is de kunst juist om eerst in balans te komen met die twee interdimensionale krachten die Kryon noemt. Want dan zouden we deze nulpuntenergie innerlijk kunnen ervaren. Steve Rother, die namens een groep van engelen ‘bakens van licht’ doorgeeft, heeft daarover in augustus 2007 een aantal interessante dingen opgemerkt waarbij ook de vortices van Hollander een rol van betekenis spelen. Het kenmerk van een vortex is energie in een rondgaande beweging. Het is een draaiklok van energie. Maar een vortex kan zich ontwikkelen tot een portaal wat een deur is tussen het oneindige en het eindige: ‘Zodra een vortex een energetisch evenwicht bereikt, ontstaat er in het centrum van de vortex een nulpuntenergie. Precies op dat moment ontwikkelt de vortex zich tot een portaal. Dit maakt deel uit van alle natuurlijke evolutiecycli. Nulpuntenergie is het volmaakte evenwicht van alle energieën en is op aarde gebruikt sinds het begin. Zelfs op dit moment denken velen dat er dan negatieve en positieve energie is die elkaar opheffen om een nulpuntenergie te krijgen. Dat is niet waar. Nulpuntenergie is de natuurlijke staat van alles. Houd in gedachten dat energie oneindig is en dus bestaat in vele dimensies. Nulpuntenergie is een meetbare energie die de natuurlijke staat in rust van de Universele Energie weergeeft, ongeacht welke vorm ze op dat moment aanneemt.’ (Nulpuntenergie)

Op zoek naar het centrum van de vortex.

Dit punt van rust in het midden van de vortex kan volgens Rother via meditatie bereikt worden en vormt ook het meest krachtige punt in onszelf. Vrije energie is als het ware niet alleen buiten ons, maar ook in ons. Je zou het centrum van de vortex het innerlijk punt van creatie kunnen noemen. Vandaaruit zijn we in staat om op magische wijze zelf de werkelijkheid te creëren. De sleutel hiertoe ligt bij de Wet van Dynamische Balans. Norma Milanovich en Shirley McCune merken hierover in Het licht zal jou bevrijden op: ‘Om werkelijk te scheppen in de fysieke wereld moeten individuen innerlijk het yin en het yang tot een punt van stabiliteit in evenwicht gebracht hebben. Dit betekent dat zij het onder de knie hebben gekregen om dromen en visioenen te ontvangen en ook hoe zij deze kunnen verwezenlijken. Wanneer individuen in staat zijn om ideeën te creëren en ook ingang te doen, plaatsen zij zichzelf in het veld van Een-zijn.’ Erg gemakkelijk schijnt dat niet te zijn. Maar vanwege de neiuwe energie op aarde hoef je niet meer zoals een Derwisj om je heen te draaien om via je vortex een deur naar het veld van Een-zijn te openen. Dat proces gaat nu veel sneller. Rother meent zelfs: ‘Een persoonlijke vortex kan gemakkelijk gecreëerd worden met een enkele gedachte. Het is nu voor iedereen mogelijk om elk moment van het dagelijkse leven in nulpuntenergie te leven.’

Omdat er ook een universele wet is die beweert dat de uiterlijke dingen een spiegel vormen van de innerlijke en vice versa, kun je verwachten dat de ontdekking van nulpuntenergie in onszelf parallel zal lopen met de exploitatie van nulpuntenergie in een natuurkundige context. Inderdaad waren Rother en de groep in januari 2008 van mening dat tegen het eind van 2009 nieuwe vormen van energie vaste voet aan de grond zouden krijgen. Hoe sterker wij de nulpunt- of vacuüm-energie in onszelf ervaren, hoe minder energiebedrijven ons zouden blijven wijsmaken dat wij fossiele of nucleaire energie nodig hebben om als mensheid te kunnen voortbestaan: ‘Technologieën kunnen mensen gemakkelijk in evenwicht brengen met de Aarde. Als het vacuüm van menselijk bewustzijn groot genoeg is, zullen de bedrijven die de wereld beheersen geen andere keuze hebben dan reageren. Het interessante daarbij is dat zodra ze er echt instappen en ophouden met het bieden van weerstand tegen de verandering, zij zullen ontdekken dat het werken met de aarde veel winstgevender is. Op dit moment kunnen wij niet zeggen wanneer ze slim genoeg zullen zijn om dat te begrijpen, maar we zullen zien.’ (Wegversperringen naar ascensie)

Hoewel we mondiaal op een ernstige energiecrisis afstevenen, wordt er in de politiek zelden over vrije energie gediscussieerd. De fysicus en ex-astronaut Brian O’Leary heeft daarom in Amerika de New Energy Movement opgericht om onderzoek naar vrije energie te stimuleren en om de politieke blokkade rond de ontwikkeling ervan te doorbreken. Hij schrijft open brieven, onder meer aan Al Gore, en is zich volop bewust van de misleiding die bepaalde groeperingen al decennialang rond de energieproblematiek gecreëerd hebben. Zie zijn website www.brianoleary.com/. In New Energy Truth and Lies of Omission (april 2007) merkt O’Leary op: ‘We beginnen het principe te begrijpen dat als het volk de leiding neemt, de leiders zullen volgen. Vroeg of laat zal de waarheid uitkomen. Maar het proces van het vertellen van de waarheid gaat veel te langzaam om onze toekomst tijdig op een rationele manier te kunnen plannen.  Zo ben ik bijvoorbeeld getroffen door de collectieve leugen rond radicale innovatie in schone energie en andere duurzame oplossingen. Droevig genoeg wordt de leugen zelfs door de meest progressieve wetenschappers, politici en milieuactivisten gedeeld.’

Herbert van Erkelens © 2009