Je winkelwagen is momenteel leeg!
Iedere zomer leggen onze sterrenbroeders- en zusters prachtige patronen neer in de akkervelden. Wij noemen ze graan- of gewascirkels. Vooral in Zuid-Engeland verschijnen de prachtigste vormen. In augustus 2004 verscheen bij Silbury Hill in Wiltshire tijdens twee opeenvolgende nachten een magnifieke graancirkelformatie die inmiddels verschillende duidingen heeft gekregen. Vanwege het G-symbool uit Midden-Amerika dat erin voorkomt wordt de immens grote gewascirkel de Maya-formatie genoemd. Het patroon verwijst dan ook naar de Maya-kalender en daarmee naar de tijd, in het bijzonder naar de verschuiving van de tijd en het jaar 2012. De tijd lijkt steeds sneller te gaan. Maar omdat tijd een creatie van onze geest is, hoeven we ons volgens kunstenaar Janosh geen zorgen te maken. We hebben nog tijd genoeg.
We leven volgens de Maya’s in een tijd van spiritueel ontwaken die ons op een nieuwe wereld voorbereidt. De gebeurtenissen in ons leven worden daarbij georkestreerd vanuit het centrum van het melkwegstelsel. De Maya’s noemen dit centrum Hunab K’u, de ene schenker van beweging en maat. Hunab K’u zou de oorsprong van de kosmische tijd vormen. Een bekend symbool voor Hunab K’u is het G-symbool uit de Maya-kunst dat aan het bekende yin-yang symbool uit het oude China is verwant. Het G-symbool laat zien hoe uit het galactische centrum spiraalvormige armen te voorschijn komen die afwisselend licht en donker zijn.
Het G-symbool als ornament
In de Maya-formatie bij Silbury Hill komt het G-symbool vele malen voor. Grafisch kunstenaar Janosh is sinds november 2003 gevoelig voor de betekenis van graancirkels. In de nacht van 8 op 9 november vond een bijzondere samenstand aan de hemel plaats. De zon, de maan en de planeten vormden met elkaar een Davidster. Omdat de zon en de maan daarbij precies recht tegenover elkaar stonden, vond er ook een maansverduistering plaats. Deze planetaire samenstand wordt de Harmonische Concordantie genoemd. Janosh besloot aan de wereldwijde meditatie mee te doen die de Harmonische Concordantie vergezelde. Enkele dagen later begon hij transparante, holografische beelden door te krijgen. Hij begon deze beelden op de computer uit te werken en ontdekte pas later dat het om graancirkelcodes ging.
Janosh krijgt ook door wat die codes betekenen. Toen hij zich op de Maya-formatie concentreerde, verscheen er een driedimensionaal beeld voor zijn geestesoog. Tevens besefte hij dat er een andere tijd was aangebroken, een tijd van creëren. In De kunst van graancirkelcodes beleven merkt hij hierover op: ‘[De Maya-formatie] is een stimulans om ons over te geven aan de stroom en om vertrouwen te hebben in onze eigen kracht. Om bewuster te worden en onszelf regelmatig af te vragen wat we werkelijk voelen en wat we werkelijk willen. Als we ons durven over te geven aan wat we echt voelen en willen, zullen we minder last ondervinden van de bijwerkingen van het huidige evolutieproces. Het is een tijd van creëren.’
De Maya-graancirkelformatie bij Silbury Hill (2 en 3 augustus 2004). Foto: Bert Janssen.
Janosh heeft ook een kunstwerk gemaakt dat het innerlijke, holografische beeld probeert weer te geven dat op de Maya-formatie bij Silbury Hill betrekking heeft. Het draagt de titel ‘Tijdsverschuiving.’ Die verschuiving betekent niet dat we steeds meer tijd tekort zullen komen. Uiteindelijk ligt de keuze aan ons. Zo meent Janosh: ‘Alles in ons leven is een keuze. Hoe kijken we? Hoe voelen we? Denken we dat we tijd te kort hebben, dan zullen we – via onze steeds sterker ontwikkelende gedachtekracht – steeds de bevestiging krijgen dat we tijd te kort hebben. Als we ons realiseren dat we van alles genoeg hebben, ook van tijd, dan zullen we de bevestiging krijgen dat we genoeg tijd hebben. Daardoor zullen we sneller groeien en bewuster voorbereid worden op de verschuiving naar 2012. We zullen door de rust die in ons ontstaat meer kunnen genieten van al onze creaties, van de mooie dingen om ons heen.’
De Maya-formatie is een van mijn favoriete graancirkels en heeft mij ertoe aangezet mij nader in het verschijnsel te verdiepen. Het aardige is dat er veel verschillende interpretaties van specifieke graancirkels de ronde doen. Sommige onderzoekers zoals Bert Janssen en Janet Ossebaard proberen zelf tot een interpretatie te komen. Anderen richten zich op mediaal begaafde mensen die boodschappen over graancirkels doorkrijgen. Johan Keijser uit Drempt heeft zich toegelegd op de boodschappen van het medium Judith Moore. In hun boek De Taal van Graancirkels komt de Maya-formatie voor. Ook Judith brengt deze formatie in verband met het fenomeen tijd.
Haar duidingen zijn wat technischer van aard waardoor ze niet gemakkelijk begrepen kunnen worden. Bij de Maya-formatie merkt zij op dat de mechanismen van het universum en de hele schepping een projectie zijn van holografische harmonische frequentievelden. Het gaat om een soort blauwdruk waarin zich alle factoren bevinden van de wiskunde van het universum. Het kalendersysteem van de Maya’s geeft hier een indruk van. Er is sprake van een hoofdplan en er zijn tijdsvelden die harmonisch op dit plan moeten zijn afgestemd ‘zodat de illusie van tijd in de derde dimensie houdbaar is.’
De derde dimensie is het frequentieniveau waarop wij hier op aarde vertoeven en dat blijkbaar een soort theater is waar we de illusie van de tijd beleven. Nu de Lange Telling van de Maya’s op 20 december 2012 afloopt, zijn er maatregelen nodig om die illusie in stand te houden. De wiskunde die aan het universum ten grondslag ligt en in de Maya-kalender weerspiegeld wordt moet daartoe worden uitgebreid: ‘Essentieel moet, wanneer de oude kalender eindigt, een nieuwe aanvangen om de schepping te laten uitbreiden in plaats van ineen te doen storten.’
Deze visie staat tamelijk haaks op de natuurkundige opvatting dat het universum de manifestatie van een tijdloos plan is. Het wereldbeeld van Judith is dynamischer dan dat van de moderne fysica. Het ene plan kan door het andere vervangen worden en dat biedt ook de mogelijkheid dat we binnenkort echt een heel nieuwe wereld binnengaan. Voor Judith is dat de wereld van licht en liefde waarin het menselijk leven een stuk minder moeizaam zal zijn. Zo merkt zij in A New Formula for Creation op: ‘Alle intentie wordt ondersteund door de frequentie van het Goddelijk moment van het Kosmisch Nu. Zijn IS. Dit is het Nu-bewustzijn. Doen zal individuen niet langer voortdrijven. Creativiteit is spontaan en verscheidenheid grenzeloos, anders dan in de huidige schepping waarin het effect van wrijving het oneindige eindig maakt en verscheidenheid en creativiteit begrenst.’
Het is niet ongebruikelijk dat graancirkelformaties zulke verstrekkende gedachtegangen oproepen. De intelligentie die erin opgesloten ligt is kosmisch van aard. Zo merkt spiritueel therapeute Joke Koolschijn uit Scheerwolde over de Maya-formatie op: ‘Er is waarschijnlijk nog niemand die deze cirkel totaal kan uitleggen. Mensen kunnen slechts delen uitleggen. De Maya-formatie is afkomstig uit een hoge dimensie die we nog niet kunnen vatten.’ Zelf signaleert zij de volgende kenmerken. In het midden van de Maya-formatie bevindt zich een draaiend evenwicht dat heel belangrijk is. In het cirkelsegment met de G-symbolen treffen we vier keer donkere vlakken aan waar het graan nog overeind staat. Dit zijn rustvlakken die in ons leven perioden van relatieve rust aanduiden. Tussen die perioden in krijgen we wel het een en ander te verwerken. In de twee vleugels rond het centrum ziet zij onze engelenvleugels die we vergeten zijn. Ze zijn gebroken en moeten weer heel worden.
Joke schreef dit op 9 februari 2008 op en korte tijd later voorspelde zij dat er op 8 augustus 2008, met het begin van de Olympische Spelen, middenin het graancirkelgebied van Zuid-Engeland een bijzondere graancirkel zou ontstaan. Vanwege de bijzondere datum, 08-08-08, was zij niet de enige. Alle graancirkelonderzoekers keken uit naar wat er in de nacht van 7 op 8 augustus zou gebeuren. Op verschillende heuvels in het graafschap Wiltshire hielden zij een nachtwake. Uiteindelijk verscheen er bij Alton Barnes een formatie die duidelijk op de bijzondere datum betrekking had. In de buurt van Milk Hill lag een prachtige formatie in de vorm van het getal acht. Inmiddels zijn er van deze graancirkel natuurlijk weer diverse duidingen verschenen.
De graancirkel van 8 augustus 2008: 08-08-08. Milk Hill (Alton Barnes)
Janosh heeft de indruk dat de formatie de energie van bescherming in zich draagt. Hij merkt op zijn website op: ‘Vanuit allerlei richtingen komt er (o.a. door channelings) informatie onze kant op over de nieuwe energieën. Eén ding hebben ze gemeen: de energiefrequenties zijn aan het verhogen. Daarbij komt ook steeds meer negativiteit aan het licht. Er zijn verschillende manieren om jezelf hiertegen te beschermen, zodat je dichter bij jezelf komt en in je eigen kracht blijft staan. De energie van ‘Bescherming’ kan je helpen om je af te sluiten voor energieën die lager zijn dan je eigen energiefrequentie. Zo kun je beter in je eigen flow blijven.’ Zie: Protection.
Deze duiding is in overeenstemming met de psychologische betekenis van het getal acht. De acht verwijst naar balans en heelheid. Als we ons in acht nemen raken we minder snel van slag door wat er van buiten af op ons afkomt. De achtste chakra in ons energieveld is ook de chakra die op integratie betrekking heeft. Alles wat we geleerd hebben op onze reis door de zeven eerdere chakra’s gaan we volgens Joke Koolschijn bij de achtste chakra in onze aardse omstandigheden integreren. Zij situeert de achtste chakra bij de anus. Deze locatie beklemtoont nog eens extra dat we bij deze chakra niet terug moeten schrikken voor de “shit” van het dagelijkse leven. Hier en nu moet het gebeuren, maar dat heeft ook positieve kanten: ‘Je gaat een hemel op aarde maken. Je zult naar anderen niet alleen liefde uitstralen, maar ook licht. Elke stap die je letterlijk zet geeft kleine lichtvonkjes de aarde in.’
De duiding door Judith Moore sluit nauw aan bij de vorm van de graancirkel. De twee lussen van de acht hebben in het midden een gemeenschappelijk ontmoetingspunt. In die twee lussen kunnen we een verwijzing naar onze beide hersenhelften zien. Zo merkt Judith op: ‘De aard van het ontwerp van deze formule geeft een visuele vingerwijzing naar de linker- en rechterhelft van de hersenen waarvan het ontmoetingspunt de pijnappelklier is. Dit beeld is bestemd om synchrone frequenties te stimuleren tussen de linker- en rechterhelft van de hersenen, en om de pijnappelklier en hypofyse te activeren.’ Zelf word ik vooral getroffen door de schoonheid van de graancirkel. Ik verwonder mij over de intelligentie die zulke vormen schept om als cadeautjes op onze planeet neer te leggen. Blijkbaar is er vanuit de kosmos veel zorg om Moeder Aarde. Alles wordt op alles gezet om de prachtige planeet die we bewonen naar een nieuwe tijdlijn te dirigeren.
Herbert van Erkelens © 2009