Indigo-kinderen

De term indigo-kinderen is afkomstig van spiritueel therapeute Nancy Ann Tappe die in haar boek Understanding Your Life Through Color voor het eerst melding maakte van kinderen bij wie zij vanuit haar bijzondere ervaring van de werkelijkheid (synesthesie) de levenskleur indigo waarnam. Tappe is van mening dat er pas sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw indigo-kinderen geboren worden. Het meest opmerkelijke aan deze kinderen is dat ze niet meer in de oude structuren passen. Hierbij gaat het overigens om structuren die hun levenskracht al lang hebben verloren. Veel ouders hebben gemerkt dat een of meerdere van hun kinderen onhandelbaar zijn en een sterke eigen wil bezitten. Indigo-kinderen hebben wel degelijk lijnen en structuren nodig, maar die moeten vanuit liefde ontwikkeld worden.

Boven aan de top-tien van meest voorkomende eigenschappen van indigo-kinderen staat hun gevoel van koninklijkheid. Het zijn echte prinsjes en prinsesjes en ze zullen het niet begrijpen als hun ouders hen niet met de nodige respect tegemoet treden. Want wie mocht denken een kind te hebben gekregen heeft het mis. Het gaat meer om eigenwijze volwassenen in een klein lichaam. Daarom wordt geadviseerd indigo-kinderen meteen vanaf de geboorte als een jonge volwassene te behandelen, vooral ook wat betreft het gebruik van de klank van de eigen stem. Het prettige hieraan is dat je mag verlangen ook zelf met respect bejegend te worden. Prinsjes en prinsesjes hebben de neiging koppig, eigenzinnig en lastig te zijn. De sleutel is om te respecteren en te worden gerespecteerd. Dit schijnt de belangrijkste les te zijn die een indigo-kind moet leren.

Doreen Virtue, spiritueel therapeute.

Vermoedelijk zullen de indigo-kinderen ook ons onderwijssysteem onder druk zetten. Indigo-kinderen en ook veel kinderen bij wie de diagnose ADHD is gesteld gebruiken voornamelijk hun rechterhersenhelft, terwijl ons onderwijs sterk de vaardigheden van de linkerhersenhelft benadrukt. Hierover merkt spiritueel therapeute Doreen Virtue in Raising Psychic Children van James Twyman op: ‘Indigo-kinderen, getalenteerde kinderen, kinderen met het label ADD of ADHD en volwassen lichtwerkers hebben bijna altijd een dominante rechterhersenhelft. Wetenschappelijke studies van de bloedstroom en [elektrische] activiteit in de hersens van ADHD kinderen laten zien dat zij eerder hun visuele hersencentrum gebruiken dan hun op logica gerichte hersenhelft. Dit betekent dat hun primaire interactie met de wereld via de rechterhemisfeer van hun hersenen plaatsvindt en die hemisfeer is gericht op visioenen (beelden) en gevoelens, en gerelateerd aan non-verbale studies zoals kunst, muziek, wiskunde, en aan filosofie, psychologie en paranormale vaardigheden. Mensen met een dominante rechterhersenhelft kunnen uitstekende schrijvers en redenaars worden, mits zij hun mentale beelden en sterke innerlijke gevoelens in woorden weten te vertalen.

De linkerhersenhelft is daarentegen meer gericht op woorden, en de persoon met een dominante linkerhersenhelft zal van nature meer in grammatica en vocabulaire uitmunten. De linkerbrein-persoonlijkheid is gewoonlijk op orde gesteld en stelt autoriteit niet ter discussie (verwelkomt die zelfs). Mensen met een rechterbrein-persoonlijkheid zijn intuïtief ingesteld, volgen alleen “welwillende autoriteit” – en dan alleen wanneer zij de motivatie en de doelstellingen van de autoriteit begrijpen en vertrouwen. Zij leren door te zien en doen het beter met kaarten, grafieken, dia’s en demonstraties, eerder dan door te lezen of te luisteren naar een lezing. Omdat mensen met een dominante rechterhersenhelft zulke scherpe zintuigen hebben, worden zij eenvoudig afgeleid. Zij kunnen ieder klein tikje van de schoolklok horen en het hoogfrequente geluid van tl-buizen.’

In het boek De Indigo-kinderen van Lee Carroll en Jan Tober merkt Virtue op dat de indigo-kinderen met een bijzondere reden geboren worden: ‘De indigo-kinderen zijn in onze tijd geïncarneerd met een hele heilige reden: om een nieuwe maatschappij in te leiden gebaseerd op eerlijkheid, samenwerking en liefde. Tegen de tijd dat ze volwassen zijn, zal onze wereld er totaal anders uitzien dan vandaag de dag. Er zal niet langer geweld en concurrentie zijn.’

Verder merkt zij op dat het een voorrecht is om ouder van een indigo-kind te zijn: ‘Vergeet niet wat het belangrijkste is. Je hebt ervoor gekozen naar de Aarde te komen als lichtwerker tijdens de millenniumverandering. Je hebt ervoor gekozen een indigo-kind te krijgen. Deze missies staan bovenaan je prioriteitenlijst en al het andere is minder belangrijk. Als je in het hiernamaals op je leven terugkijkt, zal je de momenten dat je een voorbeeld van liefde voor je kinderen was als de beste van je leven beschouwen. Wat er niet toe zal doen is of je keuken brandschoon was, of dat je kind goede cijfers kreeg. Alleen liefde is belangrijk.’

Herbert van Erkelens

Januari 2004

Bronnen:

Lee Carroll & Jan Tober (red.), De Indigo-kinderen. Een nieuwe generatie dient zich aan, Petiet, Laren NH, 2000.

James F. Twyman, Messages from Thomas. Raising Psychic Children, Findhorn Press, 2003.

Reacties

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *